پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

نه مگر = به جز ، غیر از

نه مگر = به جز ، غیر از

نه مگر = به جز ، غیر از

نه مگر = جز ، غیر از

محترم زاده. [ م ُ ت َ رَ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) بزرگ زاده. که پدر و خاندان او محترم باشند : امام زاده زکی زاده محترم زاده کریم شهر سمرقند و از کرام خجن ...

هر دم / لحظه / . . . . . . . . . . خطر آن می رود که . . . . . . . . . . . . . . . . . .

هر آن/لحظه/. . . . بیم آن می رود که . . . . . . . . . . . . .

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

بدجهش. [ ب َ ج َ هَِ ] ( ص مرکب ) بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت : چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه ورا دید، بنده درِ پیشگاه. فردوسی.

هر آن

( هرآنک ) هرآنک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکه. هرآنکه. هرکس. هرکو : هر آنک او نیست از تو بِه ْ، به دانش به صحبت همدم و محرم مدانش.

( هرآنک ) هرآنک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکه. هرآنکه. هرکس. هرکو : هر آنک او نیست از تو بِه ْ، به دانش به صحبت همدم و محرم مدانش.

( هرآنک ) هرآنک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکه. هرآنکه. هرکس. هرکو : هر آنک او نیست از تو بِه ْ، به دانش به صحبت همدم و محرم مدانش.

( هرآنک ) هرآنک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکه. هرآنکه. هرکس. هرکو : هر آنک او نیست از تو بِه ْ، به دانش به صحبت همدم و محرم مدانش.

( هرآنک ) هرآنک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکه. هرآنکه. هرکس. هرکو : هر آنک او نیست از تو بِه ْ، به دانش به صحبت همدم و محرم مدانش.

( هرآنک ) هرآنک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکه. هرآنکه. هرکس. هرکو : هر آنک او نیست از تو بِه ْ، به دانش به صحبت همدم و محرم مدانش.

قُنوت لهجه و گویش تهرانی شلاق درشکه ران

قُنوت لهجه و گویش تهرانی شلاق درشکه ران

عبور دادن

گذر دادن. [ گ ُ ذَ دَ ] ( مص مرکب ) راه دادن و اجازه عبور دادن اجازه ورود دادن. رخصت درآمدن دادن : همان زادفرخ به درگاه بر همی بود کس را ندادی گذر. ...

عبور دادن

عبور دادن

گذر دادن. [ گ ُ ذَ دَ ] ( مص مرکب ) راه دادن و اجازه عبور دادن اجازه ورود دادن. رخصت درآمدن دادن : همان زادفرخ به درگاه بر همی بود کس را ندادی گذر. ...

گذر دادن. [ گ ُ ذَ دَ ] ( مص مرکب ) راه دادن و اجازه عبور دادن اجازه ورود دادن. رخصت درآمدن دادن : همان زادفرخ به درگاه بر همی بود کس را ندادی گذر. ...

عبور دادن. [ ع ُ دَ ] ( مص مرکب ) گذر دادن. گذراندن.

عبور دادن. [ ع ُ دَ ] ( مص مرکب ) گذر دادن. گذراندن.

از دم شمشیر گذرانیدن ؛ کشتن به شمشیر.

از دم شمشیر گذرانیدن ؛ کشتن به شمشیر.

عبور دادن. [ ع ُ دَ ] ( مص مرکب ) گذر دادن. گذراندن.

عبور دادن. [ ع ُ دَ ] ( مص مرکب ) گذر دادن. گذراندن.

از دم شمشیر گذرانیدن ؛ کشتن به شمشیر.

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول / سابق

به ترتیب معمول/سابق

به تریب سابق / معمول

به تریب سابق / معمول

به تریب سابق / معمول

به تریب سابق / معمول

به ترتیب سابق / معمول

به ترتیب معمول/سابق