پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

عطش داشتن ؛ تشنه بودن.

عطش داشتن ؛ تشنه بودن.

جنون نبات ؛ رویش فراوان گیاه. ( دزی ج 1 ص 220 ) .

جنون نبات ؛ رویش فراوان گیاه. ( دزی ج 1 ص 220 ) .

جنون نبات ؛ رویش فراوان گیاه. ( دزی ج 1 ص 220 ) .

جنون نبات ؛ رویش فراوان گیاه. ( دزی ج 1 ص 220 ) .

جنون نبات ؛ رویش فراوان گیاه. ( دزی ج 1 ص 220 ) .

شوم طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) بدطبیعت و بدسرشت. ( ناظم الاطباء ) .

شوم طبعی

شوم طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) بدطبیعت و بدسرشت. ( ناظم الاطباء ) .

شومیزیدن. [ دَ ] ( مص ) شیار و زراعت کردن زمین. ( انجمن آرا ) . شیار کردن و تخم ریختن. ( رشیدی ) . زراعت کردن. ( فرهنگ جهانگیری ) . شیار کردن و زراعت ...

شوم زاد. ( ن مف مرکب / ص مرکب ) به شومی زاده. زاده به شومی. بداختر. شوم اختر : بخواهم ز کیخسرو شوم زاد که تخم سیاوش به گیتی مباد. فردوسی.

شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) : سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت که نه کام بادش نه تاج و نه تخت. فردوس ...

شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) : سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت که نه کام بادش نه تاج و نه تخت. فردوس ...

شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) : سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت که نه کام بادش نه تاج و نه تخت. فردوس ...

خانه گور. [ ن َ / ن ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قبر. مدفن. گور : کشته عشق را فنا مظهر جلوه بقاست خانه ٔگور بهر مرد آئینه جهان نماست. شوکت ( از ...

خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) : ...

خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) : ...

خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) : ...

شوم رای. ( ص مرکب ) که رای و نظر نحس و بد دارد. بداندیشه : مستهان و خوار گشتند از فتن از وزیر شوم رای و شوم فن. مولوی.

شوم رای. ( ص مرکب ) که رای و نظر نحس و بد دارد. بداندیشه : مستهان و خوار گشتند از فتن از وزیر شوم رای و شوم فن. مولوی.

شوم رای. ( ص مرکب ) که رای و نظر نحس و بد دارد. بداندیشه : مستهان و خوار گشتند از فتن از وزیر شوم رای و شوم فن. مولوی.

شومی. ( حامص ) بدفالی. بدی و شرارت : شومی نفس ؛ شرارت نفس. ( ناظم الاطباء ) . نحوست. اگرچه شوم مصدر است و حاجت به یای مصدری ندارد لیکن فارسیان در اوا ...

شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...

شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...

شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...

شوم اختر. [ اَ ت َ ] ( ص مرکب ) بداختر. بدبخت. شقی. بداقبال : نرست از او بره اندر مگر کسی که بماند نهفته زیر خسی چون بهیم شوم اختر. فرخی. هرکه ز ای ...

شوم اختر. [ اَ ت َ ] ( ص مرکب ) بداختر. بدبخت. شقی. بداقبال : نرست از او بره اندر مگر کسی که بماند نهفته زیر خسی چون بهیم شوم اختر. فرخی. هرکه ز ای ...

شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...

بارانی پرزور ؛ باران بسیار.

بارانی پرزور ؛ باران بسیار.

بارانی پرزور ؛ باران بسیار.

- تبی پرزور ؛ سخت گرم.

- تبی پرزور ؛ سخت گرم.

- تبی پرزور ؛ سخت گرم.

- تبی پرزور ؛ سخت گرم.

سخت بازو ؛ زورمند. قوی. توانا. پرزور : چنان سخت بازو شد و تیزچنگ که با جنگجویان طلب کرد جنگ. سعدی ( بوستان ) . سعدی چو سروری نتوان کرد لازمست از سخ ...

سخت بازو ؛ زورمند. قوی. توانا. پرزور : چنان سخت بازو شد و تیزچنگ که با جنگجویان طلب کرد جنگ. سعدی ( بوستان ) . سعدی چو سروری نتوان کرد لازمست از سخ ...

سخت بازو ؛ زورمند. قوی. توانا. پرزور : چنان سخت بازو شد و تیزچنگ که با جنگجویان طلب کرد جنگ. سعدی ( بوستان ) . سعدی چو سروری نتوان کرد لازمست از سخ ...

ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...

ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...

ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...

ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...

بی حوصلگی ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی : که ترسم مریم از بس ناشکیبی چو عیسی برکشد خود را صلیب ...

بی حوصلگی ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی : که ترسم مریم از بس ناشکیبی چو عیسی برکشد خود را صلیب ...

بی حوصلگی

بی حوصلگی

بی حوصلگی ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی : که ترسم مریم از بس ناشکیبی چو عیسی برکشد خود را صلیب ...

سرباز. [ س َ ] ( ص مرکب ) روشن. صریح. بدون پرده. فاش : مگو از هیچ نوعی پیش زن راز که زن رازت بگوید جمله سرباز. عطار.

سرباز. [ س َ ] ( ص مرکب ) روشن. صریح. بدون پرده. فاش : مگو از هیچ نوعی پیش زن راز که زن رازت بگوید جمله سرباز. عطار.