پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٢)
شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) : سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت که نه کام بادش نه تاج و نه تخت. فردوس ...
شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) : سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت که نه کام بادش نه تاج و نه تخت. فردوس ...
شوم بخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. تیره بخت. سیاه بخت. شوربخت. ( یادداشت مؤلف ) : سپهبد چه پرسد از آن شوم بخت که نه کام بادش نه تاج و نه تخت. فردوس ...
خانه گور. [ ن َ / ن ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قبر. مدفن. گور : کشته عشق را فنا مظهر جلوه بقاست خانه ٔگور بهر مرد آئینه جهان نماست. شوکت ( از ...
خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) : ...
خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) : ...
خانه فردا. [ ن َ / ن ِ ی ِ ف َ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) عالم آخرت. ( ناظم الاطباء ) . سرای دیگر. آن دنیا. عقبی. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) : ...
شوم رای. ( ص مرکب ) که رای و نظر نحس و بد دارد. بداندیشه : مستهان و خوار گشتند از فتن از وزیر شوم رای و شوم فن. مولوی.
شوم رای. ( ص مرکب ) که رای و نظر نحس و بد دارد. بداندیشه : مستهان و خوار گشتند از فتن از وزیر شوم رای و شوم فن. مولوی.
شوم رای. ( ص مرکب ) که رای و نظر نحس و بد دارد. بداندیشه : مستهان و خوار گشتند از فتن از وزیر شوم رای و شوم فن. مولوی.
شومی. ( حامص ) بدفالی. بدی و شرارت : شومی نفس ؛ شرارت نفس. ( ناظم الاطباء ) . نحوست. اگرچه شوم مصدر است و حاجت به یای مصدری ندارد لیکن فارسیان در اوا ...
شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...
شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...
شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...
شوم اختر. [ اَ ت َ ] ( ص مرکب ) بداختر. بدبخت. شقی. بداقبال : نرست از او بره اندر مگر کسی که بماند نهفته زیر خسی چون بهیم شوم اختر. فرخی. هرکه ز ای ...
شوم اختر. [ اَ ت َ ] ( ص مرکب ) بداختر. بدبخت. شقی. بداقبال : نرست از او بره اندر مگر کسی که بماند نهفته زیر خسی چون بهیم شوم اختر. فرخی. هرکه ز ای ...
شوم پی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) بدقدم. مقابل فرخ پی. نحس. مقابل مبارک قدم. ( یادداشت مؤلف ) : وز آن زشت بدکامه شوم پی که آمد زدرگاه خسرو به ری. فر ...
بارانی پرزور ؛ باران بسیار.
بارانی پرزور ؛ باران بسیار.
بارانی پرزور ؛ باران بسیار.
- تبی پرزور ؛ سخت گرم.
- تبی پرزور ؛ سخت گرم.
- تبی پرزور ؛ سخت گرم.
- تبی پرزور ؛ سخت گرم.
سخت بازو ؛ زورمند. قوی. توانا. پرزور : چنان سخت بازو شد و تیزچنگ که با جنگجویان طلب کرد جنگ. سعدی ( بوستان ) . سعدی چو سروری نتوان کرد لازمست از سخ ...
سخت بازو ؛ زورمند. قوی. توانا. پرزور : چنان سخت بازو شد و تیزچنگ که با جنگجویان طلب کرد جنگ. سعدی ( بوستان ) . سعدی چو سروری نتوان کرد لازمست از سخ ...
سخت بازو ؛ زورمند. قوی. توانا. پرزور : چنان سخت بازو شد و تیزچنگ که با جنگجویان طلب کرد جنگ. سعدی ( بوستان ) . سعدی چو سروری نتوان کرد لازمست از سخ ...
ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...
ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...
ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...
ستمگاره. [ س ِ ت َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ظالم. ستمکاره. ستمکار : چو شاهان بکینه کشی خیر خیر از این دو ستمگاره اندازه گیر. فردوسی. که ایدون ببالین شی ...
بی حوصلگی ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی : که ترسم مریم از بس ناشکیبی چو عیسی برکشد خود را صلیب ...
بی حوصلگی ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی : که ترسم مریم از بس ناشکیبی چو عیسی برکشد خود را صلیب ...
بی حوصلگی
بی حوصلگی
بی حوصلگی ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی : که ترسم مریم از بس ناشکیبی چو عیسی برکشد خود را صلیب ...
سرباز. [ س َ ] ( ص مرکب ) روشن. صریح. بدون پرده. فاش : مگو از هیچ نوعی پیش زن راز که زن رازت بگوید جمله سرباز. عطار.
سرباز. [ س َ ] ( ص مرکب ) روشن. صریح. بدون پرده. فاش : مگو از هیچ نوعی پیش زن راز که زن رازت بگوید جمله سرباز. عطار.
سرباز. [ س َ ] ( ص مرکب ) روشن. صریح. بدون پرده. فاش : مگو از هیچ نوعی پیش زن راز که زن رازت بگوید جمله سرباز. عطار.
سرباز. [ س َ ] ( ص مرکب ) روشن. صریح. بدون پرده. فاش : مگو از هیچ نوعی پیش زن راز که زن رازت بگوید جمله سرباز. عطار.
خط تیغ. [ خ َطْ طِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خطی که تیغ ایجاد کند. زخم : می کرد حباب دل دشمن خط تیغت هر نقطه از آن قابل تقسیم برآمد. ظهوری ( از آن ...
خط تیغ. [ خ َطْ طِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خطی که تیغ ایجاد کند. زخم : می کرد حباب دل دشمن خط تیغت هر نقطه از آن قابل تقسیم برآمد. ظهوری ( از آن ...
خط از قلم ریختن. [ خ َ اَ ق َ ل َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از مرقوم شدن. ( آنندراج ) .
خط از قلم ریختن. [ خ َ اَ ق َ ل َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از مرقوم شدن. ( آنندراج ) .
خط بجهان کشیدن. [ خ َ ب ِ ج َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) ترک دنیا دادن. تارک دنیا شدن. ( ناظم الاطباء ) : خط بجهان درکش و بیغم بزی دور شو از دور و مس ...
خط بجهان کشیدن. [ خ َ ب ِ ج َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) ترک دنیا دادن. تارک دنیا شدن. ( ناظم الاطباء ) : خط بجهان درکش و بیغم بزی دور شو از دور و مس ...
( خط بر آب کشیدن ) خط بر آب کشیدن. [ خ َ ب َک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کار بیفایده کردن. || امر دشوار و صنعت عجیب نمودن. ( غیاث اللغات ) .
( خط بر آب کشیدن ) خط بر آب کشیدن. [ خ َ ب َک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کار بیفایده کردن. || امر دشوار و صنعت عجیب نمودن. ( غیاث اللغات ) .
( خط بر آب کشیدن ) خط بر آب کشیدن. [ خ َ ب َک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کار بیفایده کردن. || امر دشوار و صنعت عجیب نمودن. ( غیاث اللغات ) .
( خط بر آب کشیدن ) خط بر آب کشیدن. [ خ َ ب َک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کار بیفایده کردن. || امر دشوار و صنعت عجیب نمودن. ( غیاث اللغات ) .