پیشنهاد‌های علی باقری (٢٩,٨٨٣)

زهرمار خان: [عامیانه، اصطلاح] ترش رو، اخمو.

زهرمار خوردن : [عامیانه، کنایه ] کوفت کردن، خوردن به تحقیر.

زهر چشم از کسی گرفتن: [عامیانه، کنایه ] ترساندن، چنان تنبیه کردن که دیگر جرات تکرار خطا نباشد.

زهر ریختن : [عامیانه، کنایه ] در حق کسی بدی کردن، انتقام گرفتن، اصل بد خود را نشان دادن.

زهرآب ریختن: [عامیانه، کنایه ] ادرار کردن، شاشیدن.

زور گفتن : [عامیانه، اصطلاح] حرف و خواست خود را به کسی تحمیل کرد.

زور شنیدن: [عامیانه، اصطلاح] نحمل جور و ظلم کردن.

زوراب زدن: [عامیانه، کنایه ] برای استفراغ زور زدن ولی چیزی بالا نیاوردن.

زور آوردن: [عامیانه، کنایه ] زیر فشار گذاشتن، در تنگنا قرار دادن.

زود بودن : [عامیانه، اصطلاح] فرانرسیدن هنگام کاری.

زوال در آوردن : [عامیانه، کنایه ] نعمتی را در نتیجه ی ناسپاسی و بی اعتنایی از دست دادن.

زود باش ! : [عامیانه، اصطلاح] شتاب کن! عجله کن!.

زوار در رفتن : [عامیانه، کنایه ] بند و بست چیزی خراب شدن، از شدن خستگی یا پیری از کار افتادن.

زوار در رفته : [عامیانه، کنایه ] پیر و فرسوده، به درد نخور، اسقاط.

زن و بچه دار: [عامیانه، اصطلاح] کسی که زن و فرزند دارد.

زنگوله پای تابوت: [عامیانه، ضرب المثل ] فرزند مرد یا زن پیر.

زن مرده : [عامیانه، اصطلاح] مردی که زنش درگذشته است.

زنگ دندان ماندن : [عامیانه، اصطلاح] زمان درازی گرسنه ماندن.

زنگ : [عامیانه، اصطلاح] زمان آموزش درس یا فاصله ی میان دو درس در مدرسه ( زنگ انشاء، زنگ تفریح ) .

زن طلاق : [عامیانه، اصطلاح] مردی که به اندک بهانه ای زنش را طلاق می دهد.

زن ِ سفری : [عامیانه، اصطلاح] زن فاسد و بی عفت.

زنده بلا، مرده بلا: [عامیانه، کنایه ] کسی که هم در زندگی و هم پس از مرگ موجب زنج و آزار مردم است.

زنده بیوه : [عامیانه، اصطلاح] زنی که شوهرش بدون آن که او را طلاق داده باشد، او را ترک کرده است.

زنده به گور: [عامیانه، اصطلاح] کسی که در تیره روزی به سر می برد و زندگی اش فرقی با مردن ندارد.

زنده باد مرده باد : [عامیانه، کنایه ] جار و جنجال سیاسی، تظاهرات سیاسی، شعارهای موافق و مخالف دادن.

زنده باد: [عامیانه، اصطلاح] باقی و شاداب و فرخنده باد.

زندگی سگی: [عامیانه، اصطلاح] زندگی سخت و جان فرسا.

زند و زا کردن : [عامیانه، اصطلاح] زاییدن، زاد و ولد کردن.

زنجیر زدن: [عامیانه، اصطلاح] زنجیر به پشت خود زدن ( در روزهای عزاداری ماه محرم ) .

زنجیر زن: [عامیانه، اصطلاح] کسی که در ماه محرم به پشت خود زنجیر می زند.

زنبورک : [عامیانه، اصطلاح] نوعی تفنگ کوتاه یا توپی کوچک که بر جهاز شتر می گذاشتند.

زنبور زدن: [عامیانه، اصطلاح] نیش زدن زنبور.

زن آمدن : [عامیانه، اصطلاح] دشنامی در مقام تحقیر و ریشخند ( در پاسخ به کسی که ادعاهای بزرگ کند می گویند: زن آمدی! ) .

زن بردن : [عامیانه، اصطلاح] همسر گرفتن مرد.

زمین ماندن: [عامیانه، اصطلاح] معطل و معوق ماندن، باقی ماندن و انجام نگرفتن کاری.

زمینه سازی کردن: [عامیانه، اصطلاح] مقدمه چیدن برای انجام کاری.

زمین گیر شدن: [عامیانه، اصطلاح] ناتوان شدن از پیری یا بیماری.

زمین گذاشتن چیزی: [عامیانه، اصطلاح] چیزی را ترک کردن.

زمین گذاشتن سر : [عامیانه، اصطلاح] مردن.

زمین را به آسمان دوختن: [عامیانه، کنایه ] گزافه گویی کردن، دروغ های شاخ دار گفتن.

زمانه بازی کردن : [عامیانه، اصطلاح] با زبان بازی و چاپلوسی رفتار کردن.

زمخت گفتن: [عامیانه، اصطلاح] دشنام دادن، سخنان درشت گفتن.

زلف پاشنه نخواب: [عامیانه، اصطلاح] کنایه از مویی که از نیمه ی پشت بریده و سر آن رو به بالا باشد .

زلف گذاشتن: [عامیانه، اصطلاح] موی خود را بلند کردن.

زُق زُق کردن : [عامیانه، اصطلاح] احساس درد و تیر کشیدن.

زکی: [عامیانه، اصطلاح] لفظی که به هنگام باور نکردن و رد کردن حرف طرف گفته می شود.

ز ِق ز ِق : [عامیانه، اصطلاح] گریه ی بریده بریده ی بچه.

زُق زدن : [عامیانه، اصطلاح] تیر کشیدن و درد کردن اعضای بدن. این اصطلاح ترجمه ی تحت الفظی عبارت " زُقّلاماق " ترکی می باشد .

ز ِق زدن : [عامیانه، اصطلاح] نق نق کردن بچه که مقدمه ی فریادهای و گریه های بعدی است. این اصطلاح ترجمه تحت الفظی " زِقیلّاماق " ترکی می باشد .

زغنبود کردن: [عامیانه، اصطلاح] خوردن ( به لحن تحقیرآمیز ) .