پیشنهاد‌های علی باقری (٣٩,٠٠٠)

آفت گیاهی یا نباتی: آنچه محصولات کشاورزی و باغ ها را از بین می برد. ( مانند: شته، ملخ، زنگ ) ( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، فرهنگ فارسی معاصر )

آفت زمینی: عامل ویرانگر محصولات کشاورزی که از راه زمین به کشت آسیب می رساند. ( مانند: کرم و علف هرزه ) آفت ارضی. ( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، ...

آفت انباری: عاملی که به مواد انبار شده خسارت می رساند. ( مانند: حشره ها یا موش ) ( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، فرهنگ فارسی معاصر )

آفت آسمانی: بلای آسمانی، عامل جوی زیانبار که به محصولات کشاورزی آسیب می رساند یا باعث مرگ و میر جانداران می شود. ( مانند: تگرگ؛ تندباد؛ صاعقه؛ کم بار ...

آغوش گشودن:1 - بازوان خود را برای در آغوش گرفتن دراز کردن. ۲ - [مجازی] پذیرا شدن ( خوشبختی به رویش آغوش گشوده بود. ) ( صدری افشار، غلامحسین و همکار ...

آغوش باز: آغوش آماده برای پذیرش. ( مردم او را با آغوش باز استقبال کردند ) ( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، فرهنگ فارسی معاصر )

آغوش گرم: آغوش پرمهر ( به آغوش گرم خانواده بازگشت ) ( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، فرهنگ فارسی معاصر )

کباب خشک ؛ کبابی که چربی آن سوخته شده است.

هوای خشک ؛ هوایی که مدتی بدون باران مانده است. - || هوای گرم. گرمی زیاد هوا : من خود اندر مزاج سودائی وین هوا خشک و راه تنهائی. نظامی.

قاضی خشک ؛ قاضی ای که هیچگونه نرمش درکار خود ندارد.

پلوی خشک ؛ پلویی که روغن آن کم باشد.

چلوی خشک ؛ چلویی که روغن آن کم است.

زاهد خشک ؛ ظاهری. متقشف.

لاس خشک ؛ عشق بازی لفظی و بدون هیچ ارضای نفسانی. || سخت پای بند ظاهر. متقشف. ( یادداشت بخط مؤلف ) . بدون انعطاف.

تقدس خشک ؛ تقدسی که پای بند ظاهر دین است. تقدسی که جزئی تخلف از ظواهر نمی کند.

سلام خشک ؛ سلام بدون ابراز محبت : نیفتاد آن رفیق بی وفا را که بفرستد سلامی خشک ما را. نظامی.

کاغذ خشک ؛ کاغذی که بدون هیچگونه اظهار محبت نوشته شود.

تعارف خشک ؛ تعارف بدون محبت. تعارف صرف بدون علاقه.

جواب خشک ؛ جوابی که بدون هیچ انعطاف داده شود.

سخن خشک ؛ سخنی خالی از محبت و مهر. سخن بدون لطف و محبت.

خشکش زدن ؛ سخت متحیر شدن از گفتاری یا رفتاری یا واقعه ای : فلانی از حرف او خشکش زد، یعنی سخت مبهوت و حیران شد. || ور چروکیده شده ، چروک خورده ؛ از ط ...

معده خشک ؛ معده ای که یُبس شده است. معتقل.

می خشک ؛ می بدون نقل و مزه ، بی آواز و ساز. ( یادداشت بخط مؤلف ) : سختم عجب آید که چگونه بردش خواب آنرا که بکاخ اندر یک شیشه شراب است وین نیز عجب تر ...

لب خشک ؛ لبی که بر اثر تشنگی خشک و ترکیده شده باشد : چو هاروت و ماروت لب خشک از آنست ابر شط و دجله بر آن بدنشان را. ناصرخسرو. لب خشک مظلوم گو خوش ب ...

سرفه خشک ؛ سرفه ای که خلطی ترشح نکند. قحاب. ( یادداشت بخط مؤلف ) : آن را که ارنب بحری داده باشند. . . سرفه خشک آید. ( ذخیره خوارزمشاهی ) .

بخشک زدن ؛ بخشک برزدن ، خشکه گرفتن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : از آنکه بر نتوان خاست از ره مرسوم بخشک برزدم این عید با تو ای مخدوم بدانکه از تر و از خشک ...

خشک استخوان ؛ استخوان بدون نانخورش دیگر، کنایه از غذای ناچیز و بی اهمیت : نه من خوی سگ دارم ای شیر مردا که خوشنود گردم بخشک استخوانی. فرخی.

چوب خشک ؛ چوبی که هیچگونه آب نداشته باشد : که یزدان چرا خواند آن کشته را هم این چوب خشک تبه گشته را. فردوسی.

آهن خشک ؛ فولاد. ذکر. ( یادداشت بخط مؤلف ) .

خشک به خشک نمی چسبد ، نظیر؛ چاقو دسته خود را نمی برد.

روده بزرگه روده کوچکه راخوردن ؛ سخت گرسنه بودن.

- روده بر شدن ازخنده ؛ سخت و بسیار طویل خندیدن.

به شمشیر دست بردن ؛ شمشیر کشیدن برای جنگ و حمله : کنون کردنی کرد جادوپرست مرا برد باید به شمشیر دست. فردوسی.

علف خرس نیست ، نظیر: پول علف خرس نیست. ( امثال و حکم دهخدا ) .

علف به دهان بزی شیرین می آید ، نظیر: آب دهن هر کس به دهن خودش مزه میدهد. ( امثال و حکم دهخدا ) .

بام ببام رفتن ؛ یا بام ببام گریختن مرغ ، گریختن وی بیدرنگ و بیم زده.

بام بام رفتن و بام ببام رفتن ؛ کنایه از پیوستگی شهرها و خانه ها بهم در نتیجه آبادی و عدالت : آباد گشت گیتی از خلق او چنان کز شرق تا به غرب توان رفت ب ...

در موج ضلالت افکندن ؛ گمراه ساختن. سخت گمراه نمودن : در جمله نزدیک آمد که این هراس فکرت و ضجرت بر من مستولی گردد و به یک پس پای در موج ضلالت افکند. ( ...

موج سوهان ؛ ناهمواریهای روی سوهان. آژ سوهان : سیاهان دکن چون موج سوهان فتاده درگذرها خشک و عریان. کلیم ( از آنندراج )

موج حصیر ؛ موج بوریا. کنایه از خطوط و نقوشی که در بوریا بافند. ( آنندراج ) : بر تخت خسروی ننهد پا غرور فقر آب گهر تراست ز موج حصیر ما. میرزا معز فطر ...

موج خارا ( یا موج حله خارا ) ؛ کنایه از خطوط و نقوشی که در خارا ( نوعی پارچه ) باشد. ( از آنندراج ) : دامن تر کرده طوفانی که در معنی یکی است موجه دری ...

موج : ( اصطلاح نقاشی ) ناهمواریها و برجستگیها و فرورفتگیهای ملایم بر در و پیکر ماشین یا در و دیوار منزل پس از اندوده شدن به رنگ. ( از یادداشت مؤلف ) ...

موج بوریا ؛ موج حصیر. کنایه از خطوط و نقوشی که در بوریا بافند. ( آنندراج ) . و رجوع به ترکیب موج حصیر شود.

موج گهرفروش ؛ مراد از سخن دانایان. ( آنندراج ) .

موج ریگ ؛ توده عظیمی از ریگ که با وزش باد حرکت کند و یا روی هم انباشته شود : گرفتار محبت روی آزادی نمی بیند که موج ریگ زنجیر است بر دیوانه صحرا. صائ ...

موج کشتی شکاف ؛ موج تند که کشتی را خرد کند : موج کشتی شکاف بیند مرد تکیه بر بادبان دهد ندهد. خاقانی.

موج سراب ؛ موجی دروغین که از دور در بیابان گرم چون موج آب به چشم آید : صائب از فرد روان باش که چون موج سراب رو به دریای عدم می برد این قالبها. صائب ...

موج شرر ؛ آه سوزان و آه آتشین : ز آب آتش زده کز دیده رود سوی دهان تنگنای نفس از موج شرر بربندیم. خاقانی.

موج طوفان ؛ موجی که بر اثر طوفان پدید آید. خیزابی که از طوفان برخیزد : قمع آن را که کند کوه پناه موج طوفان کنم ان شأاﷲ. خاقانی. خواجه گر نوح راست ...

موج خون ؛ خیزابی که از جریان خون پدید آید. کنایه است از خون بسیار : دلا رازت برون نتوان نهادن قدم در موج خون نتوان نهادن. خاقانی. - || کنایه است ا ...