پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

ریچه . [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) راه چه . راه باریک و کوچک . ( فرهنگ لغات عامیانه ) .

ریچه . [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) راه چه . راه باریک و کوچک . ( فرهنگ لغات عامیانه ) .

تارک شدن. [ رِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) چیز آموخته را فراموش کردن. ( فرهنگ نظام ) .

تارک شکاف. [ رَ ش ِ ] ( نف مرکب ) شکافنده تارک. شکننده فرق : یلان را بمنقار درّنده ناف سران را بچنگال تارک شکاف. اسدی ( گرشاسبنامه ) .

والیسیدن . [ دَ ] ( مص مرکب ) لیسیدن . || دوباره لیسیدن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

کورچشمی . [ چ َ / چ ِ ] ( حامص مرکب ) نابینایی . کوری . ( فرهنگ فارسی معین ) .

کورچشمی . [ چ َ / چ ِ ] ( حامص مرکب ) نابینایی . کوری . ( فرهنگ فارسی معین ) .

کورنگاه . [ ن ِ ] ( ص مرکب ) کورچشم . ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ) .

کندزبانی . [ ک ُزَ ] ( حامص مرکب ) لکنت زبان . ( فرهنگ فارسی معین ) .

کندزبانی . [ ک ُزَ ] ( حامص مرکب ) لکنت زبان . ( فرهنگ فارسی معین ) .

کندجوابی ≠ حاضرجوابی کندجوابی . [ ک ُ ج َ ] ( حامص مرکب ) کند بودن در پاسخ دیگران . مقابل حاضرجوابی . ( فرهنگ فارسی معین ) .

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

راز بیرون کشیدن ؛ فاش کردن. آشکار کردن : سیاوش ز رستم بپرسید و گفت که این راز بیرون کشیم از نهفت. فردوسی.

بیرون کشیدن از جائی ؛ خود و گروهی را از آنجای بجای دیگر بردن. ( یادداشت مؤلف ) . خارج کردن و خارج شدن. بیرون رفتن و بیرون بردن : شهنشه چو از گنگ بیر ...

بیرون کشیدن از جائی ؛ خود و گروهی را از آنجای بجای دیگر بردن. ( یادداشت مؤلف ) . خارج کردن و خارج شدن. بیرون رفتن و بیرون بردن : شهنشه چو از گنگ بیر ...

تریدن . [ ت َ دَ ] ( مص ) بیرون کشیدن . ( فرهنگ جهانگیری ) . کشیدن و بیرون آوردن . ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . کشیدن . ( غ ...

بیرون کشیدن از جائی ؛ خود و گروهی را از آنجای بجای دیگر بردن. ( یادداشت مؤلف ) . خارج کردن و خارج شدن. بیرون رفتن و بیرون بردن : شهنشه چو از گنگ بیر ...

بیرون کشیدن از جائی ؛ خود و گروهی را از آنجای بجای دیگر بردن. ( یادداشت مؤلف ) . خارج کردن و خارج شدن. بیرون رفتن و بیرون بردن : شهنشه چو از گنگ بیر ...

سماکاری. [ س َ ] ( حامص مرکب )

سماکار. [ س َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) سبوکش میخانه را گویند، یعنی خدمتکار شرابخانه . ( برهان ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ...

سماکاره. [ س َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) سبوکش میخانه. ( آنندراج ) ( برهان ) . || مطلق خدمتکار. ( برهان ) ( آنندراج ) : از پی کسب و شرف پیش بناگ ...

چادر نیلاب کرده ؛ کنایه از آسمان . ( فرهنگ فارسی معین ) : نام مردی کی نشیند بر تو تا از روی طمع چون زنان در زیر این نیلاب کرده چادری . خاقانی ( از ...

گروانیدن . [ گ َ رَ دَ ] ( مص ) به گرویدن واداشتن . ( فرهنگ شعوری ج 2 ورق 312 ) . بسکون راء نیز جائز است و متعدی گرویدن میباشد. ( فرهنگ شعوری ) . || ...

کیمیادار. ( نف مرکب ) کیمیادارنده . آنکه کیمیا در اختیار دارد. ( فرهنگ فارسی معین ) . || کنایه از آب دریا که موجب نفع جهان و جهانیان است . ( فرهنگ فا ...

کهن فرش . [ ک ُ هََ / هَُ ف َ ] ( اِ مرکب ) فرش قدیمی . ( فرهنگ فارسی معین ) . || کنایه از زمین است که به عربی ارض گویند. ( برهان ) ( آنندراج ) . کنا ...

کله خشکی . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ خ ُ ] ( حامص مرکب ) خلی . دیوانه مزاجی . ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به کله خشک شود. || کله شقی . یکدندگی . ( فرهنگ ف ...

کله خشکی . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ خ ُ ] ( حامص مرکب ) خلی . دیوانه مزاجی . ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به کله خشک شود. || کله شقی . یکدندگی . ( فرهنگ ف ...

کله خشکی . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ خ ُ ] ( حامص مرکب ) خلی . دیوانه مزاجی . ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به کله خشک شود. || کله شقی . یکدندگی . ( فرهنگ ف ...

بایستنی. [ ی ِ ت َ ] ( ص لیاقت ) چیز لازم. آنچه مورد حاجت است. لازم. واجب. ( ناظم الاطباء ) . مورد نیاز. مورد احتیاج. شایستنی : ز بایستنی هرچه در گنج ...

بایا. ( نف ) باینده . که باید. بایست . ( از فرهنگ شعوری ) . دربایست . ( فرهنگ اسدی ) ( برهان قاطع ) . بایسته . از ریشه ٔ بایستن است . ( فرهنگ رشیدی ) ...

بایا. ( نف ) باینده . که باید. بایست . ( از فرهنگ شعوری ) . دربایست . ( فرهنگ اسدی ) ( برهان قاطع ) . بایسته . از ریشه ٔ بایستن است . ( فرهنگ رشیدی ) ...

بایا. ( نف ) باینده . که باید. بایست . ( از فرهنگ شعوری ) . دربایست . ( فرهنگ اسدی ) ( برهان قاطع ) . بایسته . از ریشه ٔ بایستن است . ( فرهنگ رشیدی ) ...

بایا. ( نف ) باینده . که باید. بایست . ( از فرهنگ شعوری ) . دربایست . ( فرهنگ اسدی ) ( برهان قاطع ) . بایسته . از ریشه ٔ بایستن است . ( فرهنگ رشیدی ) ...

بستان چی باشی . [ ب ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) رئیس باغبانان . ( فرهنگ فارسی معین ) . || صاحب اختیار سرای . ( فرهنگ فارسی معین ) .

بلبلی کردن . [ ب ُ ب ُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) شیرین زبانی کردن . ( فرهنگ فارسی معین ) . پرحرفی کردن و حرفهای بیهوده و نامناسب زدن . ( فرهنگ لغات عامیان ...

بندیدن . [ ب َ دی دَ ] ( مص ) بستن . ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ) . || قید کردن . مقید کردن . || حبس کردن . زندان کردن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

ایران خدای . [ خ ُ ] ( اِ مرکب ) پادشاه ایران . ( فرهنگ فارسی معین ) : سران را که بد هوش و فرهنگ و رای مر او را چه خواندند ایران خدای . فردوسی .

روی هم رفتن ؛ متراکم شدن .

شیرین قیافه . [ ف َ / ف ِ ] ( ص مرکب ) شیرین شمایل . ( فرهنگ فارسی معین ) . رجوع به شیربن شمایل شود. || خوشرو. ( فرهنگ فارسی معین ) .

روی هم رفتن ؛ متراکم شدن .

روی هم رفتن ؛ متراکم شدن .

سلامت جو. [ س َ م َ ] ( نف مرکب ) آنکه براه سلامت رود. ( فرهنگ فارسی معین ) . || صلح جوی و آرامش طلب . ( فرهنگ فارسی معین ) .

سلامت جو. [ س َ م َ ] ( نف مرکب ) آنکه براه سلامت رود. ( فرهنگ فارسی معین ) . || صلح جوی و آرامش طلب . ( فرهنگ فارسی معین ) .

سلامت جو. [ س َ م َ ] ( نف مرکب ) آنکه براه سلامت رود. ( فرهنگ فارسی معین ) . || صلح جوی و آرامش طلب . ( فرهنگ فارسی معین ) .

سلامت جو. [ س َ م َ ] ( نف مرکب ) آنکه براه سلامت رود. ( فرهنگ فارسی معین ) . || صلح جوی و آرامش طلب . ( فرهنگ فارسی معین ) .