پیشنهاد‌های علی باقری (٢٩,٨٨٣)

آمپر کسی بالا رفتن: [عامیانه، کنایه ] از کوره در رفتن.

آمپر کسی بالا رفتن: [عامیانه، کنایه ] از کوره در رفتن.

آلونک نشین: [عامیانه، اصطلاح] ساکنان حواشی شهرها که در اتاقک های آلونک وار زندگی می کنند.

آلت فعل: [عامیانه، اصطلاح] وسیله ی انجام کار.

آلنگ دولنگ: [عامیانه، اصطلاح] چیزهای بیهوده ای که به عنوان زینت به چیزی می آویزند.

آلبالو گیلاس چیدن: [عامیانه، کنایه ] نگاه کردن و ندیدن.

آلت دست کسی شدن: [عامیانه، کنایه ] مورد سوء استفاده قرار گرفتن.

آلامد: [عامیانه، اصطلاح] باب روز، به رسم معمول.

آلاف و الوف: [عامیانه، اصطلاح] مال و ثروت، جاه و مقام. .

آلاخون ( و ) والاخون: [عامیانه، اصطلاح] دربه در، سرگردان، آواره.

آگوز: [عامیانه، اصطلاح] لقب ریشخندآمیز برای مرد ریزنقش و متکبر.

آلاپلنگی: [عامیانه، اصطلاح] مثل پوست پلنگ، گل باقالی.

آکله فرنگی: [عامیانه، اصطلاح] سیفلیس.

آکِله: [عامیانه، اصطلاح] جذام، زن سلیطه.

آکَل: [عامیانه، اصطلاح] آقای کربلایی.

آک بند: [عامیانه، اصطلاح] نو واستفاده نشده، هنوز از جعبه بیرون آورده نشده، دست اول.

آقایی فرمودن: [عامیانه، کنایه ] لطف کردن، محبت کردن.

آقادایی را جنباندن: [عامیانه، کنایه ] حرکتی به خود دادن.

آقام که شما باشید: [عامیانه، کنایه ] خدمت شما عرض کنم.

آقا به کون کسی بستن: [عامیانه، کنایه ] کسی را که شایسته ی احترام نیست آقا خطاب کردن.

آقا چسونه: [عامیانه، اصطلاح] آدم حقیر و بی ارزش.

آقا دایی: [عامیانه، اصطلاح] نشیمنگاه، کون.

آقا بالاسر: [عامیانه، اصطلاح] امر و نهی کننده و مراقب.

آفتابی کردن: [عامیانه، کنایه ] پدیدار کردن.

آفتابی شدن: [عامیانه، کنایه ] پیدا و آشکار شدن، بیرون زدن آب قنات.

آفتابه دزد: [عامیانه، کنایه ] دزدی که به ربودن چیزهای بی ارزش بسنده می کند. دزد ناشی ، دزد تازه کار.

آفتابه گرفتن: [عامیانه، اصطلاح] آفتابه برداشتن.

آفتابه خرج لولهنگ کردن: [عامیانه، کنایه ] چیز با ارزشی را در بهای چیز بی ارزش دادن.

آفتابه برداشتن: [عامیانه، کنایه ] دست به آب رساندن، پابرهنه وسط حرف کسی دویدن. کار و طرحی را خراب کردن .

آفتابه خرج لحیم: [عامیانه، کنایه ] بیشتر بودن هزینه ی تعمیر چیزی از بهای نو آن. کنایه از بسیار کهنه و فرسوده، اسقاط که مخارج نگهداری آن بیش از ارزش خ ...

آفتابه آب کن: [عامیانه، کنایه ] پست ترین نوکر.

آفتاب نشین کردن کسی را: [عامیانه، کنایه ] از هستی ساقط کردن، خانه خراب کردن.

آفتاب لب بام: [عامیانه، کنایه ] پیری نزدیک به مرگ.

آفتاب کسی به زردی رسیدن: [عامیانه، کنایه ] به پایان رسیدن دوران زندگی و یا قدرت و نفوذ کسی.

آفتاب گرفتن: عامیانه، اصطلاح] زیر آفتاب خوابیدن.

آفتاب کردن: [عامیانه، کنایه ] برای خشک کردن جلو آفتاب گذاشتن.

آفتاب رو: [عامیانه، اصطلاح] جایی که آفتاب بر آن بتابد.

آفتاب روی پشت بام جمع کردن: [عامیانه، کنایه ] کاملا تنگدست بودن.

آفتاب را به گز پیمودن: [عامیانه، کنایه ] کوشش بی هوده کردن.

آفتاب خوردن: [عامیانه، کنایه ] سختی کشیدن.

آفتاب چریدن: [عامیانه، کنایه ] بی کار بودن، چیزی برای خوردن نداشتن.

آفتاب به آفتاب:[ عامیانه، اصطلاح] هر روز.

آفتاب به ملاج کسی خوردن: [عامیانه، کنایه ] دیوانه شدن، خل شدن.

آفتابِ پس دیوار: [عامیانه، کنایه ] شامگاه.

آفتاب از مغرب درآمدن: [عامیانه، کنایه ] روز قیامت، رویدادی شگرف پیش آمدن.

آفتاب برِ دیوار آمدن: [عامیانه، کنایه ] به پایان آمدن عمر.

آفتاب از کدام طرف در آمده؟:[عامیانه، ضرب المثل] چه عجب از این طرف ها؟!.

آغا پنبه: [عامیانه، اصطلاح] زن بسیار سفیدرو، عروسک پنبه ای.

آغبانو: [عامیانه، اصطلاح] لقبی برای زنان محتشم و بزرگ.

آشیخ روباه: [عامیانه، اصطلاح] آب زیرکاه، مکار.