پیشنهاد‌های علی باقری (٣٩,٦٨٦)

کم مدد ؛ کسی که دارای مدد و کمک اندک باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) .

کم مددی ؛ دارای مدد و کمک اندک بودن. ( فرهنگ فارسی معین ) . - || مدد نکردن با کسی. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ) . - || کم روان شدن سیاهی مرکب ...

کم محل ؛ کسی که دارای اعتبار و اهمیت اندک باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) .

کم محل ؛ کسی که دارای اعتبار و اهمیت اندک باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) . - || کم توجه ( نسبت به دیگران ) . کم لطف. ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به ت ...

کم محلی ؛ دارای اعتبار و اهمیت اندک بودن. ( فرهنگ فارسی معین ) . - || کم توجهی. کم لطفی. ( فرهنگ فارسی معین ) . در تداول عامه ، عدم اعتناء. بی اعتن ...

کم مایه ؛ کسی که سرمایه اش اندک باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) . قلیل سرمایه. ( ناظم الاطباء ) . - || آنچه که مواد اولیه اندک داشته باشد. مقابل پرمایه ...

کم مایگی ؛ قلت سرمایه. ( ناظم الاطباء ) . کم مایه بودن. مقابل پرمایگی. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم مایه. و رجوع به ترکیب بعد شود. - || ...

کم لطف ؛ کسی که نسبت به دیگری کمتر لطف و توجه ابراز دارد: شما مدتی است که نسبت به بنده کم لطف شده اید. ( فرهنگ فارسی معین ) .

- کم لطفی ؛ بی لطفی. کمتر لطف و توجه ابراز داشتن. ( از فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم لطف. و رجوع به ترکیب بعئ شود. - کم لطف ؛ کسی که نسبت ب ...

کم گوشت ؛ لاغر. ( ناظم الاطباء ) : عَش ؛ مرد کم گوشت درازقامت. ( منتهی الارب ) .

- کم گویی ؛ کم گفتاری. ( فرهنگ فارسی معین ) . کم سخنی. قلت کلام. بَکاء. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . حالت و چگونگی کم گو. و رجوع به ترکیب کم گو شو ...

کم گوی ؛ کم گو. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) . مقابل پرگوی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : و بسیاردان و کم گوی باش ، نه کم دان بسیارگوی. ( ...

کم گفتاری ؛ کم سخنی. کم گویی. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم گفتار. و رجوع به ترکیب قبل شود. - || سکوت. خاموشی. ( فرهنگ فارسی معین ) . و ر ...

کم گو ؛ کم گوی. کسی که کمتر سخن گوید. ( ناظم الاطباء ) . کم گفتار. ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به ترکیب کم گفتار شود. - || خاموش و ساکت. ( ناظم ا ...

کم گفتن ؛ اندک گفتن. رعایت ایجاز و اختصار در کلام کردن. اندک حرف زدن : کم گوی و گزیده گوی چون دُر تا ز اندک تو جهان شود پر. نظامی. و رجوع به ترکیبه ...

کم گردیدن ؛ کم شدن : خر چو هست آید یقین پالان ترا کم نگرددنان چو باشد جان ترا. مولوی. کم نگردد فضل استاد از علو گر الف چیزی ندارد گوید او. مولوی. ...

کم گفتار ؛ کم حرف. ( ناظم الاطباء ) . آنکه کم سخن گوید. ( فرهنگ فارسی معین ) : و خزر ساکن بود اما کم گفتار بودی. ( مجمل التواریخ والقصص ص 98 ) . - ...

کم گردانیدن ؛ کم کردن : انزار، کم گردانیدن. ( منتهی الارب ) . و رجوع به ماده کم کردن شود.

کَمَکی ؛ یک کم. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

کم گذاشتن ؛ کاستن و کاهیدن. ( ناظم الاطباء ذیل کم ) . کسر کردن. طلبی را با میل یا بر خلاف میل کسی وصول کردن و آن را در برابر مطالبات و حقوق وی مستهلک ...

کَم کَم ؛ اندک اندک. خردک خردک. ( فرهنگ فارسی معین ) . اندک اندک. ( ناظم الاطباء ) . قلیلاًقلیلاً. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . - || آهسته آهسته ...

خاقانی. - کَم کَمَک ؛ اندک اندک. کم کم. ( فرهنگ فارسی معین ) . به همان معنی کم کم است ؛ منتهی در آن نوعی تفنن و غیرمحسوس بودن نهفته است. کم کم به ط ...

کم کاسه ؛ مردم بخیل و کم همت و ناقص و کم سفره و نان مخور باشد و کم کاسگان ، بخیلان و کم همتان. ( برهان ) . کنایه از ممسک و بخیل و فرومایه و تنگ ظرف. ...

کم کشیدن از کسی ؛ اندک اذیت دیدن از طرف وی. بیشتر به طریق استفهام انکاری استعمال شود: کم از دست او کشیده ام ؟ ( فرهنگ فارسی معین ) .

کم کاستی ؛ از اتباع ، نقصان. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کمی و کاستی : ثبات دولت و دین راستی دان ز کذب این هر دو را کم کاستی دان. ناصرخسرو ( یاد ...

کم کاسگی . امساک. بخل. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم کاسه : تهمت کم کاسگی از خبث کافر نعمتان پیش من بهتر بود، دربند مهمانی مباش. یحیی کاشی ...

- کم کاری ؛ بی وقوفی در کار و نادانی و بی اطلاعی. ( ناظم الاطباء ) . کم تجربگی. ناشیگری. ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به ترکیب قبل شود. - || کاهلی ...

کم کار ؛ کسی که کم کار کند. مقابل پرکار. ( فرهنگ فارسی معین ) . - || ( فرش ، پرده نقاشی ، قلمزنی ) که در آن کار کم شده است. ( یادداشت به خط مرحوم د ...

- کم قیمتی ؛ کم بهایی. ( ناظم الاطباء ) . و رجوع به ترکیب بعدشود. - || حقارت و فرومایگی. ( ناظم الاطباء ) . و رجوع به ترکیب بعدشود. کم قیمت ؛ کم ب ...

کم قیمت ؛ کم بها. ( ناظم الاطباء ) . - || بی قدر و بی ارزش. ( ناظم الاطباء ) . - || فرومایه وپست. ( ناظم الاطباء ) .

کم قوّتی ؛ ضعف و عجز و ناتوانی. ( ناظم الاطباء ) . حالت و چگونگی کم قوّت. و رجوع به ترکیب بعدشود. کم قوّت ؛ ضعیف و سست و ناتوان و عاجز. ( ناظم الاطب ...

کم قوّتی ؛ ضعف و عجز و ناتوانی. ( ناظم الاطباء ) . حالت و چگونگی کم قوّت. و رجوع به ترکیب قبل شود. - کم قوتی ؛ فقر تغذیه. کمی غذا. اندک بودن مواد غ ...

کم قوّه ؛ کم قوّت. رجوع به ترکیب کم قوّت شود.

کم قوّت ؛ ضعیف و سست و ناتوان و عاجز. ( ناظم الاطباء ) . مقابل پرقوّت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

کم قوّت ؛ ضعیف و سست و ناتوان و عاجز. ( ناظم الاطباء ) . مقابل پرقوّت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . - کم قوت ؛ کم غذا.

کم قدم ؛ آهسته رو و تنبل در رفتار. ( ناظم الاطباء ) . آهسته رو. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ) .

- کم قدمی ؛ آهسته روی. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم قدم. و رجوع به ترکیب بعدشود. - کم قدم ؛ آهسته رو و تنبل در رفتار. ( ناظم الاطباء ) . ...

کم قدری ؛ پستی و حقارت و ذلت و فرومایگی. ( ناظم الاطباء ) . کم قدر و اعتبار بودن. بی قدری. بی اعتباری. ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به کم قدر شود.

- کم قدر ؛ بی قدر. ( آنندراج ) . پست و فرومایه و حقیر. ( ناظم الاطباء ) . کسی که قدر و اعتبار اندک داشته باشد. بی قدر و بی اعتبار. ( فرهنگ فارسی معین ...

کم فهم ؛ کم عقل و نادان. ( آنندراج ) . کودن و نادان و بی هوش. ( ناظم الاطباء ) . کسی که فهمش اندک باشد. کم هوش. کم ادراک. ( فرهنگ فارسی معین ) : هلبو ...

- کم فهمی ؛ بی دانشی و کم عقلی و حماقت. ( ناظم الاطباء ) . اندک فهم بودن. کم هوشی. کم ادراکی. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم فهم. و رجوع به ...

کم فروش ؛ فروشنده چیزی کم از وزن مقرر. ( ناظم الاطباء ) . کاسبی که جنس را به وزنی کمتر از میزان خود به مشتری فروشد. ( فرهنگ فارسی معین ) . مُطَفَّف. ...

- کم فروشی ؛ عمل کم فروش. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) . تطفیف. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . و رجوع به ترکیب بعدشود. کم فروش ؛ فروشنده چ ...

- کم فرصتی ؛ کم وقتی. ( ناظم الاطباء ) . فرصت اندک داشتن. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم فرصت. و رجوع به ترکیب بعد شود. کم فرصت ؛ کم وقت و ...

کم فرصت ؛ کم وقت و کسی که بیشتر اوقات شبانه روز مشغول کار باشد. ( ناظم الاطباء ) . آنچه که مدتی اندک فرصت دارد. ( فرهنگ فارسی معین ) . در تداول عامه ...

کم فایده ؛ آنکه یا آنچه نفع و سودآن اندک باشد. کم سود. کم منفعت.

کم فرزند ؛ آنکه فرزند اندک داشته باشد. کم زاد: نزرة، نزور، زن کم فرزند. ( منتهی الارب ) .

- کم عیالی ؛ اندک بودن اهل و فرزندان وکسان تحت تکفل. حالت و چگونگی کم عیال : کم عیالی دوم توانگری است. ( قابوسنامه ) . و رجوع به ترکیب بعدشود. کم عی ...

کم غذا ؛ کم خور. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کم خوراک. کم خوار. آنکه اندک خورد. و رجوع به ترکیبهای کم خوراک و کم خوار و کم خور شود.

کم غذایی ؛ کم خوراکی. کم خواری. حالت و چگونگی کم غذا. و رجوع به ترکیبهای کم خوراکی و کم خواری و کم غذا شود.