پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٣٣٧)

این آش و این نقاره ؛ با کار و عملی صعب مزدی اندک.

هرجا آش است کَل فرّاش است ؛ هرجا طعامی یا سودی هست او در آنجاست.

آش ویشیل ؛ بلهجه بعض ولایات آش بی ترشی.

آش یا ولی اﷲ ؛ فیرنی. و در بعض جاها بکلمه آش معنی پلاو ( پُلَو ) دهند.

آش ماش ؛ آشی که دانه آن ماش است.

آش میویز ؛ آشی که در آن مویز یعنی انگور خشک ریزند. مویزوا : بتعجیل آمد روان زاصفهان بسر آش میویز با ناردان. بسحاق اطعمه.

- آش ناردان ، آش ناردانگ ؛ آشی که در آن اناردانه خشک بستانی یا جنگلی کنند.

آش لخشک ؛ آش جو نعمه.

آش ماست ؛ آشی که ترشی آن ماست است.

آش گاورس ؛ آش الم.

آش گوجه ؛ آشی که آچار گوجه تر دارد.

آش گوجه برغانی ؛ آشی که در آن گوجه برغانی خشک که نوع بهتر و درشت تر گوجه ها است ریزند.

آش کشکاب ، کشکاب ؛آش جو : در زمانی که چنین نعمت هر جنس خوری آش کشکاب در آن حال بخاطر میدار. بسحاق اطعمه.

آش کلم ؛ آشی که در آن کلم مُقشر خردکرده ریزند و به عربی کرنبیه گویند.

آش کدو ؛ شوربائی که کدو نیز بر آن مزید کنند.

آش کرَم ، آش کلم ؛ کرنبیه.

آش کشک ؛ آشی که ترشی آن دوغ کشک است و آن را در قدیم پینوئین می گفته اند.

آش غوره ؛ آشی که آچار آن غوره تازه است. غوره با. حِصرمیه.

آش قارا ؛ آشی که درآن قره قوروت کنند. مصلیه. رخبین با.

آش قجری ؛ آشی که سلاطین قاجار سالی یک بار در ییلاق شمیران می پختند و زنان شاه و رجال و اعیان و زنانشان در پاک کردن حبوب و بُقول و پختن آن همدستی می ک ...

آش شله ماش ؛ آشی ازبرنج و ماش ، تنک تر از کته ماش و ستبرتر از آش ماش.

آش شوربا ؛ آشی که از تره و جعفری و برنج و کمی لپه کنند.

آش عدس ؛ آشی که از حبوب ْ عدس دارد.

- آش شُلّه زرد ؛ آشی که تنها از برنج و شکر کنند و ابازیر زعفران بدان زنند و خلال پسته و بادام نیز در آن ریزند.

آش شُلّه قلمکار ؛ آش امام زین العابدین :مثل آش شله قلمکار؛ مخلوطی از چیزهای نامتناسب.

آش سماق ؛ آشی که آچار آن سماق است : سر میسره گشته آش سماق که بود از چغندر بدستش چماق. بسحاق اطعمه.

آش شلغم ؛ آشی که در آن شلغم مُقشر و خردکرده ریزند. شلغم شوربا. لفتیه.

آش سرخ حصار ؛ آش قجری.

ش سرکه ؛ آش که در آن به آچار سرکه کنند. سرکه با. سکبا : چار ارکان مختلف در دیگ آش سرکه هست روپیاز و مس چغندر، دنبه سیم و گوشت زر. بسحاق اطعمه.

آش ساک ؛ آشی که سرکه و اسفناج دارد.

آش ساده ؛ آش بی ترشی.

آش زیره ؛ آش شوربا که از ابازیرْ زیره دارد. زیره با. زیرباج : چنان آش زیره ز کرمان براند کز او یلغز کوفته بازماند. بسحاق اطعمه.

- آش رشته ؛ آشی که در آن رشته خمیر ریزند. و در تداول اطفال به معنی حجامت است.

آش زرشک ؛ آشی که چاشنی آن زرشک است : صفت آش بنا کردم و عقلم می گفت لوحش اﷲ دگر از آش زرشک خوشخوار. بسحاق اطعمه.

آش خلیل ، آش خلیل اﷲ ؛ آشی که دانه آن عدس است.

آش درهم جوش ؛ آشی که سبزیها و حبوبات گوناگون در آن ریخته باشند و از آنرو نامطبوع شده باشد: مثل آش درهم جوش ؛ مخلوطی از بسیار چیزهای نامتناسب.

آش دوغ ؛ آشی که آچار آن دوغ ماست یا دوغ کشک است و در آن گاهی گوشت بره نیز ریزند : ساعد و ران بره و آش دوغ میکشد از ساق چغندر بلا. بسحاق اطعمه.

آش حلیم ؛ آشی است که از گندم و گوشت و نخود پزند و سخت بورزند تا اجزاء آن در هم پیوندد. و آن را گندم با و کشک با نیز گویند، و عرب هریسه خواند، و این آ ...

آش خلو ؛ آش آلو یا قسمی از آلو : در آش خلو کوفته دیدم که بدعوی برد آن گرو از میوه که با هیئت بِه ْ بست. بسحاق اطعمه.

آش جو نعمّه ؛ آشی که قطعات خمیر بشکل لوزی در آن کنند، و تتماج همانست.

آش جو ؛ آشی که دانه اش بلغور و جریش جو است.

آش تره جعفری ؛ آشی که سبزی آن تره و جعفریست. و آن را شوربا نیز گویند.

آش تمر ؛ آشی که آچار آن تمر هندیست.

آش ترش ؛ هر آش که در آن قسمی ترشی کرده باشند : فصل رابعهمه از آش ترش خواهم گفت ای که صفرات گرفته ست ز پار و پیرار. بسحاق اطعمه.

آش ترخنه ؛ آش جو مقشر.

آش ترخنه دوغ ؛ آشی که جو مقشر در دوغ تر نهاده وسپس خشک کرده در آن ریزند.

آش پشت پا، قفابا ؛ آشی که پس از مسافرت کسی بروز سوم پزند و آن را بشگون دارندصحت و سلامت مسافر و کوتاهی سفر او را.

آش بغرا ؛ آشی بوده که در آن گوشت و دنبه می کرده اند و خمیری چون اماج یا رشته نیز داشته است ، و گویند آن منسوب به بغراخان پسر قدرخان است : مطبخی را دی ...

آش برگ ؛ آشی که اسفناج یا برگ چغندر سبزی آن است. و آش رشته را نیز گویند.

آش امام زین العابدین ؛ آشی که در آن انواع سبزیها و گوشت کنند و آن را بنذر پزند و بفقرا بخشند. و آن را شله قلمکار نیز گویند.