پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٢٧١)

بداشتن ؛ ایستانیدن در جائی. نصب کردن. گماردن. متوقف کردن : و تاش سپهسالارش را بر میسره بداشت. ( تاریخ بیهقی ) . و همچنان در باب مرکبان خاصه که بداشته ...

بر دار کشیدن ؛ بر دار کردن. بدار زدن. بالای دار کردن : نگهم را کشیده از مژگان دور باش نگاه او بردار. هروی ( از آنندراج ) . گردنی داریم از موی میان ...

بر دار زدن ؛ بر دار کردن. بر دار کشیدن. حلق آویز کردن. بدار آوردن. بدار بستن. ( آنندراج ) . رسم ولایت چنان است که چوبی خم نصب کنند و آدمی را رسن بحلق ...

هول و تکان دادن ؛ به قلق و اضطراب افکندن کسی را.

وا دادن ؛ با فاصله شدن. متناوب گردیدن ، چنانکه شدت و التهاب درد. - || ممانعت کردن. - || نادیده گرفتن. - || باز دادن : خاردر پا شد چنین دشواریاب ...

نوید دادن ؛ وعده خوب کردن : همی دادشان نیز فرخ امید بسی دادشان مهتری را نوید. فردوسی

نم پس دادن ؛ تراوش کردن و تراویدن رطوبت از چیزی.

ناهار دادن ؛ ناهار خوراندن.

می دادن ؛ شراب دادن.

میل دادن ؛ منحرف کردن.

منصب دادن ؛ مقام و رتبت دادن.

مواجب دادن ؛ ماهانه دادن.

مرتبت دادن ؛ مقام و منصب و جاه دادن : نفرین کنم بدرد ( ز درد ) و بلا این زمانه را کو داد کبر و مرتبت این کوفشانه را. شاکر بخاری.

لیز دادن ؛ سر دادن ، لیزانیدن چیزی ، لغزانیدن آن.

ماهیانه دادن ؛ وظیفه ومقرری دادن.

لو دادن سری را ؛ بروز دادن و فاش کردن آن.

لو دادن شریک جرم خودرا ؛ تباهکاری او را بروز دادن.

لو دادن کسی را ؛ بدست دادن او.

لب دادن یا ندادن کاسه ؛ حالتی کاسه را که چون مایعی از او سرازیر کنند در ظرف دیگر پراکنده نشود.

لت دادن آب را ؛ هدر دادن آن.

گیر دادن سگ را ؛ واداشتن که پارس کند.

گیر دادن کسی را ؛ باعث گرفتاری و گرفتن او شدن.

کیف دادن به بچه ؛ حبی که تریاک یا عصاره کوکنار دارد بدو دادن.

گذار دادن ؛ عبور دادن.

کوچه دادن مردم یا سپاه ؛ در دو صف قرار گرفتن گذشتن سواری یا کسی را

کمک دادن ؛ کمک کردن.

کفاف دادن ؛ بسنده بودن : کفاف کی دهد این باده ها بمستی ما؟

کسره دادن ؛ زیر دادن.

کِش دادن شاه شطرنج را ؛ با یکی از مهره های شطرنج بشاه شطرنج حمله کردن.

کش دادن مطلب یا چیزی را ؛ بدرازا کشانیدن.

کام دادن کسی را ؛ برآوردن کام او.

غلت دادن چیزی را ؛ غلطانیدن.

ضمه دادن ؛ پیش دادن.

علیق دادن ؛ خوراک دادن ستور را.

صداع دادن ؛ دردسر دادن.

شکاف دادن ؛ شکافتن. دوپاره ساختن.

شل دادن ؛ سست کردن چنانکه عنان اسب را.

شل دادن کاری را ؛ جدی تعقیب نکردن کاری را موقتاً.

شاخ وبرگ دادن درختی ؛ شاخ و برگ برآوردن آن.

شاخ و برگ دادن مطلبی ؛ شرح بسیار افزودن بر آن. تطویل دادن آن.

سر دادن و سیر ندادن ؛ از چیز اندک نگذشتن با استقبال و تقبل خطر عظیم.

سرما دادن ؛ در معرض سرما گذاردن.

سر دادن گریه ؛ ناگهان گریستن آغاز کردن.

سر دادن گریه ؛ ناگهان گریستن آغاز کردن.

سر به پای کسی دادن ؛ سرنهادن بپای او : هیچ بیدردی نمییابم سوای خویشتن می نهم چون بید مجنون سر بپای خویشتن. صائب ( از آنندراج ) .

زبان دادن ؛ قول دادن. وعده دادن : زبان داد سیندخت را نامجوی که رودابه را بد نیارد بروی. فردوسی.

روشنی دادن ؛ منور ساختن.

ریش دادن ؛ ضمانت دادن.

روائی دادن یا ندادن دل ؛ راه دادن یا ندادن دل.

رو دادن بکسی ؛ او را بخود گستاخ کردن.