پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٢٥٩)

رنگ از آسمان تراشیدن ؛ طلب محال کردن. ( ناظم الاطباء ) .

از رنگ شدن ؛ از ترس رنگ چهره را باختن. ترسیدن. رجوع به رنگ باختن شود : دلاور نشد هیچگونه ز رنگ میان دلیران درآمد به جنگ. فردوسی.

رنگ از آسمان تراشیدن ؛ طلب محال کردن. ( ناظم الاطباء ) .

از چه سبب

از چه سبب

از چه سبب

از چه سبب

از چه سبب

از چه سبب

از چه سبب

از چه سبب

بند و دام به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

به = با به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

به = با به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

به = با به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

حسن خلق. [ ح ُ ن ِ خ ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خوش خلقی : حسن خلقی ز خدا میطلبم خوی ترا تا دگر خاطر ما از تو پریشان نشود. حافظ.

به = با به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

خُلق ملاطفت . || ادب به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

خُلق ملاطفت . || ادب به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را حافظ

پرسش بیمار ؛ عیادت.

پرسش بیمار ؛ عیادت.

بپرسش آمدن ؛ به عیادت آمدن. عیادت کردن.

بپرسش رفتن ؛ به عیادت رفتن. عیادت کردن. عیادت.

بپرسش آمدن ؛ به عیادت آمدن. عیادت کردن.

بپرسش رفتن ؛ به عیادت رفتن. عیادت کردن. عیادت.

اگر و مگر کردن: [عامیانه، کنایه ] شرط و بهانه آوردن .

اگر و مگر کردن: [عامیانه، کنایه ] شرط و بهانه آوردن .

ظلکم طویل

عمرش دراز باد

عمرش دراز باد

عمرش دراز باد

شکرخا کنایه از شیرین گفتار. آنکه سخن شیرین و دلنشین دارد : ای شاهد شیرین شکرخا که تویی وی خوگر جور و کین و یغما که تویی. سوزنی. گر به شکرخنده آستی ...

شکرخا کنایه از شیرین گفتار. آنکه سخن شیرین و دلنشین دارد : ای شاهد شیرین شکرخا که تویی وی خوگر جور و کین و یغما که تویی. سوزنی. گر به شکرخنده آستی ...

طوطی زرین نفس ؛ کنایه از قلم است. ( آنندراج ) .

سر دادن رها کردن و گذاشتن. ( آنندراج ) . گذاشتن و رها کردن جانوران و غیره. ( غیاث ) . یله کردن. رها کردن. ول کردن : دارید سر ای طایفه دستی بهم آرید ...

رها کردن و گذاشتن. ( آنندراج ) . گذاشتن و رها کردن جانوران و غیره. ( غیاث ) . یله کردن. رها کردن. ول کردن : دارید سر ای طایفه دستی بهم آرید ورنه سرتا ...

رعنا شدن ؛ خوار شدن. سبک و ضعیف شدن : عروسم نباید که رعنا شوم به نزد خردمند رسوا شوم. فردوسی.

رعنا شدن ؛ خوار شدن. سبک و ضعیف شدن : عروسم نباید که رعنا شوم به نزد خردمند رسوا شوم. فردوسی.

رعنا شدن ؛ خوار شدن. سبک و ضعیف شدن : عروسم نباید که رعنا شوم به نزد خردمند رسوا شوم. فردوسی.

به لطف صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را حافظ

به لطف صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را حافظ ملاطفت آمیز

به لطف صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را حافظ ملاطفت آمیز

به لطف صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را حافظ

به لطف صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را حافظ

به لطف صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را حافظ

نظم. [ ن َ ] ( ع اِ ) شعر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . کلام موزون. مقابل نثر. ( المنجد ) ( از غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ) . ...

در سفتن. [ دُ س ُ ت َ ] ( مص مرکب ) سوراخ کردن در. سنبیدن مروارید. || کنایه از سخن نغز گفتن. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) : غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش ...

در سفتن. [ دُ س ُ ت َ ] ( مص مرکب ) سوراخ کردن در. سنبیدن مروارید. || کنایه از سخن نغز گفتن. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) : غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش ...

معمانامه ؛ نامه آمیخته به معما. نامه رمزآمیز. نامه به رمز که چون به دست بیگانه افتد فهم آن مقدور نباشد : و مسعدی را گفته آمد تا هم اکنون معمانامه ای ...

معمانامه ؛ نامه آمیخته به معما. نامه رمزآمیز. نامه به رمز که چون به دست بیگانه افتد فهم آن مقدور نباشد : و مسعدی را گفته آمد تا هم اکنون معمانامه ای ...