پیشنهاد‌های صمد توحیدی(شهرام) (٢,٣٧٠)
عشق افزون می شود از جان شمع. روشنای جان ز غم جانان شمع. کوی هستی و نشان از بی نشان. گرمی دستش دل سوزان شمع. بزم عشق و راز هستی آشکار. از فروغی ش ...
برای آنکه دو فنجان ز چای داغ بنوشم. به سادگی بشتابم چو کوره ای که به جوشم. بهار وفصل گلش بو که چای خوش دم وخوش بو . زدست یار بگیرم لباس عید بپوشم. ...
جان و جانان بتوان دید به همراهی چشم. دل وجان دیده شود در خم والایی چشم. چون شود اندیشه سرگشته ز رازی دیدن. نیست تنها خواستن بودن شهلایی چشم. دیده ...
زین غزل خم را به خم آورده ام. باده را در جام جم آورده ام. گر که غیر از این کنم ای نازنین. غمزه ای فرما که کم آورده ام. ارغنون چون زهره در رقص آید ...
امروز با پیامی لطفی نمود یارم. وز مهر ورزی آری خوش می رسد بهارم. دوش از خمان جادوش وز پیک همچو آهوش. جامی به کف نهادم بر جان بزد شرارم. روشن به س ...
مارا بنگر سرودهء ناب می زنیم. ای یار من چه با آب وبا تاب میزنیم. گفتم غزلی را برای یار گفته ایم. باشد روان گویی که می ناب می زنیم. این چام اگر نب ...
یاورانیم و بسی روی در آن روی کنیم. مست آن کوی شویم و خانه زان کوی کنیم. خویش را در کار وبار زندگی اندازیم. جاودان هر که بویم نیک از این روی کنیم. ...
سرود من بود از روی خوبان. هیاهوها کجا با هوی خوبان. بتا بر بت پرست خود نگر کن. که همواره بود در کوی خوبان. از آن باده که در باغ بهشت است. پذیرفت ...
باهنر سبز و سرخ وسیه چردی است. بی هنر همچنان رخ زردی است. نزد خود نزد خلق نزد خدا. در کجا نامرد همچنان مردی است. گرم رو باش ای جوان دلیر. داد خر ...
در قاب غزل جای تو را می بینم. واندر غزل آوای تو را می بینم. هر بیت بود ستایشت می باشد. در صدر نگر رای تو را می بینم. بنگر به عروض عارض تو می خواه ...
نفس را خود عادتی است کهن. که روندش روا ببایستی. گر نباشد روا روند ورا. ناروا از کجاش بایستی. کشتی نفس را کار گردانی. زانکه کشتی را ناخدایستی. ت ...
ای جوان روزگار به باد مده. باد خود را به هر شراب مده. چام را نتانی که بسرایی. سخنت را آب وتاب مده. ورپشیمانی و نسرایی پس. رو به خط نیاور شتاب م ...
" باز نمایی ". " باز یابی":تداعی معانی.
همه دارند هیاهوی جهان یعنی چه. زین هیاهوی بجویند امان یعنی چه. آفرینش همه از آب نهادی دارند. وین همه تشنه آن آتش جان یعنی چه. عشق را نیست شکیبایی ...
آن کیست که صد سوداش اندر سر نیست. یا آنکه که هزار سوداش خود دیگر نیست. سرمایه و دلداده و دلبر بر چیست. اندیشه مگر با پسر ودختر نیست. آن کیست که ا ...
از این سپس که پای بهار است و رست گل . بنشین به پای گل ودست به دست گل. می نوش که فصل بهاران گذر کند. خوش باش بامی ناب و پای بست گل. اینک گل است که ...
نیوش را سخن هست ونیست بگذارید. اگر که هست اگر نیست ، بیست بگذارید. به زیر صفر چون شمار میکنید همه را. برای خودتان همه بیست بگذارید. اگر به تابلوی ...
ای دل بسوز تا زدیده اشکم روان شود. ای لب بدوز تا که زبان دیدیگان شود. گه اشک شوق به چهرهء من نقش میزند . گاهی دگر چو خون جگر رایگان شود. درمان در ...
تا درپناه خدای راد می بویم هین. این است پناهی که بود حق و راستین* هر کو به راه حق رود و حق بودش یار. خورشید پیروزمندی بودش در آستین. * خواهی که بیا ...
روزی که رمز زندگی را می گشوند. افسانهء دیوانگی را می نمودند. روزی که مهر کردگار آمد به بازار. آیینه های جاودانی می فزودند. دیدند جز مهر و هنر کار ...
دلم سر گشته شد از روی خوبان. خرد بشکسته از ابروی خوبان. اگر آسودگی خواهی ز هستی. خوشا آن طرهء گیسوی خوبان. سپیده گر که می خواهی صبوحی. صبوحی می ...
کیم کیم کجایم. ای یار با وفابم. استاد رهنمایم. ای راه و ره گشایم. کیم کیم کجایم* در دانش فراوان. نیک است یا بد آن روند ما بود این یا می شوم پشیمان ...
مهر ورزی هست که ما را همدم است. او فرای هستی و جام جم است* آنچه می دانی و می بینی و هست. در فراز بود از بیش و کم است. * مهر او از مهر گیتی برتر است ...
تا که سرو من زهر سرو روان خوشتر شد . زندگانی من و جان جهان دیگر شد* یار من دوش قبای ناز برتن می کرد. گفتمش سرو من از سرو روان بهتر شد* عشق آمد آینه ...
یزدان پاک که نام تورا نام خود نمود. هم نیز تو را به آهنگ مهر خود بسود* مانند گل بوی تو را می توان فشاند. چون آینه روی تو را می توان نمود* بنگر نسیم ...
روزگاری همه خوبی و سرور. روزگاری از همه غمها دور* روزگاری آنچه هست نیکی هست. روزگاری هر چه بودی خود جور* مهر یزدان روز وشب با ما هست. آفرینش هست س ...
باغ رویایی غزلهای من است. آنچنان رویا فرا جان و تن است. * در بهشت آرزو م و آرمان. ساز و آوازی به کوی گلشن است *. راستی باید چنین گفت و شنفت. کاخ ر ...
دلا بنگر تو هم دیده که تا همراز هم باشیم. به آیین اهورایی چو نول وفاز هم باشیم* گهی بالا نشینیم و گهی بالا نشینند هم. که تا در خانه سازیمان تراز نا ...
زمین شد لاله از خون شهیدان. زمان آلاله از خون شهیدان. خدایا این گواهان توهستند. تو خونخواهی و هم خون شهیدان. بیایید یاوران تا پیش باشیم روند ره ...
ای بوستان رویت گلزار باغ کاری. وی گلستان کویت آیین خود نگاری* مهر رخت درخشان خوشتر زمهر جوشان. مه از رخ تو گیرد پندار یار غاری* گلهای زرد و قرمز بن ...
غنچه های نو شکفته را مانی. سخنان ناب گفته را مانی* همچو خواب سپیدهء نازی. گوهر پاک سفته را مانی* نزد من خوبتر زتو نبود . راز داری آشفته را مانی* د ...
گلستان اردیبهشت و سبزه خط و جوی سبز. عشق می داند پری با خط سبز و خوی سبز* پهنه اش گیتی بهشتی آسمان وکهکشان. این همه از خوبی آن دیده و ابروی سبز* نی ...
سوگند به شکنجهای گیسویت . سوگند به سبزه های در کویت* سوگند به کوی و به نسیم صبح. سوگند به کمانه های ابرویت*. سوگند به آسمان و آبی آن. سوگند به خل ...
دلا می بین و خود را جاودان بین. نمود خود به پیدا ونهان بین* فراز خود فراز آسمان بین. درون خود فرای این وآن بین* میان ماه خود تا ماه گردون. نگر برت ...
با نیسم سحر این نکته نما دیگر هیچ. نکتهء بسته بگو یا دگرا دیگر هیچ* تا به کوی یار رفتی خبری از وی آر. خبری خوش که بیاری تو بیا دیگر هیچ* گل وگلزار ...
الا ای آشنای کوی هستی. دل انگیزی فزایی بوی هستی* بیا تا بخردان سرمست گردند. ز کویت تا که داری روی هستی* چو خورشیدی درخشان می نمایی. به مهرابی که د ...
آید ز کوی سپیده نسیم بهار خوش. خوش باد بزم بلبل و هم کار وبا خوش* نور خدا به دل چونان فراز چرخ. تا روشنت شود که چه باشد نگار خوش* زیگار چرخ کالبدش ...
من واله هندوی توام ای ساقی. دل بستهء گیسوی توام ای ساقی* شیداییم از نرگس میگونت بین. شیدای می وجوی توام ای ساقی* بی خود ز خمار و می نرگس بودم. از ...
امروز تویی تماشایی به کوی باغ. از روی تو ای بتم سرشار بوی باغ* در استش زندگی در باورم تویی. آیینهء شادمانم جان و پوی باغ* چون با تو به شهر باغم جاو ...
ای حجت حق ای دما وند . باحق نموده ای تو پیوند* زآغازهء فرودین و جشنش. تا سوری شهروند آوند* پیروز و خجسته مردمانند. هر دیو تو کرده ایش پابند. * در ...
آن یار که بودی که خوش روی نمودی. وآن مهر چه بودی که بنمود به رودی* گر یار نبودی و غم یار نبودی. این جام صنوبری چه سرمایه ربودی* ور دوست نبودی و به ...
در نگاهت فرای پندار است. گفته هایت فرای گفتار است* هر چه با شد فرا ترین فراست. آنچه در نزدتان کرداراست. * مهر را گرمی از مهرتان باشد. زندگی به دار ...
ز یاد دوستان ما را همی سود است و آزادی. به پاس خوبی ایشان کنم از خویشتن یادی* اگر چه در همه زیگار بسی یاران همی جویم. بجویم دوستانی را که باشد سختی ...
بیا ببین تو هستی اگر که یار منی. هوا به رنگ چه زیبا گلش چه یاسمنی* به کوی عشق که پیرایه برو نبست کس. به هر طرف که رخ آری نگر که بر چمنی* نه نامه ای ...
" انجامگری ( ها ) " :عملیاتی.
" رزمایش ":عملیات.
این سخن در گوش کن چون در الفبا حرف گاف. گر چه از یا تا الف باشد سخن آنگاه کاف* چار وناچارت ز نادانی و آن را چاره هست. ای گرامی گر خرد ورزی به یزدان ...
به سبک مردم عاشق کند سر را گران نرگس. کران اندر کران بینی چو خورشیدی عیان نرگس* به یاد کس نمی آید چنین زیبا خرامانی. خوشا آن سرو وآن بالا ز ناز خود ...
کجا تا شهره ای در شهر قاموس. نمی یابد تو را صدچشم جاسوس* فرا پرواز وهم برتخت گاهی. نگاهت بر نمی افتد به کاووس* تو خود را بهتر از هر چیز یابی. نمی ...
سرمهء دیدهء هستی خاکت و می نالی. مردم دیدهء هستی گاهت و بی حالی* گوهر عشق تو گویی خانهء مستی شد. بر سر کوی توشد هر که پی آمالی* در شب و روزنمایی اخ ...