در زبان لکی معادلش واژه وُاِژ woezh می باشد.
واژه خود
معادل ابجد 610
تعداد حروف 3
تلفظ xod
نقش دستوری ضمیر مشترک
ترکیب ( ضمیر ) [پهلوی: xvat]
مختصات ( اِ. )
آواشناسی xod
الگوی تکیه S
شمارگان هجا 1
منبع واژگان مترادف و متضاد
فرهنگ بزرگ سخن
فرهنگ لغت معین
در لهجه جیرفتی واژه "خود" معنی حرف اضافه ( با ) یا حرف اضافه ( به ) را نیز میدهد. مثلا: "مَ خود علی میخوام برم بیرون" یعنی من با علی میخوام برم بیرون. یا" مَ خودش گفتم" یعنی من بهش گفتم.
( حرف ربط ) ولیکن. اما. ( ناظم الاطباء ) :
بشد که یاد خوشش باد روزگارِ وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عِتاب کجا
حافظ
خود غم دندان به که توانم گفتن.
رودکی.
خود از شاه ایران بدی کی سزد؟
... [مشاهده متن کامل]
فردوسی.
خود دور بی انصافان بگذشت در این شهر
زیرا بجهان چون شه ما دادگری نیست.
سنائی.
خود بحضورسگی بحر نگردد نجس
خود بوجود خری خلد نیابد وبا.
خاقانی.
خود چه زیانت کند گر بقبول سگی
عمر زیان کرده ای از تو شود محتشم.
خاقانی.
گفتی اگرچه خسته ای غم مخور این سخن سزد
خود بدلم گذر کندغم ببقای چون تویی.
خاقانی.
خود با واژه شخص عربی برابری میکند و ش. خ. ص در عربی به هرچیزی که منحصر باشد و بتوان آنرا از سایر تشخیص داد گفته شده از اینرو انرا در مشخص - تشخیص - اشخاص - شخص و . . . میبینیم.
برای مثال
خود=شخص
... [مشاهده متن کامل]
کلاه خود = کلاه شخص ( کلاهی که با دیگر کلاه ها فرق دارد منظور کلاه جنگی بوده و باید بگویم کلاه خود به چم کلاه فلزی نمی باشد و اینکه خود فلز نیست بلکه شخصی سازی شده می باشد. )
سرخود = سر خود = تصمیم گیری شخصی
بیخود= بدون اجازه از شخصی
خدا= خود دا = خود روشن شناسی = خود = شخصی دا = روشنایی ( یلدا = یلد دا ) فردا = فر دا ( شکوه روشنایی = امید ) پیدا = پی دا = دنبال روشنایی ( دنبال امید ) => خود دا = دنبال شخص ( ذات ) شناسی
و . . . .
بنابراین واژه خود = مشخصه سازی می باشد که گاها به ذات و گاها به ویژگی ها و گاها به اراده و تصمیم گفته شده است همانطور که در زبان عربی نیز بهمین ریخت کاربری شده است
در زبان ایرانی آعاین به معنی پوست و چرم بوده است.
خود= من، منش، اندیشه
کلاهخود
خود ( خوود ) = کلاه ( جَنگی ، آهنی ، فلزی )
این واژه همریشه با :
انگلیسی : hat
آلمانی : Hut
وات یا حرف " خ " به " ه" بَدَل شده است.
خوَد: به معنی کلاه آهنی در پهلوی خوت xwat بوده است.
( ( سر بخت و تختش برآمد ، به کوه ؛
پلنگینه پوشید خود با گروه ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 232. )
خود و در پارسی باستان ، خئوده xauda بوده است . ( همان ص 264. )
خود ( Ego ) : [اصطلاح جامعه شناسی] خود یا من در کلی ترین معنا مترادف است با کلی ترین کاربرد نفس و دلالت دارد بر هسته نظام شخصیت که بر حول آگاهیش از خود و جهت گیریهای هوشیارانه اش و ناهوشیارانه اش به سوی حیاتی ترین علایق و ارزشها سازمان یافته است و هویت وپایگاه وتعهد و تمایل را شامل می شود.
... [مشاهده متن کامل]
خود به معنی محدودتر خاصه در روانکاوی ناظر است بر بخشی از نظام شخصیت که واسطه یی است میان نهاد و فرا خود و واقعیت .
فلسفه تصورگرا ( ایده آلیستی ) به واسطه توجهش به خود ( یا نفس ) و فلسفه اصالت عمل ( پراگماتیسم ) به واسطه علاقه اش به تحلیل نماد گرایی اساسا بنیادهای مفهوم روانشناختی اجتماعی خود ( یا نفس ) را تشکیل می دهد. در روانکاوی فرویدی ساختار شخصیت سه بخش دارد. نهاد - خود و فراخود . هر چند هر یک از این بخشها از حیث رفتار کارکردهای خاص خود دارد اما پیوسته با یکدیگر بر هم کنش دارند.
کار خود عبارت است از دفاع از فرد در برابر دیگران و در برابر انگیزه های نا هشیارانه نهاد که جلوگیری نکردن از آنها ممکن است زندگی فرد را به خطر افکند.
منبع https://rasekhoon. net
معنای �خود� در کتب وحیانی ، عبارتست از ، تجربه ی وابستگی مطلق و تمام عیار وجود انسان در آگاهی اش به خدا .
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٢)
