پیشنهاد‌های علی باقری (٢٩,٨٨٣)

کم ده ؛ کم دهنده. آنکه کم دهد. آنکه پیمانه یا ترازو را کم پیماید. کم پیمای. مطفف : دره محتسب که داغ نه است از پی دوغ کم دهان ده است. نظامی. هیچ بسی ...

کم دوام ؛ در تداول عامه ، که زود از میان بشود. که زود پاره یا مندرس گردد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

کم دوامی ؛ حالت و چگونگی کم دوام. کم دوام بودن

کم دل ؛ بی جرأت و جبان و ترسو. ( ناظم الاطباء ) . کم جرأت. ( فرهنگ فارسی معین ) . جبان. کم زهره. کم جرأت. مقابل پردل. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ...

کم درم ؛ کسی که درم وی اندک است. کم پول. کم ثروت : اگر بزرگی و جاه و جلال در درم است ز کردگار بر آن مرد کم درم ستم است. ناصرخسرو.

کم دلی ؛جبن و ترس. ( ناظم الاطباء ) . کم جرأتی. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم دل.

کم درآمد ؛ کسی که مداخل وی اندک است. ( فرهنگ فارسی معین ) . کم دخل.

کم دخل ؛ کم درآمد. و رجوع به ترکیب بعد شود.

کم درخت ؛ جایی که درخت اندک باشد : [ و سیرگان ] جایی کم درخت است. ( حدود العالم ) .

کم دانش ؛ کم علم. آنکه دانش وی اندک باشد. کم دان : منش پست و کم دانش آن کس که گفت منم کم ز دانش کسی نیست جفت. فردوسی.

کم دانشی ؛ کم علمی. کم داشتن دانش. حالت و چگونگی کم دانش. کم دانش بودن : ز بهر کسان رنج بر تن نهی ز کم دانشی باشد و ابلهی. فردوسی.

کم دان ؛ کم داننده. آنکه اندک داند. کم دانش. کم علم : و بسیاردان و کم گوی باش نه کم دان بسیارگوی. ( قابوسنامه ) .

کم خیری ؛ حالت و چگونگی کم خیر. کم خیر بودن : جَحَد؛ کم خیری. ( منتهی الارب ) .

کم دادن ؛ تطفیف. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کم پیمودن. و رجوع به ترکیب کم پیمودن شود.

کم داشت ؛ نقص. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

کم خونی ؛ کمی خون در بدن. قلت دم. در اصطلاح پزشکی ، حالت مرضی مشخص به واسطه قلت گلبولهای قرمز یانارسایی و عدم تکافوی مقدار هموگلوبین موجود در گلبولها ...

کم خویی ؛ کم حوصلگی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : قَزَم ؛ کم خویی و بدخلقی مردم. ( منتهی الارب ، یادداشت ایضاً ) .

کم خیر ؛ آنکه احسان و نیکویی وی اندک و یا هیچ باشد. ( ناظم الاطباء ) : عسوس ؛ مرد کم خیر. ( منتهی الارب ) .

کم خوری ؛ کم خواری. ( فرهنگ فارسی معین ) . اندک خوری. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کم خورشی. کم خوراکی : کم خوری ، ذهن و فطنت و تمییز پرخوری ، تخم ...

کم خون ؛ آنکه دارای خون اندک باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) . اظمی [ اَ ما ]. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کسی که خون در بدنش کم باشد. کسی که مبتلا به ...

کم خوردن ؛ اندک خوردن. کم خوراک بودن. کم خوار بودن : جهان زهر است و خوی تلخناکش به کم خوردن توان رست از هلاکش. نظامی. مشو پرخواره چون کرمان در این ...

کم خورد ؛ کم خوار. ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به ترکیب کم خوار شود. - || ممسک. ( فرهنگ فارسی معین ) :. . . و گفت اگر دنیا همه زر کنند و مؤمن را ...

کم خورشی ؛ کم خواری. کم خوراکی. کم غذایی : نبینی که از چندین هزار تن که در شهری باشد هرگز دو تن را بالا و پهنا و توانایی وناتوانی و دل آوری و بددلی و ...

کم خوراک ؛ اندک خورنده. ( ناظم الاطباء ) . کم خوار. ( فرهنگ فارسی معین ) . مقابل پرخوراک. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کم خور.

کم خوراکی ؛ اندک خوراکی. ( ناظم الاطباء ) . کم خواری. ( فرهنگ فارسی معین ) . کم خوراک بودن.

کم خواسته ؛ فقیر. بی چیز : ایلاق ناحیتی است بزرگ. . . و مردم بسیار و مردمانی کم خواسته. ( حدود العالم ) . مردمانی اند بددل و ضعیف و درویش و کم خواسته ...

کم خور ؛ آنکه اندک خورد. ( ناظم الاطباء ) . کم خوار. ( فرهنگ فارسی معین ) . اندک خوار. کم غذا. مقابل پرخور. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . و رجوع به ...

کم خوار ؛ آنکه اندک خورد. ( ناظم الاطباء ) . آنکه کم خورد. کم خور. کم خوراک. ( فرهنگ فارسی معین ) . مقابل پرخوار. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : جما ...

کم خوارگی ؛ قوت اندک خوردن. ( ناظم الاطباء ) . کم خواری. اندک خوردن : ز کم خوارگی کم شود رنج مرد نه بسیار ماند آنکه بسیار خورد. نظامی. خومبر از خور ...

کم خواری ؛ کم خوردن ، کم خوراکی. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم خوار. کم خوارگی.

کم خواب ؛ آنکه خواب وی اندک باشد. ( ناظم الاطباء ) . آنکه کم خوابد. سُهُد. مقابل پرخواب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

کم خوابی ؛ بی خوابی و سهر. ( ناظم الاطباء ) . قلت نوم. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . حالت و چگونگی کم خواب. و رجوع به ترکیب قبل شود.

کم خطر ؛ کم اهمیت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . بی ارزش. بی ارج : خاطرم بکر و دهر نامرد است نزد نامرد، بکر کم خطر است. خاقانی. - || آنچه بیم و ...

کم خطری ؛ حالت و چگونگی کم خطر. کم خطر بودن.

کم خردی ؛ نادانی و بی دانشی و بی عقلی. ( ناظم الاطباء ) . کم عقلی. نادانی. ابلهی. ( فرهنگ فارسی معین ) : شاه شوریده سران خوان من بی سامان را زانکه در ...

کم خرد ؛ بی عقل و احمق. ( آنندراج ) . بی عقل. نادان. ( ناظم الاطباء ) . کم عقل. نادان. ابله. ( فرهنگ فارسی معین ) . تافه العقل. ناقص العقل. معتوه. مس ...

کم خرج بالانشین ؛ مثل است. ( از آنندراج ) . هر چیز خوب و اعلایی که به قیمت کم و ارزان خریده شده باشد. ( ناظم الاطباء ) .

کم خرج ؛ کسی که هزینه اش کم باشد. ( فرهنگ فارسی معین ) . بخیل و ممسک و صرفه جو. ( ناظم الاطباء ) . - || تنگدست. ( ناظم الاطباء ) .

کم حیا ؛ کم شرم. اندک شرم. جلوط؛ زن کم حیا. ( منتهی الارب ) .

کم حیاتی ؛ کوتاه عمری. کوتاه زندگانی بودن : با صبح خوش درکش عنان برجه رکاب می ستان کز کم حیاتی درجهان تنگ است میدان صبح را. خاقانی.

کم حیایی ؛ حالت و چگونگی کم حیا. و رجوع به ترکیب کم حیا شود.

کم حوصله ؛ بی صبر. ( ناظم الاطباء ) . کم صبر. ناشکیبا. مقابل پرحوصله. ( فرهنگ فارسی معین ) . کم ظرفیت. ناشکیبا. که تحمل تطویل عمل یا گفتار ندارد؛ فلا ...

کم حوصلگی ؛ کم حوصله بودن. ( فرهنگ فارسی معین ) . زودخشمی. تنگدلی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا )

کم حواس ؛ در تداول عامه ، فراموشکار. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . کم حافظه.

کم حرمتی نمودن ؛ اندک احترام و تکریم کردن و توقیر نکردن و گستاخی و بی ادبی کردن. ( ناظم الاطباء ) .

کم حواسی ؛ در تداول عامه ، نسیان. فراموشکاری. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا )

کم حرکت ؛ سست و کاهل و غافل. ( ناظم الاطباء ) .

کم حرمتی ؛ بی احترامی. ( ناظم الاطباء ) .

کم حرف ؛ آنکه کمتر سخن می گوید و آنکه خاموش است. ( ناظم الاطباء ) . کسی که کم سخن گوید و بیش خاموش ماند. ( فرهنگ فارسی معین ) . کم گوی. ( یادداشت به ...

کم حرفی ؛ کم سخن گفتن. ( فرهنگ فارسی معین ) . حالت و چگونگی کم حرف.