پاسخ‌های آرش ایرانپور (٣٢)

زمانی که بخواهیم عواقب یک کار را گوشزد کنیم یا تاثیر گسترده کاری را نشان دهیم

عاقل یعنی دانا و سفیه یعنی نادان نگاهی که  یک دانا به یک نادان دارد

درین یک نام دورگه و نامناسب است.

لیا و حوریا نام های بیگانه هستند و شایسته نیست که ایرانی ها فرزندانشان را به این نام ها آلوده کنند. نیلماه اگرچه  بیگانه نیست ولی معنی ندارد، پیشنهاد می‌کنم از نام های واقعی مانند نیلوفر، نوشین و نسترن استفاده کنید.

گمان می‌کنم معنی شعر این باشد: شرم کردم که از دست  دانشمندی مانند  تو باده ننوشم نوشیدن باده تلخ را به نصیحت تلخ شنیدن  تشبیه کرده از نوع تشبیه مستتر

سمن کوتاه‌شده همان گل یاسمن است بر هم به معنی سینه یا همه تن است سمنبر یعنی زنی که تنش مانند گل است

 کسی که به او جان  داده‌ای را نکُش نقش کسی که جان ندارد را نکِش

هیچ شعری برای شروع بد نیست و باید در آینده روز به روز شعر هایت بهتر شوند. نمیدونم این چندمین شعرته ولی چند نقص داره: ۱- قافیه ها شلخته هستند و معلوم نیست چه قالبی شده ۲- عبارت سحر کن به روز معنی نداره ۳- جمله دود شد هوا معنی نداره ۴- استفاده از کلمه های قلمبه‌سلمبه عربی در شعر پارسی اشتباهه چون نه زیبایی دارند و نه معنی

همه نوشته های استاد خانلری خواندنی هستند 🤌🏼

آرایه جناس دارد خور نخست به معنی خورشید است خور دوم هم همان  خورشید است خور سوم  به معنی  خلیج کوچک است

یعنی اگر زن و مردی ازدواج فامیلی کردند و فرزندشان ناقص به دنیا آمد تقصیر خودشان است که چنین اشتباهی کردند.

ربطی به زمانش ندارد در زبان عربی زیر ((ی)) دو تا نقطه می‌گذارند ولی در زبان پارسی نمی‌گذارند.

این s نشانه جمع است یعنی اسمیت ها، در زبان انگلیسی بسیاری از  این s های جمع داریم که در ترجمه به پارسی حذف می‌شوند چون برخی واژه ها در زبان پارسی درون خودشان یک حالت جمع نهان دارند.

برابر این عبارت در پارسی می‌شود ((کرانه های دور)) ولی چون یک اسم خاص است شاید معنی را به خوبی نرساند

خداوند آفریدگار گونه مردم است نه پاسخور زایش یکایک مردمان. یعنی این که وقتی می‌بینیم کسی مشکل جسمی یا عقلی دارد، اگر در بزرگسالی پیش آمده باشد یعنی مقصر خود اوست، و اگر مادرزادی باشد مقصر پدر و مادرش هستند که نباید ازدواج می‌کرده‌اند.

بیشتر حدیث ها جعلی هستند، توجه نکنید. در جهان سه نژاد سفید و سیاه و زرد وجود دارد، یکی از مشخصه های نژاد زرد کم‌مویی است.

اگر منظورت جن و فرشته و اژدها و اسب تکشاخ باشه، نه این موجودات افسانه‌ای هستند. اگر منظورت موجودات فضایی باشه هیچ کس هنوز نمیتونه بگه قطعا وجود دارند یا قطعا وجود ندارند، هیچ سندی وجود نداره در این باره، عکس و مدرک تقلبی هم بسیار درست کردند کسانی که تخیل و توهم قوی دارند.

آذر یا اتر یا آگر یا گُر یا تش همه به معنی آتش هستند.

در زبان پارسی ء پایانی واژه های عربی حذف می‌شود.

در اصل تعصب واژه‌ای با بار منفی است ولی برخی از روی ناآگاهی به معنای مثبت به کار می‌برندش، تعصب یعنی علاقه جاهلانه همراه با دفاع خشمگینانه نسبت به آن. البته این هایی که گفتم منظورم در ایران و در زبان پارسی بود، نه مغنی اصلی آن در زبان عربی، چون این واژه بیگانه است، این واژه با واژه عصبانیت همریشه استش.

واژه مردم ربط مستقیم به واژه مرد ندارد، هر دوی این واژه ها یک ریشه مشترک دارند، مانند دو شاخه درخت که به یک تنه وصل هستند ولی به هم وصل نیستند. مردم در اصل یک واژه مفرد است به معنی انسان، و جمع آن می‌شود مردمان یعنی انسان ها.

نام الله پیش از اسلام نام یکی از بت های مکه بود که در کعبه و کنار دیگر بت ها نگهداری میشد، ریشه نامش هم می‌گویند برمیگردد به ایزد ال در میانرودان.

اثر مغول ها بر زبان پارسی کم بوده، بیشتر واژه های مغولی که وارد زبان پارسی شده را ترک ها آوردند نه خود مغول ها، شناسا ترین واژه‌ای که مغول ها وارد زبان پارسی کردند واژه خان است، همین را هم برخی می‌گویند برگرفته از واژه کیان خودمان است.

در زبان مغولی به آسمان می‌گویند تنگر، به خدا هم می‌گویند بورخان

همه خودرو ها با فشار بسته نمی‌شوند

تنها نام مشابه ایرانی که داریم لَیان (Layān) است.

نام نیکرهان مناسب است نیک + ره (راه)

زرگهر این نام پارسی به معنای همان طلا و جواهر است، در واقع  زر درست است نه طلا، گوهر درست است نه جواهر

توی آهنگ ها چرند هم بسیار گفته میشه ولی شاید اشاره دارد به آن داستان که می‌گوید اگر اعتقاد قوی داشته باشی میتونی روی آب راه بری، میگه اگه شما به درستی راه خودتون اعتقاد دارید چرا باید خودتون در آن گام نمی‌گذارید؟

منظور شعر واضح است نباید زیادی پیچیده‌اش کرد. خیام میگه  پیش از این که بمیریم و خاک بشیم و از خاک ما کوزه درست کنند بیایید تا با هم مِی بنوشیم و شاد باشیم. یا به عبارتی دیگر میگه تا زنده هستیمبا هم خوش باشیم وقتی که مردیم اثری از ما باقی نمیمونه و فراموش میشیم

این واژه در اصل با فتحه بوده (زَندیک) و معنی مقدس داشته ولی پس از حمله تازیان به ایران این واژه در معنای معکوس خودش مورد استفاده میگیره یعنی کافر و با کسره نوشته میشه (زِندیق)

شما به زور این جا نیامده‌اید شما را وادار نکرده‌اند که به این جا بیایید شما ناگزیر به آمدن این جا نبوده‌اید شما را وادار نکرده‌اند به این جا بیایید