اسم با حرف ش - صفحه 5

نام قدیم شوش

گل سوسن

شوق ( عربی ) + انگیز ( فارسی ) آنچه سبب شوق می شود، اشتیاق آور

رد، اثر، شون ( در گیاهی ) آقطی ( = شون )

در گویش مازندران آهو

ماده بلوری شیرین و سفیدرنگ، زیبارو، نام معشوقه اصفهانی خسروپرویز پادشاه ساسانی در منظومه خسرو و شیر ...

بانوی شیرین و زیبا، ( به کسر شین ) شکر ( سنسکریت ) + بانو ( فارسی ) بانوی شیرین و زیبا

دختر شیرین، ( به کسر شین ) شکر ( سنسکریت ) + دخت ( فارسی ) دختر شیرین

دارای ناز و غمزه دلپذیر، ( به کسر شین ) شکر ( سنسکریت ) + ناز ( فارسی ) دارای ناز و غمزه دلپذیر

هر چیز شیرین، ( به کسر شین ) شکر ( سنسکریت ) + ین ( فارسی ) هر چیز شیرین

نسیم آرام و دلپذیر

نسیم

بهار شاداب

شاه پرورده، پرورده ی شاه، شاه پرور، پرورنده ی شاه، آن که شاه را پروراند

بهترین گل، گلِ شاهانه، شاهگل

شاه بانو ملکه، همسر شاه

دختر شیرین، شهد ( عربی ) + دخت ( فارسی ) دختر شیرین

منسوب به شهد، عسل، ( شهد، ه ( پسوند نسبت ) )

شاهزاده خانم، درختری که شکوه و زیباییش مانند شاه است

آراینده شهر، کسی که زیباییش شهره شهر است

راز بزرگ، راز شکوهمند، راز بزرگ و شکوهمند

ترکیب دو اسم شهرزاد و زهرا ( زاده شهر و نیکو )

زیبایی شب، ناز شب

شب رنگ، ( در قدیم ) سیاه رنگ ( اسب )، ( در موسیقی ایرانی ) از الحان باربد، کنایه از آسمان، زمانه، ر ...

مانند شب

شبنم روی گل

به رنگ شب، شبرنگ

محافظت، نوعی گل ( به فتح ش )

دختر با حجب و حیا، ( شَرمین، دخت = دختر )، ( شَرمین + دخت = دختر )، دختر با حُجب و حیا، دختر باحیا ...

نام دایه مه پری در داستان سمک عیار

برآمدن آفتاب، طلوع کردن

منسوب به شَروین، ( شَروین= نام باستانی ناحیه ی سوادکوه در مازندران، ه/، e/ ( پسوند نسبت ) )

منطقه ای در همدان

در گویش سمنان شیرین

دو ستاره در صورت فلکی، ( = شِعری )، ( در نجوم ) دو ستاره در صورت فلکی کلب اکبر و کلب اصغر

نام ستاره ای

شادی، خوشحالی، شادمانی

پایمردی، وساطت، خواهش کردن از کسی برای عفو وبخشش گناه دیگری، ( در ادیان ) اعتقادی در تشیع که بر مبن ...

باز شده، شاداب، تازه، خندان، ( صفت فاعلی از شکفتن )، شکوفا ( غنچه )، شاد

منسوب به شکور، بسیار شکر کننده، ( شکور، ا ( پسوند یا اسم ساز ) )

شکوفا، شکوفاندن، شکوفانیدن

دختر باوقار

ترکیب دو اسم شکوه و زهرا ( بزرگی و روشن تر )، از نام های مرکب، شکوه و زهرا

آن که دارای شکوه و زیبایی است

با شکوه، دارنده شکوه و جلال، ( صفت فاعلی از شکوهیدن )، شکوه، ( در قدیم ) ترسنده، بیمناک

جمال، زیبایی، ( شکوه، ه ( پسوند نسبت ) )، منسوب به شکوه، ( شکوه + ه ( پسوند نسبت ) )، منسوب به شکوه ...

بردبار و صبور

سفره ی غذا و نعمت، سور، ( اَعلام ) ) نام کوهی در ناحیه بختیاری، ) نامِ بوستانی ( قدیم ) در شیراز

درخت عناب، عناب

آن که چهره ای زیبا و درخشان دارد، آن که چهره ای زیبا و درشان دارد

همانند خورشید، مثل خورشید

دارای فر و شکوه درخشان، ( به مجاز ) نیک و بخت و خوش اقبال