پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣١)

. . . . . . . . . These are among the many reasons why

. . . . . . . . . These are among the many reasons why

the dire warnings

in every possible way

Safe haven

A sanctuary. This term is redundant, since haven means “a safe place. ” It is quite old, the earliest citation in the OED being from 1581. Haven also ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

سر برداشتن. [ س َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) سر بلند کردن. پاسخ گفتن کسی را. اقماح. ( زوزنی ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) : جرجیس سر برداشت و گفت ...

نیرو از کف داده

نیرو از کف داده

نیرو از کف داده

نیرو از کف داده

دل بازیافتن ؛ دلجویی. استمالت. به دست آوردن دل : حاجب رفت تا دل خواجه باز یابد. . . تا دل خواجه تباه نشود. ( تاریخ بیهقی ) .

گردن افکندن. [ گ َدَ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گردن زدن. || مطیع بودن. تسلیم گشتن. فرمانبرداری کردن : که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افک ...

گردن افکندن. [ گ َدَ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گردن زدن. || مطیع بودن. تسلیم گشتن. فرمانبرداری کردن : که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افک ...

گردن افکندن. [ گ َدَ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گردن زدن. || مطیع بودن. تسلیم گشتن. فرمانبرداری کردن : که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افک ...

به گردن گرفتن مسؤولیت امری را متقبل شدن.

ناضرور

ناضرور

خانگی محال. [ ن ِ م َ حال ل ] ( اِ مرکب ) جنده خانه. زناخانه. فاحشه خانه. ( ناظم الاطباء ) .

خانگی محال. [ ن ِ م َ حال ل ] ( اِ مرکب ) جنده خانه. زناخانه. فاحشه خانه. ( ناظم الاطباء ) .

خانگی محال. [ ن ِ م َ حال ل ] ( اِ مرکب ) جنده خانه. زناخانه. فاحشه خانه. ( ناظم الاطباء ) .

رفع تکلیف بیعت از گردن کسی

ز / از دنیا بُریدگان

دنیا بُریده

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

دلبستگان

سودن

یاری خواستن

گریبان دریده. [ گ ِ دَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کسی که گریبان خود را پاره کرده باشد. آنکه یقه چاک داده باشد. مجازاً، بی پروا. بی محابا : ببین که عمر گ ...

راه بازیافتن ؛ هدایت شدن. ( یادداشت مؤلف ) : و بپارسی [ ثوابت را ] بیابانی خوانند ازیرا که گم شده بدان راه بازیابد به بیابان و دریا اندر. ( التفهیم ...

دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...

دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...

دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...

دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...

دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...

دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...

پیشداد

نخل موم. [ ن َ ل ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) درخت پرگل یا پرمیوه که از موم الوان سازند. ( غیاث اللغات ) . نخل مومین. شبیه نخل که از موم کنند : طبع ...

نخلبن. [ ن َ ب ُ ] ( اِ مرکب ) درخت خرما. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) . خرمابن. ( ناظم الاطباء ) : چو دور افتد از میوه خور میوه دار چه خرما بود نخلبن ...

نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند : سر زنگی نخل بالا فتاد چو زنگی که از نخل خرما فتاد ...

نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند : سر زنگی نخل بالا فتاد چو زنگی که از نخل خرما فتاد ...

نخل زار. [ ن َ ] ( اِ مرکب ) نخلستان. آنجا که نخل بسیار باشد. که خرمابن بسیار دارد : گر رطب رنگ ناگرفته شد از نخل نخل کیانی به نخل زار بماند. خاقانی.

بردباری گرفتن بردباری گرفتن ؛ بردباری پیشه کردن : بمیدان دانش سواری گرفت چو بشنید شه بردباری گرفت. اسدی ( گرشاسب نامه ) .

بردباری گرفتن ؛ بردباری پیشه کردن : بمیدان دانش سواری گرفت چو بشنید شه بردباری گرفت. اسدی ( گرشاسب نامه ) .