پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)
دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...
دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...
دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...
دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...
دست بازداشتن ؛ کنایه از دست کشیدن. ترک گفتن. رها کردن : اعذاب ؛ بازداشتن و گذاشتن چیزی را. ( منتهی الارب ) : زواره ازو دست را بازداشت پس آنگاه چشمش ب ...
پیشداد
نخل موم. [ ن َ ل ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) درخت پرگل یا پرمیوه که از موم الوان سازند. ( غیاث اللغات ) . نخل مومین. شبیه نخل که از موم کنند : طبع ...
نخلبن. [ ن َ ب ُ ] ( اِ مرکب ) درخت خرما. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) . خرمابن. ( ناظم الاطباء ) : چو دور افتد از میوه خور میوه دار چه خرما بود نخلبن ...
نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند : سر زنگی نخل بالا فتاد چو زنگی که از نخل خرما فتاد ...
نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند : سر زنگی نخل بالا فتاد چو زنگی که از نخل خرما فتاد ...
نخل زار. [ ن َ ] ( اِ مرکب ) نخلستان. آنجا که نخل بسیار باشد. که خرمابن بسیار دارد : گر رطب رنگ ناگرفته شد از نخل نخل کیانی به نخل زار بماند. خاقانی.
بردباری گرفتن بردباری گرفتن ؛ بردباری پیشه کردن : بمیدان دانش سواری گرفت چو بشنید شه بردباری گرفت. اسدی ( گرشاسب نامه ) .
بردباری گرفتن ؛ بردباری پیشه کردن : بمیدان دانش سواری گرفت چو بشنید شه بردباری گرفت. اسدی ( گرشاسب نامه ) .
نایکدل
نیم خایه چرخ ؛ کنایه ازآسمان است : ای چتر توزیر سایه چرخ زردی ده نیم خایه چرخ. خاقانی ( ازانجمن آرا ) .
خیره نگریستن
جلاجل
اندکی بعد
اندکی بعد . . . . .
اندکی بعد
اندکی بعد
سر راه کسی را گرفتن
تحمل گداز
تلاطم
تلاطم
پی کردن امید ؛ کنایه از ناامید شدن باشد. ( برهان ) .
پی کردن امید ؛ کنایه از ناامید شدن باشد. ( برهان ) .
پی کور کردن. [ پ َ / پ ِ کو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از بی نشان شدن. ( برهان ) . || پی گم کردن ، مقابل پی بردن ( انجمن آرا ) . || محو کردن رد پای ت ...
پی کور کردن. [ پ َ / پ ِ کو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از بی نشان شدن. ( برهان ) . || پی گم کردن ، مقابل پی بردن ( انجمن آرا ) . || محو کردن رد پای ت ...
پی بردن ≠ پی گم کردن/ پی کور کردن پی کور کردن. [ پ َ / پ ِ کو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از بی نشان شدن. ( برهان ) . || پی گم کردن ، مقابل پی بردن ( ...
چه رسد ؟ بنی خائف را چه رسد که پشتی از نصرانی مسلک کند ؟ روز واقعه بهرام بیضائی
خیم. [ خ َ / خ َ ی َ /خ ِ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ خیمه. ( منتهی الارب ) : وز بردگان طرفه که قسم سپه رسید نخاس خانه گشت بصحرا درون خیم. فرخی. بار بربست م ...
خیم. [ خ َ / خ َ ی َ /خ ِ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ خیمه. ( منتهی الارب ) : وز بردگان طرفه که قسم سپه رسید نخاس خانه گشت بصحرا درون خیم. فرخی. بار بربست م ...
کرکس زرین ؛ خورشید. ( منتهی الارب ) : چون که نور صبحدم سر برزند کرکس زرین گردون پر زند. مولوی.
تیرباران گرفتن. [ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) تیرباران کردن. گرفتن بارانی از تیر بر روی کس یا کسانی : کمانش کمین سواران گرفت بر آن نامور تیرباران گرفت. ...
خوش باش
خوش باش گفتن . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شادباش گفتن . خوش باش زدن . تهنیت گفتن .
خوش باش گفتن . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شادباش گفتن . خوش باش زدن . تهنیت گفتن .
خوش باش گفتن . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شادباش گفتن . خوش باش زدن . تهنیت گفتن .
نصرانی گداز. [ ن َ گ ُ ] ( نف مرکب ) که با مسیحیان به خشونت و جور رفتار کند : بود شاهی در جهودان ظلم ساز دشمن عیسی و نصرانی گداز. مولوی.
پیدا بودن. [ پ َ / پ ِ دَ ] ( مص مرکب ) آشکارا بودن. نمایان بودن. پیدا نبودن. آشکار نبودن. نمایان نبودن : سپاهی گران کوه تا کوه مرد که پیدا نبد روز ر ...
پیدا بودن متمایز بودن از. تمیز داده شدن از. ( پیدا نبودن از کسی یا چیزی ؛ ازو متمایز نبودن. با او فرق نداشتن. تفاوتی میانشان متصور نبودن ) : پسربد م ...
در پیش بودن جنگی سخت در پیش است
خوش کمر لغت نامه دهخدا خوش کمر. [ خوَش ْ / خُش ْ ک َ م َ ] ( ص مرکب ) کمرباریک . آنکه کمر نکو دارد.
خوش انگشت . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ گ ُ ] ( ص مرکب ) دارای انگشت نیکو. || هنرمندی که بخوبی و شایستگی چیزی را بسازد. || مطرب و نوازنده ٔ خوب . نیکونواز. خ ...
خوش اندرخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) بسیار خوش . بسیار نیکو. سخت خوش . سخت شادان و نکوحال : به آواز و چهره کش و دلکشم هما ...
خوش اندرخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) بسیار خوش . بسیار نیکو. سخت خوش . سخت شادان و نکوحال : به آواز و چهره کش و دلکشم هما ...
خوش اندازه . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) با اندازه ٔ مناسب . || کنایه از خوش اندام . متناسب القامه
خوش اصل . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] ( ص مرکب ) نژاده . که نژاد و اصل عالی و خوب دارد.
خوش اصل . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] ( ص مرکب ) نژاده . که نژاد و اصل عالی و خوب دارد.