پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

پی کور کردن. [ پ َ / پ ِ کو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از بی نشان شدن. ( برهان ) . || پی گم کردن ، مقابل پی بردن ( انجمن آرا ) . || محو کردن رد پای ت ...

پی بردن ≠ پی گم کردن/ پی کور کردن پی کور کردن. [ پ َ / پ ِ کو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از بی نشان شدن. ( برهان ) . || پی گم کردن ، مقابل پی بردن ( ...

چه رسد ؟ بنی خائف را چه رسد که پشتی از نصرانی مسلک کند ؟ روز واقعه بهرام بیضائی

خیم. [ خ َ / خ َ ی َ /خ ِ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ خیمه. ( منتهی الارب ) : وز بردگان طرفه که قسم سپه رسید نخاس خانه گشت بصحرا درون خیم. فرخی. بار بربست م ...

خیم. [ خ َ / خ َ ی َ /خ ِ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ خیمه. ( منتهی الارب ) : وز بردگان طرفه که قسم سپه رسید نخاس خانه گشت بصحرا درون خیم. فرخی. بار بربست م ...

کرکس زرین ؛ خورشید. ( منتهی الارب ) : چون که نور صبحدم سر برزند کرکس زرین گردون پر زند. مولوی.

تیرباران گرفتن. [ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) تیرباران کردن. گرفتن بارانی از تیر بر روی کس یا کسانی : کمانش کمین سواران گرفت بر آن نامور تیرباران گرفت. ...

خوش باش گفتن . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شادباش گفتن . خوش باش زدن . تهنیت گفتن .

خوش باش گفتن . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شادباش گفتن . خوش باش زدن . تهنیت گفتن .

خوش باش

خوش باش گفتن . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شادباش گفتن . خوش باش زدن . تهنیت گفتن .

نصرانی گداز. [ ن َ گ ُ ] ( نف مرکب ) که با مسیحیان به خشونت و جور رفتار کند : بود شاهی در جهودان ظلم ساز دشمن عیسی و نصرانی گداز. مولوی.

پیدا بودن. [ پ َ / پ ِ دَ ] ( مص مرکب ) آشکارا بودن. نمایان بودن. پیدا نبودن. آشکار نبودن. نمایان نبودن : سپاهی گران کوه تا کوه مرد که پیدا نبد روز ر ...

پیدا بودن متمایز بودن از. تمیز داده شدن از. ( پیدا نبودن از کسی یا چیزی ؛ ازو متمایز نبودن. با او فرق نداشتن. تفاوتی میانشان متصور نبودن ) : پسربد م ...

در پیش بودن جنگی سخت در پیش است

خوش کمر لغت نامه دهخدا خوش کمر. [ خوَش ْ / خُش ْ ک َ م َ ] ( ص مرکب ) کمرباریک . آنکه کمر نکو دارد.

خوش انگشت . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ گ ُ ] ( ص مرکب ) دارای انگشت نیکو. || هنرمندی که بخوبی و شایستگی چیزی را بسازد. || مطرب و نوازنده ٔ خوب . نیکونواز. خ ...

خوش اندرخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) بسیار خوش . بسیار نیکو. سخت خوش . سخت شادان و نکوحال : به آواز و چهره کش و دلکشم هما ...

خوش اندرخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) بسیار خوش . بسیار نیکو. سخت خوش . سخت شادان و نکوحال : به آواز و چهره کش و دلکشم هما ...

خوش اندازه . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) با اندازه ٔ مناسب . || کنایه از خوش اندام . متناسب القامه

خوش اصل . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] ( ص مرکب ) نژاده . که نژاد و اصل عالی و خوب دارد.

خوش اصل . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] ( ص مرکب ) نژاده . که نژاد و اصل عالی و خوب دارد.

خوش اصل . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] ( ص مرکب ) نژاده . که نژاد و اصل عالی و خوب دارد.

جمع آمدن

جبیره شدن ؛ گرد گشتن. جمع آمدن. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) : بفرمودشان تا جبیره شدند هزبر ژیان را پذیره شدند . فردوسی. چو آگاهی آمد ز دانا بشاه که با ک ...

جبیره شدن ؛ گرد گشتن. جمع آمدن. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) : بفرمودشان تا جبیره شدند هزبر ژیان را پذیره شدند . فردوسی. چو آگاهی آمد ز دانا بشاه که با ک ...

صحراوات. [ ص َ ] ( ع اِ ) ج ِ صحراء. رجوع به صحراء شود.

صحراوات. [ ص َ ] ( ع اِ ) ج ِ صحراء. رجوع به صحراء شود.

از آن ها یکی

جدا ماندن. [ ج ُ دَ ] ( مص مرکب ) دور ماندن. تنهاماندن : کجا ماند از تو جدا بیژنا بدو بر چه بد ساخت اهریمنا. فردوسی. اگر از خانه و از اهل جدا ماندم ...

جدا ماندن. [ ج ُ دَ ] ( مص مرکب ) دور ماندن. تنهاماندن : کجا ماند از تو جدا بیژنا بدو بر چه بد ساخت اهریمنا. فردوسی. اگر از خانه و از اهل جدا ماندم ...

میخکوب ایستادن

جدا انداختن

جدا انداختن

پس راندن

پس راندن

پس راندن

پس راندن

پس راندن

پس راندن

پس راندن

فرود آمدن از . . . .

توفنده

توفنده

توفندگی

توفنده

توفنده

پای نهادن در کاری ؛ بدان کار دست زدن. شروع کردن به آن

پای نهادن در کاری ؛ بدان کار دست زدن. شروع کردن به آن

پای نهادن در کاری ؛ بدان کار دست زدن. شروع کردن به آن