پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

لشکرکش. [ ل َ ک َ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) کشنده لشکر. قائدلشکر. سپه سالار. ( آنندراج ) . سردار لشکر : نترسد از انبوه لشکرکشان گر از ابر باشدبرو سرفشا ...

لشکرکش. [ ل َ ک َ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) کشنده لشکر. قائدلشکر. سپه سالار. ( آنندراج ) . سردار لشکر : نترسد از انبوه لشکرکشان گر از ابر باشدبرو سرفشا ...

لشکرکش. [ ل َ ک َ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) کشنده لشکر. قائدلشکر. سپه سالار. ( آنندراج ) . سردار لشکر : نترسد از انبوه لشکرکشان گر از ابر باشدبرو سرفشا ...

لشکرنشین. [ ل َ ک َ ن ِ ] ( اِ مرکب ) معسکر و اردو. ( آنندراج ) .

لشکرنشین. [ ل َ ک َ ن ِ ] ( اِ مرکب ) معسکر و اردو. ( آنندراج ) .

لشکرنشین. [ ل َ ک َ ن ِ ] ( اِ مرکب ) معسکر و اردو. ( آنندراج ) .

لشکرپژوه. [ ل َ ک َ پ ِ / پ َ ] ( نف مرکب ) جاسوس و خبرگیر. ( آنندراج ) .

لشکردار. [ ل َ ک َ ] ( نف مرکب ) دارنده لشکر. سرلشکر : کارهای مملکت به مردان کار و لشکر و لشکردار راست آید. ( مرزبان نامه ) .

لشکرستان. [ ل َ ک َ س ِ ] ( اِ مرکب ) اردوی سپاه : ز بانگ تبیره به بربرستان تو گفتی زمین گشت لشکرستان. فردوسی.

لشکرستان. [ ل َ ک َ س ِ ] ( اِ مرکب ) اردوی سپاه : ز بانگ تبیره به بربرستان تو گفتی زمین گشت لشکرستان. فردوسی.

لشکرستان. [ ل َ ک َ س ِ ] ( اِ مرکب ) اردوی سپاه : ز بانگ تبیره به بربرستان تو گفتی زمین گشت لشکرستان. فردوسی.

لشکرشکوف. [ ل َ ک َ ش ِ ] ( نف مرکب ) مرد لشکرشکاف. شجاع و دلاور. ( آنندراج ) : که لشکرشکوفان مغفرشکاف نهان صلح جویند و پیدا مصاف. سعدی. - لشکرشکو ...

خارجی مذهب. [ رِ م َهََ ] ( ص مرکب ) کسی که مذهب و آئین خارجی دارد. طرفداران مذهب خوارج. پیروان آئین خارجیان : در جهان دشمن جان تو نباشد الا خارجی مذ ...

لشکری پیشه. [ ل َ ک َ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مرد سپاهی : به روزگار سالف در حدود کالف مردی بود لشکری پیشه. ( سندبادنامه ص 102 ) .

all night long

all night long

all night long

?what do you lack

ملوط. [ م َ] ( ع ص ) لواط کرده شده. ( ناظم الاطباء ) . مأبون. مخنث. پسر بد. پسری که با اوعمل غیرطبیعی کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

ملوط. [ م َ] ( ع ص ) لواط کرده شده. ( ناظم الاطباء ) . مأبون. مخنث. پسر بد. پسری که با اوعمل غیرطبیعی کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

بابل خانه . [ ب ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) لولی خانه و خرابات . ( آنندراج ) . فاحشه خانه و جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) .

بابل خانه . [ ب ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) لولی خانه و خرابات . ( آنندراج ) . فاحشه خانه و جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) .

بابل خانه . [ ب ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) لولی خانه و خرابات . ( آنندراج ) . فاحشه خانه و جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) .

دخترخانه . [ دُ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه ٔ دختران . زناخانه . جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) . نجیب خانه . کنایه از فاحشه خانه است . خیرخانه .

بابل خانه . [ ب ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) لولی خانه و خرابات . ( آنندراج ) . فاحشه خانه و جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) .

دخترخانه . [ دُ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه ٔ دختران . زناخانه . جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) . نجیب خانه . کنایه از فاحشه خانه است . خیرخانه .

دخترخانه . [ دُ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه ٔ دختران . زناخانه . جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) . نجیب خانه . کنایه از فاحشه خانه است . خیرخانه .

دخترخانه . [ دُ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه ٔ دختران . زناخانه . جنده خانه . ( ناظم الاطباء ) . نجیب خانه . کنایه از فاحشه خانه است . خیرخانه .

نجیبه لهجه و گویش تهرانی فاحشه ( به شوخی )

خوش جنس. [ خوَش ْ / خُش ْ ج ِ ] ( ص مرکب ) خوش ذات. خوش باطن. مقابل بدجنس. مقابل بدذات. || از نژاد خوب. گهری. پاک گهر.

بدقماش. [ ب َ ق ُ ] ( ص مرکب ) که از جنس خوب نیست ( صفت جامه ) . ( از یادداشت مؤلف ) . || بدجنس. خبیث ( صفت آدمی ) . ( از یادداشت مؤلف ) .

خوش جنس. [ خوَش ْ / خُش ْ ج ِ ] ( ص مرکب ) خوش ذات. خوش باطن. مقابل بدجنس. مقابل بدذات. || از نژاد خوب. گهری. پاک گهر.

بدقماش. [ ب َ ق ُ ] ( ص مرکب ) که از جنس خوب نیست ( صفت جامه ) . ( از یادداشت مؤلف ) . || بدجنس. خبیث ( صفت آدمی ) . ( از یادداشت مؤلف ) .

بدقماش. [ ب َ ق ُ ] ( ص مرکب ) که از جنس خوب نیست ( صفت جامه ) . ( از یادداشت مؤلف ) . || بدجنس. خبیث ( صفت آدمی ) . ( از یادداشت مؤلف ) .

بدقماش. [ ب َ ق ُ ] ( ص مرکب ) که از جنس خوب نیست ( صفت جامه ) . ( از یادداشت مؤلف ) . || بدجنس. خبیث ( صفت آدمی ) . ( از یادداشت مؤلف ) .

be apt to do something to have a natural tendency to do something SYN tend to

کون دریده. [ دَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کسی که کونش را به مباشرت پاره کرده باشند. پاره کون. ( فرهنگ فارسی معین ) . کون پاره : سخنش سربرهنه همچو تنش م ...

کون دریده. [ دَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کسی که کونش را به مباشرت پاره کرده باشند. پاره کون. ( فرهنگ فارسی معین ) . کون پاره : سخنش سربرهنه همچو تنش م ...

بی کس و کوی ؛ بی کس و بی یار و معین و مهجور. ( ناظم الاطباء ) .

بی کس و کوی ؛ بی کس و بی یار و معین و مهجور. ( ناظم الاطباء ) .

کون کش. [ کو ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) قواد. دلال محبتی که پسران بدکار را بکار می برد. || به شکل دشنام یا به منظور مزاح به اشخاص گفته می شود. ( فرهنگ ل ...

کون کشی. [ کو ک َ / ک ِ ] ( حامص مرکب ) قرمساقی کون. مقابل آن کس کشی بود. ( آنندراج ) . و رجوع به مدخل قبل شود.

کونه بستن ؛ ریشه کردن : پیاز آدم ، هر جایی کونه نمی بندد. ( امثال و حکم دهخدا ) .

کونه بستن ؛ ریشه کردن : پیاز آدم ، هر جایی کونه نمی بندد. ( امثال و حکم دهخدا ) .

کونه بستن ؛ ریشه کردن : پیاز آدم ، هر جایی کونه نمی بندد. ( امثال و حکم دهخدا ) .

never so : to an exceptional or unheard - of degree or extent : ESPECIALLY, PARTICULARLY

never so : to an exceptional or unheard - of degree or extent : ESPECIALLY, PARTICULARLY

to an exceptional or unheard - of degree or extent : ESPECIALLY, PARTICULARLY

and the like

and the like