پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٢٥٩)

fish somebody/something ↔ out of= to pull someone or something out of water

fish somebody/something ↔ out of= to pull someone or something out of water

خرید و فروخت. [ خ َ دُ ف ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِمص مرکب ) داد و ستد. خرید و فروش. ( یادداشت بخط مؤلف ) : همی بود چندی خرید و فروخت بیابان ز لشکر همی ب ...

خرید و فروخت. [ خ َ دُ ف ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِمص مرکب ) داد و ستد. خرید و فروش. ( یادداشت بخط مؤلف ) : همی بود چندی خرید و فروخت بیابان ز لشکر همی ب ...

fall into the mood of . . . . . . . .

فروتابیدن /فروتاباندن

slant

پانخورده

علی الجمله . [ ع َ لَل ْ ج ُ ل َ ] ( ع ق مرکب ) خلاصه . ملخص . باری : علی الجمله اندر عدد این عضله ها سخن مضطرب است . ( ذخیره ٔ خوارزمشاهی ) . سماع خ ...

واپسی. [ پ َ ] ( حامص مرکب ) عقب ماندگی : قافله شد، واپسی ما ببین ای کس ما، بی کسی ما ببین. نظامی. شانی از فرهاد ومجنون واپسی دون همتی است در قطار ...

شهرباش. [ ش َ ] ( نف مرکب ) شهرنشین. ساکن شهر. حضری. مدری. مقابل بادی و بدوی و بیابان باش و چادرنشین و بادیه نشین و صحرانشین و بری. ( از یادداشت مؤل ...

still waters run deep

still waters run deep

سپاسدار. [ س ِ ] ( نف مرکب ) شاکر. ( دهار ) . شکور. ( تفلیسی ) ( دهار ) . که پاس نعمت دارد. شکرگزار : تو مر خدای را سپاسدار باش و تسبیح کن. ( جامع ال ...

سپاسدار. [ س ِ ] ( نف مرکب ) شاکر. ( دهار ) . شکور. ( تفلیسی ) ( دهار ) . که پاس نعمت دارد. شکرگزار : تو مر خدای را سپاسدار باش و تسبیح کن. ( جامع ال ...

سپاسدار. [ س ِ ] ( نف مرکب ) شاکر. ( دهار ) . شکور. ( تفلیسی ) ( دهار ) . که پاس نعمت دارد. شکرگزار : تو مر خدای را سپاسدار باش و تسبیح کن. ( جامع ال ...

هله. [ هََ ل َ / ل ِ ] ( صوت ) هان. هین. الا. هلا. حرف تنبیه است به معنی آگاه باش ، توجه کن ، به هوش باش : گفت این بار ار کنم این مشغله کاردها در من ...

گنه بخشا. [ گ ُ ن َه ْب َ ] ( نف مرکب ) گنه بخش . آمرزنده . غفار : گنه بخشا و عفواندوز می باش به خوشخویی چو روشن روز می باش . ناصرخسرو.

گنه بخشا. [ گ ُ ن َه ْب َ ] ( نف مرکب ) گنه بخش . آمرزنده . غفار : گنه بخشا و عفواندوز می باش به خوشخویی چو روشن روز می باش . ناصرخسرو.

گنه بخشا. [ گ ُ ن َه ْب َ ] ( نف مرکب ) گنه بخش . آمرزنده . غفار : گنه بخشا و عفواندوز می باش به خوشخویی چو روشن روز می باش . ناصرخسرو.

بیابان باش . ( نف مرکب ) آنکه در بیابان زندگی کند. ( یادداشت بخط مؤلف ) . بدوی . ( بحر الجواهر ) . کسی که در بیابان منزل دارد: تازیان بیابان باش ؛ ا ...

بیابان باش . ( نف مرکب ) آنکه در بیابان زندگی کند. ( یادداشت بخط مؤلف ) . بدوی . ( بحر الجواهر ) . کسی که در بیابان منزل دارد: تازیان بیابان باش ؛ ا ...

کوه باش . ( نف مرکب ) که جای در کوه دارد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : قوعلة؛ عقاب کوه باش . ( منتهی الارب ، یادداشت ایضاً ) .

بیش دان . ( نف مرکب ) بسیاردان . علامه : شنیدم ز دانش پژوهان درست که تیر و کمان او نهاد از نخست هم از نامه ٔ بیش دانان سخن شنیدم که جم ساخت هر دو ز ب ...

بیش دانی . ( حامص مرکب ) بسیاردانی : بیشیت هست بیش دانی بادوز همه بیش زندگانی باد. نظامی .

"بیش" در تاریخ بیهقی به معنی " دیگر" نیز آمده است. خویش را نگاه نتوانستم داشت، و بیش چنین سهو نیفتد. تاریخ بیهقی، دکتر فیاض، ۱۳۸۴ ، ص ۲۳۱.

بیش وکم نشدن ؛ تغییر نکردن. کم و زیاد نگردیدن : کتاب و پیمبر چه بایست اگر نشد حکم کرده نه بیش و نه کم. ناصرخسرو.

بیش وکم نشدن ؛ تغییر نکردن. کم و زیاد نگردیدن : کتاب و پیمبر چه بایست اگر نشد حکم کرده نه بیش و نه کم. ناصرخسرو.

از بیش و کم ؛ از همه جا. ( یادداشت مؤلف ) .

از این بیش ؛ زیاده بر این. ( یادداشت مؤلف ) . بیش از این. رجوع به همین ترکیب شود.

exceptionally

نخ نما شده

پیش دین . ( ص مرکب ) پیشوای دین . ( آنندراج ) . || سابق در دین .

پیش طلبیدن . [ طَ ل َ دَ ] ( مص مرکب ) بحضور طلبیدن . بحضور خواستن . خواستن که بخدمت آید. || خواستن قبل از موعد مقرر.

در پیش نهادن ؛ عرضه کردن : آن همه عشوه که در پیش نهادند و غرور عاقبت روز جدائی پس پشت افکندند. سعدی. || و همچنین کلمه پیش و پیشاوند �فرا� با مصادری ...

در پیش نهادن ؛ عرضه کردن : آن همه عشوه که در پیش نهادند و غرور عاقبت روز جدائی پس پشت افکندند. سعدی.

در پیش داشتن مهمی یا کاری ؛ با آن مواجه بودن : مهمی که در پیش دارم برآر و گرنه بخواهم ز پروردگار. سعدی. بگفتا نیارم شد اینجا مقیم که درپیش دارم مهم ...

در پیش داشتن مهمی یا کاری ؛ با آن مواجه بودن : مهمی که در پیش دارم برآر و گرنه بخواهم ز پروردگار. سعدی. بگفتا نیارم شد اینجا مقیم که درپیش دارم مهم ...

پیش آتش است و پس دریا ؛ در حق کسی گویند که او را کاری سخت و دشوار افتدو او را هیچ چاره و گزیر نماند. ( از آنندراج ) .

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

پیش ِ؛ به عقیده ٔ. در نظر. نزد : سراسر جهان پیش او خوار بود. فردوسی. گر خوار شدم پیش بت خویش روا باد اندی که بر مهتر خود خوار نیم خوار. عماره. ای ...

از پیش ؛ از حضور. از نزد : فرستادگان سپهدار چین زپیش جهاندار شاه زمین. . . فردوسی.

پیش ِ کوه ؛ پای کوه : نیاسود تیره شب و پاک روز همی راند تاپیش کوه اسپروز. فردوسی.

پیش ِ کوه ؛ پای کوه : نیاسود تیره شب و پاک روز همی راند تاپیش کوه اسپروز. فردوسی.

پیش ِ کوه ؛ پای کوه : نیاسود تیره شب و پاک روز همی راند تاپیش کوه اسپروز. فردوسی.