پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٥٥)
خودکام. [ خوَدْ / خُدْ] ( ص مرکب ) خودرای. متکبر. خودسر. ( ناظم الاطباء ) ( از غیاث اللغات ) . کله شق. مستبدبالرأی. مستبد. لجوج. عنود. یکدنده. یک په ...
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
زِ همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کِی مانَد آن رازی کزو سازند محفل ها حافظ
همه رهه . [ هََ م َ / م ِ رَ هََ / هَِ ] ( ق مرکب ) یکسره . یکره . یکسر. ( یادداشت مؤلف ) : حرکاتش همه رهه هنر است برم از جان من عزیزتر است . عنصری .
همه رهه . [ هََ م َ / م ِ رَ هََ / هَِ ] ( ق مرکب ) یکسره . یکره . یکسر. ( یادداشت مؤلف ) : حرکاتش همه رهه هنر است برم از جان من عزیزتر است . عنصری .
کجا شبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل کجا دانند حالِ ما سبکبارانِ ساحل ها حافظ
کجا شبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایل کجا دانند حالِ ما سبکبارانِ ساحل ها حافظ
کناره رود. زمین نزدیک رود. کرانه رود. - رودکنار. رودبار. کنار رود.
تا کجاها ؛ تا چه اندازه ( زیاد ) . ( فرهنگ فارسی معین ) : آرزوی بوسه در دل خون شود عشاق را گر بگویم چهره او تا کجاها نازکست. صائب ( از آنندراج ) .
تا کجاها ؛ تا چه اندازه ( زیاد ) . ( فرهنگ فارسی معین ) : آرزوی بوسه در دل خون شود عشاق را گر بگویم چهره او تا کجاها نازکست. صائب ( از آنندراج ) .
تا کجاها ؛ تا چه اندازه ( زیاد ) . ( فرهنگ فارسی معین ) : آرزوی بوسه در دل خون شود عشاق را گر بگویم چهره او تا کجاها نازکست. صائب ( از آنندراج ) .
پر بیم گشتن ؛ سخت ترسان شدن. آکنده از ترس گشتن : همه شهر یکسر به دو نیم گشت دل مرد بدخواه پربیم گشت. فردوسی.
بیم جان ؛ خطر کشته شدن. احتمال مرگ. امکان موت. ( یادداشت مؤلف ) : مرا بیم جانست اگر نیز شاه فرستد به پیغام نزد سپاه. فردوسی. تن آسان نگردد سر انجم ...
بیم جان ؛ خطر کشته شدن. احتمال مرگ. امکان موت. ( یادداشت مؤلف ) : مرا بیم جانست اگر نیز شاه فرستد به پیغام نزد سپاه. فردوسی. تن آسان نگردد سر انجم ...
به بیم بودن از کسی ؛ ترسیدن از او : ز ما کس نباشد ازین پس به بیم اگر کوه زر دارد و کان سیم. فردوسی. ببخشیدشان بیکران زر و سیم بدان تا نباشد کسی زو ...
به بیم بودن از کسی ؛ ترسیدن از او : ز ما کس نباشد ازین پس به بیم اگر کوه زر دارد و کان سیم. فردوسی. ببخشیدشان بیکران زر و سیم بدان تا نباشد کسی زو ...
چنین باد ؛ مرکب از چنین و صیغه دعائی از فعل بودن ، امید که بدین گونه بواد. آمین ! به اجابت مقرون باد. تأکیدی در دعاست : این شعر که در مدح تو امروز ب ...
چنین باد ؛ مرکب از چنین و صیغه دعائی از فعل بودن ، امید که بدین گونه بواد. آمین ! به اجابت مقرون باد. تأکیدی در دعاست : این شعر که در مدح تو امروز ب ...
راه و رسم ؛ ادب. ( یادداشت مؤلف ) . کنایه از طرز و روشن و قاعده و قانون. ( لغت محلی شوشتر ) . طریقه و آیین. سنت و رسم. آیین و قاعده : او برگرفته راه ...
راه و رسم ؛ ادب. ( یادداشت مؤلف ) . کنایه از طرز و روشن و قاعده و قانون. ( لغت محلی شوشتر ) . طریقه و آیین. سنت و رسم. آیین و قاعده : او برگرفته راه ...
راه و رسم ؛ ادب. ( یادداشت مؤلف ) . کنایه از طرز و روشن و قاعده و قانون. ( لغت محلی شوشتر ) . طریقه و آیین. سنت و رسم. آیین و قاعده : او برگرفته راه ...
به یک منزل دو منزل کردن ؛ شتاب کردن در حرکت و سفر چنانکه راه دو روز را یک روزه طی کنند : همی رفتم شتابان در بیابان همی کردم به یک منزل دو منزل. منوچ ...
به یک منزل دو منزل کردن ؛ شتاب کردن در حرکت و سفر چنانکه راه دو روز را یک روزه طی کنند : همی رفتم شتابان در بیابان همی کردم به یک منزل دو منزل. منوچ ...
منزل جان ؛ کنایه از بدن انسان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ) . مقصد جان و بدن انسانی. ( ناظم الاطباء ) . جایگاه آرام. و قرار جان : خانه دل ج ...
منزل جان ؛ کنایه از بدن انسان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ) . مقصد جان و بدن انسانی. ( ناظم الاطباء ) . جایگاه آرام. و قرار جان : خانه دل ج ...
منزل حزن ؛ کنایه از دنیاست. ( برهان ) ( آنندراج ) . دنیا وروزگار. ( ناظم الاطباء ) . - منزل خاکی ؛ کنایه از دنیا و روزگار است. ( آنندراج ) . دنیا و ...
منزل جان ؛ کنایه از بدن انسان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ) . مقصد جان و بدن انسانی. ( ناظم الاطباء ) . جایگاه آرام. و قرار جان : خانه دل ج ...
منزل جان ؛ کنایه از بدن انسان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ) . مقصد جان و بدن انسانی. ( ناظم الاطباء ) . جایگاه آرام. و قرار جان : خانه دل ج ...
مثل وحی منزل
منزل به منزل ؛ از منزلی به منزلی دیگر. مرحله به مرحله : همی راند منزل به منزل به دشت چهل روز تا پیش دریا گذشت. فردوسی. همی رفت منزل به منزل چو باد ...
مثل وحی منزل
حرم آباد. [ ح َ رَ ] ( اِ مرکب ) آنجا که امنیت و آسایش برقرار است . و کنایت از خانه ٔ کعبه است : خرم دلی که در حرم آباد امن عیش حق را به خوان لطف و ک ...
حرم آباد. [ ح َ رَ ] ( اِ مرکب ) آنجا که امنیت و آسایش برقرار است . و کنایت از خانه ٔ کعبه است : خرم دلی که در حرم آباد امن عیش حق را به خوان لطف و ک ...
سجاده نان ؛ سفره نان. ( برهان ) ( آنندراج ) .
سجاده نان ؛ سفره نان. ( برهان ) ( آنندراج ) .
سجاده نان ؛ سفره نان. ( برهان ) ( آنندراج ) .
رنگین کردن
رنگین کردن
رنگین کردن
گر تو را
محمل بربستن ؛ بستن و نصب کردن کجاوه بر پشت شتر و جز آن : مرا در منزل جانان چه امن و عیش چون هر دم جرس فریاد می دارد که بربندید محملها. حافظ.
فریاد داشتن. [ ف َرْ ت َ ] ( مص مرکب ) فریاد برآوردن. ناله داشتن : ولیکن با چنین داغ جگرسوز نمی شاید که فریادی ندارند. سعدی. فریاد میدارد رقیب از د ...
فریاد داشتن. [ ف َرْ ت َ ] ( مص مرکب ) فریاد برآوردن. ناله داشتن : ولیکن با چنین داغ جگرسوز نمی شاید که فریادی ندارند. سعدی. فریاد میدارد رقیب از د ...
( زیره آب دادن ) زیره آب دادن. [ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) فریب دادن و وعده دروغ نمودن ، چه زیره را بوعده آب فریب داده پرورش دهند. ( از فرهنگ رشیدی ) ...
( زیره آب دادن ) زیره آب دادن. [ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) فریب دادن و وعده دروغ نمودن ، چه زیره را بوعده آب فریب داده پرورش دهند. ( از فرهنگ رشیدی ) ...