پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٧٩٧)

سلاح برهنه کردن ؛ کنایه از شمشیر را از غلاف بیرون آوردن : سلاحها برهنه کردند و دشنام زشت دادند. ( تاریخ بیهقی ) .

از سکه گشتن ؛ بی رونق شدن : ای برقرار خوبی با تو قرار من چه از سکه گشت کارم تدبیر کار من چه. خاقانی.

از سکه افتادن ؛ از رونق افتادن متاعی. ( از فرهنگ فارسی معین ) . - || از دست دادن زیبایی خود. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سقف آسمان سوراخ شدن ؛ کنایه از واقعه عظیم و حادثه. ( مجموعه مترادفات ص 365 ) . || آسمان. || ( مص ) پوشیدن خانه. ( منتهی الارب ) .

هفت سفلی ؛ زمین : کنم قصدنه شهر علوی که همت از این هفت سفلی نمود امتناعی. خاقانی.

سعد ناشزه ؛ از منازل قمر نیستند. ( از منتهی الارب ) .

سعد الهمام ؛ از منازل قمر نیستند و خود دو کوکب است و میان هردو فاصله مقدار یک ذراع بنظر می آید. ( منتهی الارب ) .

سعد الذابح ؛ سعد ذابح ، از منازل قمر است. ( منتهی الارب ) . رجوع به سعد ذابح شود.

سعد السعود ؛ سعد سعود، از منازل قمر. ( منتهی الارب ) .

سعد اخبیه ؛ سه ستاره است بر شکل یکپایه. ( منتهی الارب ) .

سعه شرق ؛ برای آفتاب ازافق مابین معدل النهار و مطلع آفتاب باشد. ( یادداشت دهخدا ) .

سطح محدب ؛ سطح روئین جسم. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سطح مقعر ؛ سطح زیرین جسم. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سطح مستوی ؛ سطحی که همه اجزای آن مساوی باشد نه آنکه بعضی بالا باشد و بعضی فرود. آنچه طول و عرض قبول کند. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سطح بسیط ؛ سطح مستوی. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سطح تابش ؛ در اصطلاح فیزیکی سطحی است عمود بر سطح انعکاس که شعاع تابش و شعاع انعکاس در روی آن قرار دارد.

سطح راست ؛ سطحی است که بر دو خط موازی بگذرد. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سست کردن ؛ ضعیف کردن. ناتوان کردن. از کار بازداشتن : بدانست سام نریمان درست که یزدان ورا ز آن گنه کرد سست. فردوسی. توبه را دست و پای سست کند لاله س ...

آیه 87 سوره کهف: قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ یُرَدُّ إِلَیٰ رَبِّهِ فَیُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُکْرًا ترجمه : قَالَ أَمَّا مَن ...

سریعالتأثیر ؛ که زود متأثر و متألم شود.

سریع الحصول ؛ زودرس.

سریع الانهضام ؛ زودگوار.

سریع الانزال ؛ که زود آب او آید. سست کمر. که بوقت جماع خویشتن نگاه نتواند داشت.

سریع الامضاء ؛ زودگذر : شمشیر قضا نافع و سریعالامضاءاست. ( ترجمه تاریخ یمینی ) .

سریشم ماهی ؛ اسم فارسی غری السمک است. ( تحفه حکیم مؤمن ) . غری سمک سریش ماهی گویندش. ( الابنیه عن حقایق الادویه ) : به کردار سریشمهای ماهی همی برخاس ...

سریر مرده ؛ تابوت. ( ناظم الاطباء ) .

سریرمعدلت مصیر ؛ اورنگ عدالت. ( ناظم الاطباء ) .

آیه 86 سوره کهف: حَتَّیٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا یَا ذَا الْقَرْ ...

سره کردن ؛ تجوید. ( دهار ) ( المصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ) . - || خوب کردن. نیکو کردن : راست کن لفظ و استوار بگو سره کن راه و پس دلیر بتاز. ...

سره فهم کردن ؛ : این طریقه سره فهم کند. . . ( کتاب النقض ص 480 ) . اولاً مذهب شیعه و همه اهل عدل در این مسئله سره فهم باید کردن تا شبهت این کلمات برخ ...

سره بودن ؛ مفید بودن : و سیب شکوک خشک بوده و معده را سره باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ) . و هم چنین منزلت �اخواننا� هم سره بودی اگر �بغوا علینا� از دنبال ...

سره دانستن ؛ خوب دانستن. کامل دانستن :. . . و هر عاقل و عالم که این تصنیف بخواند سره بداند و الحمد کما هو اهله. ( کتاب النقض ص 417 ) . اگرچه رافضی بو ...

سرور کائنات ؛ آن حضرت صلی اﷲ علیه و آله. ( ناظم الاطباء ) . پیغمبر اسلام.

سرورمجلس ؛ مهتر و خداوند مجلس. ( ناظم الاطباء ) .

سرود به مستان یاد دادن ؛ مثلی است مشهور، در مقامی گویند که شخصی کاری را که بدان اشتغال میداشت از چندروز فراموش کرده باشد و به تقریبی کسی به او یاد ده ...

سرور عالم ؛ پیغمبر : سرور عالم شه دنیا و دین سؤر مؤمن را شفا گفت ای حزین. شیخ بهایی.

طشت سرنگون ؛ کنایه از آسمان : چند خونهای هرزه خواهی ریخت زیر این طشت سرنگون بلند. خاقانی.

آتش سرکش ؛ آتش افروزنده : من از تخمه نامور آرشم چو جنگ آورم آتش سرکشم. فردوسی. چو آتش در دلم سرکش چه باشی بوقت خوشدلی ناخوش چه باشی. نظامی.

سر در جیب بردن ؛ غروب کردن. رجوع به سر شود.

سرانگشت یا سَرِ انگشت به دندان گرفتن و گزیدن و خائیدن ؛ تعجب کردن : عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده حیران شد و بگرفت به دندان سَرِ انگشت. ناصرخسرو. ...

حساب سرانگشتی ؛ با سرانگشت حساب کردن.

سرانگشت یا سَرِ انگشت به دندان گرفتن و گزیدن و خائیدن ؛ تعجب کردن : عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده حیران شد و بگرفت به دندان سَرِ انگشت. ناصرخسرو. ...

سرانگشت یا سَرِ انگشت به دندان گرفتن و گزیدن و خائیدن ؛ تعجب کردن : عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده حیران شد و بگرفت به دندان سَرِ انگشت. ناصرخسرو. ...

از سرانگشت ؛ بطور غفلت و بدون ملاحظه و بدون تأمل. ( ناظم الاطباء ) .

سرانگشتان عنابی کردن ؛ کنایه از به رنگینی چیزی پرداختن. ( غیاث ) .

سرانجام دادن کاری ؛ از عهده برآمدن و درآمدن و پیش رفتن کار. پیش بردن کار. ( از مجموعه مترادفات چ هند ص 213 ) .

سرآغاز کردن ؛شروع کردن. آغاز نمودن : نخستین گره کز سخن باز کرد سخن را بچربی سرآغاز کرد. نظامی. چو شاه این سخن را سرآغازکرد چنان گنج سربسته را باز ک ...

ناسرایش ؛ لال.

سرائر الاَّثار ؛ عبارت از اسماء الهیه اند که مظهربواطن اکوانند: ظاهر اسما بود اکوان بنام باطن اکوان بود اسما تمام. ؟ ( از فرهنگ مصطلحات سجادی )

سرائرالربوبیة ؛ سرائر ربوبیت ، عبارت از ظهور رب است بصور اعیان. ( فرهنگ اصطلاحات عرفاء سجادی ص 217 ) .