پیشنهادهای علی باقری (٢٩,٤٦٦)
درخت مریم ؛درخت خرمایی بود خشک شده که حضرت عیسی علیه السلام در زیر آن درخت بوجود آمد و درخت سبز شد و هرگاه که آن درخت را می جنباندند، خرمای تر از آن ...
درخت چهاربیخ ؛ کنایه ازدنیاست به اعتبار چهار ارکان یا به اعتبار چهار عنصر.
مدرار: ( در زبان عربی ) ابری که نیک بارد؛. ( لغتنامه دهخدا )
ساریه: ( در زبان عربی ) ابری که بشب آید؛. ( دهار ) . ( لغتنامه دهخدا )
سحایب: ( در زبان عربی ) ابریهای کشیده ؛. ( لغتنامه دهخدا )
سحایب: ( در زبان عربی ) ابرهای کشیده ؛. ( لغتنامه دهخدا )
اصباره: ( در زبان عربی ) ابر های سپید؛. یعالیل. حناتم. ( لغتنامه دهخدا )
حناتم: ( در زبان عربی ) ابر های سپید؛. یعالیل. اصباره. ( لغتنامه دهخدا )
یعالیل: ( در زبان عربی ) ابر های سپید؛. حناتم. اصباره. ( لغتنامه دهخدا )
حاملات: ( در زبان عربی ) ابر های پرآب ؛. ( لغتنامه دهخدا )
ارمیه: ( در زبان عربی ) ابرهای بزرگ ؛. ( لغتنامه دهخدا )
اسقیه: ( در زبان عربی ) ابرهای بزرگ یا ابرهای با باران ؛. ( لغتنامه دهخدا )
بجس: ( در زبان عربی ) ابرهای آب ریز؛. ( لغتنامه دهخدا )
معصرات: ( در زبان عربی ) ابرهایی که باران دارند؛. ( لغتنامه دهخدا )
خروج: ( در زبان عربی ) ابری پراکنده ؛. ( لغتنامه دهخدا )
سجام: ( در زبان عربی ) ابری بارنده ؛. ( لغتنامه دهخدا )
مجلجل: ( در زبان عربی ) ابر با رعد؛ ( لغتنامه دهخدا )
زعبج: ( در زبان عربی ) ابر تنک ؛. ( لغتنامه دهخدا )
ضباب: ( در زبان عربی ) میغ نرم یا ابری تنک همچون دخانی یا غباری ؛. ( لغتنامه دهخدا )
طریم: ( در زبان عربی ) ابری ستبر توبرتو؛. ( لغتنامه دهخدا )
حمل: ( در زبان عربی ) ابری سیار یا ابری بسیارآب ؛. ( لغتنامه دهخدا )
َلمی: ( در زبان عربی ) ابری سیاه کثیف ؛. ( لغتنامه دهخدا )
ثر: ( در زبان عربی ) ابری سیاه ؛. ( لغتنامه دهخدا )
مُزنه: ( در زبان عربی ) ابری سپید؛. ( دهار ) . مُزن. ( لغتنامه دهخدا )
مُزن: ( در زبان عربی ) ابری سپید؛. ( دهار ) . مُزنه. ( لغتنامه دهخدا )
مدرار: ( در زبان عربی ) ابری که با رعد و برق باشد؛. عراص. ابری ریزان ؛. عزاف ( دهار ) . ( لغتنامه دهخدا )
عزاف: ( در زبان عربی ) ابری که با رعد و برق باشد؛. عراص. ابری ریزان ؛ مدرار. ( دهار ) . ( لغتنامه دهخدا )
عراص: ( در زبان عربی ) ابری که با رعد و برق باشد؛. عزاف. ابری ریزان ؛ مدرار. ( دهار ) . ( لغتنامه دهخدا )
روائح: ( در زبان عربی ) ابری که شبانگاه آید؛. سواری. ( لغتنامه دهخدا )
سواری: ( در زبان عربی ) ابری که شبانگاه آید؛. روائح. ( لغتنامه دهخدا )
بواکر: ( در زبان عربی ) میغهای بامدادین ؛ غوادی. ( لغتنامه دهخدا )
غوادی: ( در زبان عربی ) میغهای بامدادین ؛. بواکر. ( لغتنامه دهخدا )
کسف: ( در زبان عربی ) ابری با پاره های بزرگ ؛ میغ. قلع. ؛. ( لغتنامه دهخدا )
قلع: ( در زبان عربی ) ابری با پاره های بزرگ ؛ میغ. کسف. ؛. ( لغتنامه دهخدا )
میغ: ( در زبان عربی ) ابری با پاره های بزرگ ؛قلع. کسف. ؛. ( لغتنامه دهخدا )
مخیله: ( در زبان عربی ) ابری که امید باران در آن باشد؛. ( لغتنامه دهخدا )
نَمر: ( در زبان عربی ) ابر پلنگ رنگ ؛. ( لغتنامه دهخدا )
معصر: ( در زبان عربی ) ابر نزدیک بباریدن ؛. . ( لغتنامه دهخدا )
رباب: ( در زبان عربی ) ابر پاره کوچک در قطعه دیگر آویخته. ( لغتنامه دهخدا )
مزن: ( در زبان عربی ) ابری سفید؛. صبیر. ( لغتنامه دهخدا )
صبیر: ( در زبان عربی ) ابری سفید؛. مزن. ( لغتنامه دهخدا )
قزع: ( در زبان عربی ) ابری با پاره های کوچک ؛. طخرور. ( لغتنامه دهخدا )
طخرور: ( در زبان عربی ) ابری با پاره های کوچک ؛. قزع. ( لغتنامه دهخدا )
حبی: ( در زبان عربی ) ابری که چون کوه پدید آید قبل از پراکنده شدن. ( لغتنامه دهخدا )
هیدب: ( در زبان عربی ) ابر نزدیک بزمین. ( لغتنامه دهخدا )
طهاء: ( در زبان عربی ) ابر دور از زمین ؛. نشاص. طخاء. ( لغتنامه دهخدا )
طخاء: ( در زبان عربی ) ابر دور از زمین ؛. نشاص. طهاء. ( لغتنامه دهخدا )
نشاص: ( در زبان عربی ) ابر دور از زمین ؛. طخاء. طهاء. ( لغتنامه دهخدا )
مستحیره: ( در زبان عربی ) ابر گرانبار ( لغتنامه دهخدا )
سماء: ( در زبان عربی ) ابر بلند؛. ( لغتنامه دهخدا )