پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٤٥٤)

نان خود را خوردن و حرف مردم را زدن یا غیبت مردم را کردن ؛ بدون احتمال منفعتی از کسی بدگوئی کردن.

نان خود را خوردن و حرف مردم را زدن یا غیبت مردم را کردن ؛ بدون احتمال منفعتی از کسی بدگوئی کردن.

نان خود را بر سفره مردم خوردن . رجوع به ترکیب های ذیل نان خوردن شود.

نان خود را حلال کردن ؛ سودی را در برابر تحمل رنجی بر خود مباح کردن. ( امثال و حکم )

نان حادثه خام بودن ؛ کنایه از حادثه مغلوب است. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) . - || نامرد بودن را نیز گویند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) . - || با یا ...

نان خود را آجر کردن ؛ باعث قطع روزی و نفع خود شدن. ممرّ معاش خود را مسدود کردن. به روزی و بخت خود پشت پا زدن.

نان به قرض هم دادن ؛ از کسی به امید تلافی حمایت کردن. جانب کسی را گرفتن به هوای آنکه در آینده تلافی خواهد کرد.

نان به نان نرسانیدن ؛ نهایت فقیر و تنک مایه و تنگدست بودن ، غذای دو وعده را آماده نداشتن.

نان به دیوار زدن و نان بر دیوار بستن ؛ کنایه از کار بیفایده کردن. ( آنندراج ) : میروم صائب از این عالم افسرده برون نان خود چند چو خورشید به دیوار زنم ...

نان به روغن افتادن ؛ حاصل شدن آرزو. ( مجموعه مترادفات ص 120 ) . برآمدن کار و مراد خوب نشستن نقش ومنتفع و کامیاب بر حسب دلخواه شدن. ( آنندراج ) : ننوش ...

نان به شیشه مالیدن ؛ نان بر پشت شیشه مالیدن. بخست و لئامت و امساک زیستن : گر نگذرد به خست دایم مدارعالم مالد به شیشه چرخ خورشید از چه نان را. خان آر ...

نان به دیوار زدن و نان بر دیوار بستن ؛ کنایه از کار بیفایده کردن. ( آنندراج ) : میروم صائب از این عالم افسرده برون نان خود چند چو خورشید به دیوار زنم ...

نان به خون تر شدن و نان به خون افتادن ؛ کنایه از محروم بودن و منفعت نیافتن از چیزی. ( آنندراج ) . به تلخی و سختی زیستن : از صفای دل نباشد حاصلی درویش ...

نان به آب تر کردن ؛ به خست و امساک زیستن.

نان به خون افتادن ؛ با سختی و خون دل امرار معاش کردن : هرکه دارد جوهری نانش به خون افتاده است روزی شمشیر آب ناشتائی بیش نیست. صائب ( از آنندراج ) .

نان بر شیشه مالیدن ؛ نان بر پشت شیشه مالیدن. بغایت خسیس و لئیم بودن.

نان بر دیوار بستن و نان به دیوار زدن ؛ کنایه از کار بی فایده کردن. ( فرهنگ نظام ) : شد ز پیوند تن افسرده دل یکسان به خاک وای بر خامی که نان خویش بر د ...

نان بر پشت شیشه مالیدن ؛ بی نهایت خسیس و لئیم بودن. ( ناظم الاطباء ) .

نان بر دیوار بستن و نان به دیوار زدن ؛ کنایه از کار بی فایده کردن. ( فرهنگ نظام ) : شد ز پیوند تن افسرده دل یکسان به خاک وای بر خامی که نان خویش بر د ...

نان از تنور سردْ بیرون آوردن ؛ کار نادر و عجیب و غریب کردن. ( ناظم الاطباء ) .

نان با ناخن خوردن ؛ نهایت خسیس و فرومایه بودن. ( آنندراج ) .

نان یخه ؛ نان یوخه. - نان یوخه ؛ نان تنک. ( ناظم الاطباء ) . نان نازک. نان تیری. رجوع به یوخه شود.

نان از تنور سرد پختن ؛ کار عجیب و غریب کردن.

نان از تنور سرد پخته برآمدن ؛ کنایه از وقوع امری غریب. ( آنندراج ) .

نان ورنیامده ؛ نانی که خمیر آن فطیر باشد و ترش نشده و ورنیامده باشد.

نان یخا ؛ نان یوخه.

نان نازک ؛ قسمی از نان که با آرد نرم و روغن سازند. ( ناظم الاطباء ) .

نان نخودی ؛ قسمی شیرینی است. رجوع به مدخل نان نخودی در ردیف خود شود.

نان ِ مُشوش ؛ نانی را گویند بسیار نازک و رقیق که بیشتر در عیدها پزند ودوشاب و سفیده تخم مرغ را به قوام آورند به روی آن افشانند و خورند. ( برهان قاطع ...

نان میده ؛ نانی که از آرد بی سبوس و دو بار بیخته پزند. رجوع به میده شود : هرکه غرنین دیده باشد در سپاهان کی بود هرکه نان میده بیند چون خورد نان جوین. ...

- نان مربائی ؛ قسمی شیرینی است. رجوع به مدخل مربائی در ردیف خود شود.

نان مسی ؛ نانی که ماش و آرد گندم و جز آن با هم آمیخته پزند و این متعارف هند است. ( آنندراج ) : ز قحط منعمان در کوره هند بما نان مسی هم کیمیا شد. قبو ...

نان مانده ؛نان بیات. نان شب مانده.

نان لواش ؛ نانی که خمیر آن را با تیر نازک کنند و برتابه پزند. نان تیری. رجوع به لواش شود.

نان گندم ؛ نانی که از آرد گندم پزند : نان گندم روی دل از زخم بریان برنتافت زخم بریان از لطافت زحمت نان برنتافت. بسحاق.

نان گندمین ؛ نان گندم : گفتم که ارمنی است مگر خواجه بوالعمید کونان گندمین نخورد جز که سنگله. بوذر ( از حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ) .

نان لاکو ؛ نانی رایج گیلان. ( آنندراج ) . یک قسم نانی که در گیلان پزند. ( ناظم الاطباء ) : نعمت هند فراوان بود امّا نرود یاد گیلان ز دل و حسرت نان لا ...

نان گرجی ؛ نوعی از نان مخصوص گرجستان که مثل دایره میان تهی می باشد. ( آنندراج ) .

نان گرم ؛ نان تازه. نانی که از تنور برآمده گرم باشد : سماطش گسترانیده سحابی بر او هر نان گرمی آفتابی. وحشی.

نان گلاج ؛ یک قسم نان بسیار نازکی که از نشاسته و تخم مرغ پزند و با شیره شکر خورند. ( ناظم الاطباء ) . و رجوع به مدخل های گلاج و نان کلاچ در ردیف خود ...

نان کشکین ؛ نانی که از آرد باقلا و آرد جو و آرد گندم پزند. ( ناظم الاطباء ) . نانی که از باقلی و گندم و نخود و جو از هر نوعی به هم کرده و پخته بود. ( ...

نان کماج ؛ خبزالفرنی. و رجوع به کماج شود.

نان کوماج ؛ طُلمَة. طُمروس. ( منتهی الارب ) . نان کماج.

- نان کسمه ؛ نان کلیچه. ( ناظم الاطباء ) . نان طابون.

نان کشک ؛ نانی که از آرد جو و گندم و باقلا با هم آمیخته بپزند. ( آنندراج ) . رجوع به ترکیب نان کشکین شود.

- نان قندی ؛ نانی که خاکه قند یا شکر در خمیر آن زنند.

نان قاق ؛ بکسمات. نان سفید تنک خشک به اندازه کف دستی.

نان فیروزخانی ؛ نانی بوده است به وزن یک من. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) . نانی که یک قرص آن به وزن یک من باشد. ( ناظم الاطباء ) .

نان فرنی ؛ به عربی خبزالفرنی نامند و آن نانی است که در فرن بپزند. ( فرهنگ نظام از محیط اعظم ) .

نان فطیر ؛ نانی که در آرد آن خمیرمایه بقدر لازم نزده باشند یا خمیر آن را پیش از آنکه مدتی مکفی بماند و ترش شود و ور آید به تنور برند و پزند. نان فطیر ...