پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)
درآمدن شوی بر زن ؛ دخول. مباشرت : ملکی از ایشان غلبه گرفت و عروسان را دوشیزگی بردی پیش از درآمدن شوی. ( التفهیم ) .
درآمدن به دین کسی ؛ به او گرویدن : اکنون محمد بیرون آمده است و نامه نوشته است که به دین من درآیید، شما چه می گوئید. ( قصص الانبیاء ص 225 ) .
درآمدن به دین کسی ؛ به او گرویدن : اکنون محمد بیرون آمده است و نامه نوشته است که به دین من درآیید، شما چه می گوئید. ( قصص الانبیاء ص 225 ) .
سپاه روم ؛ کنایه از روز است : چو شاهنشاه صبح آمد بر اورنگ سپاه روم زد بر لشکر زنگ. نظامی. لشکر روم شاه سیارگان به افق مغربی خرامید و جمال جهان آرا ...
سپاه زنگ. [ س ِ هَِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از مو بود که گرد صورت برآید. ریش : بگرد عارض آن ماهروی چاه زنخ سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ ...
هم افق
هم افق
هم افق
بوزنگان. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه طنبور. ناصرخسرو. و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.
بوزنگان. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه طنبور. ناصرخسرو. و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.
بوزنگان. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه طنبور. ناصرخسرو. و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.
آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . ( آوردن ) آوردن. [ وَ دَ ] ( مص ) ( از: آ، به معنی سوی یا به معنی سلب بردن ) بردن بسوی کسی. ایتاء. اجأه. ...
آورده اند که . . . . . . . . . . . . ( آوردن ) آوردن. [ وَ دَ ] ( مص ) ( از: آ، به معنی سوی یا به معنی سلب بردن ) بردن بسوی کسی. ایتاء. اجأه. اِت ...
آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . . . ( آوردن ) آوردن. [ وَ دَ ] ( مص ) ( از: آ، به معنی سوی یا به معنی سلب بردن ) بردن بسوی کسی. ایتاء. اجا ...
آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . .
آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . . . .
واپایش
واپایش
بازآماد
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین سخن سوار ؛ قلم. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : زرین سخن سوارصفت کرد عنصری کلک هنروری را چون شد سخن گزار در طبع آن امیر سخن گر کنون بدی جز کلک تو ...
زرین هما. [ زَرْ ری هَُ ] ( اِ مرکب ) آفتاب. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . زرین همای : زرین همای چتر سفید است بال تو بی بال چون حواصل گرگین چه مانده ...
جان انجام. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان بآخر رساننده. خاتمه دهنده جان. جان پایان دهنده. کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهربار بروز رزم بود اژدهای جان انجام. ...
جان انجام. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان بآخر رساننده. خاتمه دهنده جان. جان پایان دهنده. کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهربار بروز رزم بود اژدهای جان انجام. ...
( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جا ...
( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جا ...
گلشن طراز. [ گ ُ ش َ طَ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . گلشن آرای : زهی گلشن طراز بزم نیرنگ چو بوی گل نهان در پرده رنگ. بیدل ( از آنندراج ) .
گلشن طراز. [ گ ُ ش َ طَ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . گلشن آرای : زهی گلشن طراز بزم نیرنگ چو بوی گل نهان در پرده رنگ. بیدل ( از آنندراج ) .
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.
پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.
پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.
خواجه بزرگ ؛ صدراعظم. نخست وزیر : خواجه بزرگ را بخواندند. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه بزرگ رنجی بزرگ بیرون طاقت بر خویش می نهد. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه ب ...
خواجه بزرگ ؛ صدراعظم. نخست وزیر : خواجه بزرگ را بخواندند. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه بزرگ رنجی بزرگ بیرون طاقت بر خویش می نهد. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه ب ...
خواجه تاش. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ] ( اِ مرکب ) هم خواجه. دو غلام را گویند که یک صاحب و مولی دارند. دو بنده یک مولی. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( ...
خواجه تاش. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ] ( اِ مرکب ) هم خواجه. دو غلام را گویند که یک صاحب و مولی دارند. دو بنده یک مولی. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...