پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٢)

حنبل

بنیاد برکندن

دست برکندن. [ دَ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ترک چیزی کردن. ( از غیاث ) ( از آنندراج ) : کم کم از داغ بتان برکنده ام دست نیاز اندک اندک نقد بسیاری بدست ...

بنیاد برکندن

بنیاد برکندن

بنیاد برکندن

دست برکندن. [ دَ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ترک چیزی کردن. ( از غیاث ) ( از آنندراج ) : کم کم از داغ بتان برکنده ام دست نیاز اندک اندک نقد بسیاری بدست ...

- از میان برکندن ؛ از میان برداشتن : بداندیش را از میان برکنم سر بَدْنِشان را بی افسر کنم. فردوسی.

- از میان برکندن ؛ از میان برداشتن : بداندیش را از میان برکنم سر بَدْنِشان را بی افسر کنم. فردوسی.

- جان برکندن ؛ جان ستدن. جان بگرفتن. از بین بردن. نابود کردن کسی : ازینسان همی افکند دشمنان همی برکند جان آهرمنان. فردوسی.

- جان برکندن ؛ جان ستدن. جان بگرفتن. از بین بردن. نابود کردن کسی : ازینسان همی افکند دشمنان همی برکند جان آهرمنان. فردوسی.

- جان برکندن ؛ جان ستدن. جان بگرفتن. از بین بردن. نابود کردن کسی : ازینسان همی افکند دشمنان همی برکند جان آهرمنان. فردوسی.

- جان برکندن ؛ جان ستدن. جان بگرفتن. از بین بردن. نابود کردن کسی : ازینسان همی افکند دشمنان همی برکند جان آهرمنان. فردوسی.

- جان برکندن ؛ جان ستدن. جان بگرفتن. از بین بردن. نابود کردن کسی : ازینسان همی افکند دشمنان همی برکند جان آهرمنان. فردوسی.

- چشم ( دیده ) برکندن ؛ کور کردن کسی را : زندگانیت باد الف سنه چشم دشمنْت برکناد کنه. منجیک. تنت را بخاک سیاه افکنم بنوک سنان دیده ات برکنم. فردوس ...

- چشم ( دیده ) برکندن ؛ کور کردن کسی را : زندگانیت باد الف سنه چشم دشمنْت برکناد کنه. منجیک. تنت را بخاک سیاه افکنم بنوک سنان دیده ات برکنم. فردوس ...

- مهر برکندن ؛ مهرفروگذاشتن. ترک کردن دوستی : سعدی به جور وجفا مهر از تو برنکند من خاک پای توام گر خون من بخوری. سعدی.

- مهر برکندن ؛ مهرفروگذاشتن. ترک کردن دوستی : سعدی به جور وجفا مهر از تو برنکند من خاک پای توام گر خون من بخوری. سعدی.

- از جای برکندن اسب ؛ گسیل کردن و حرکت دادن آن. براه انداختن آن : بگفت این و از جای برکند اسب بیامد بکردار آذرگشسب. فردوسی.

- از جای برکندن اسب ؛ گسیل کردن و حرکت دادن آن. براه انداختن آن : بگفت این و از جای برکند اسب بیامد بکردار آذرگشسب. فردوسی.

- برکندن امید ؛ ناامید شدن. امید بریدن. مأیوس شدن : من آن روز برکندم از عمر امید که افتادم اندر سیاهی سپید. سعدی.

- برکندن امید ؛ ناامید شدن. امید بریدن. مأیوس شدن : من آن روز برکندم از عمر امید که افتادم اندر سیاهی سپید. سعدی.

- برکندن امید ؛ ناامید شدن. امید بریدن. مأیوس شدن : من آن روز برکندم از عمر امید که افتادم اندر سیاهی سپید. سعدی.

- برکندن امید ؛ ناامید شدن. امید بریدن. مأیوس شدن : من آن روز برکندم از عمر امید که افتادم اندر سیاهی سپید. سعدی.

نقار

نقار

نقار

نقار

راه بربستن. [ ب َب َ ت َ ] ( مص مرکب ) مسدود کردن راه. بستن راه. مقابل راه گشودن. || بمجاز اجازه ندادن به کسی که در آید. اذن دخول ندادن که وارد شود : ...

راه بربستن. [ ب َب َ ت َ ] ( مص مرکب ) مسدود کردن راه. بستن راه. مقابل راه گشودن. || بمجاز اجازه ندادن به کسی که در آید. اذن دخول ندادن که وارد شود : ...

راه بربستن. [ ب َب َ ت َ ] ( مص مرکب ) مسدود کردن راه. بستن راه. مقابل راه گشودن. || بمجاز اجازه ندادن به کسی که در آید. اذن دخول ندادن که وارد شود : ...

راه بربستن. [ ب َب َ ت َ ] ( مص مرکب ) مسدود کردن راه. بستن راه. مقابل راه گشودن. || بمجاز اجازه ندادن به کسی که در آید. اذن دخول ندادن که وارد شود : ...

ابوالجون. [ اَ بُل ْ ج َ ] ( ع ص مرکب ) سفید. سپید. ابیض. ( المزهر ) .

ابوالجون. [ اَ بُل ْ ج َ ] ( ع ص مرکب ) سفید. سپید. ابیض. ( المزهر ) .

حنیفیه

اعلاء کلمه ؛ بلندآوازه و آشکار ساختن آن : و آنگاه همت ملکانه را بر اعلاء کلمةالحق مقصور گردانید. ( کلیله و دمنه ) .

القاء خصومت

تفریق

تفریق

تفریق

او خود بدین قضیه داناست ( او خود این قضیه را می داند )

حق تعالی

حق تعالی

شق عصا

خلاف آوردن. [ خ ِ / خ َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) روی موافق نشان ندادن. مخالفت کردن. ستیزه کردن : و با زهیر خلاف آوردندو زهیر با ایشان حرب کرد. ( تاریخ سیس ...

خلاف آوردن. [ خ ِ / خ َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) روی موافق نشان ندادن. مخالفت کردن. ستیزه کردن : و با زهیر خلاف آوردندو زهیر با ایشان حرب کرد. ( تاریخ سیس ...

عداوت گزین. [ ع َ وَ گ ُ] ( نف مرکب ) مخالف و ضد و بدخواه. ( ناظم الاطباء ) .

عداوت گزین. [ ع َ وَ گ ُ] ( نف مرکب ) مخالف و ضد و بدخواه. ( ناظم الاطباء ) .

از دیرباز

جهال. [ ج ُهَْ ها ] ( ع ص، اِ ) ج ِ جاهل. ( منتهی الارب ) . جاهلان. نادانان. ( اقرب الموارد ) : بر سر جهال به امر خدای محتسب او بکند احتساب. ناصرخسر ...