پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

مجبوب . [ م َ] ( ع ص ) ساده کرده . ( مهذب الاسماء ) . خصیه برآورده . ( از منتهی الارب ) . اخته و خایه کشیده . ( ناظم الاطباء ) . مرد شرم از بیخ بریده ...

مجبوب . [ م َ] ( ع ص ) ساده کرده . ( مهذب الاسماء ) . خصیه برآورده . ( از منتهی الارب ) . اخته و خایه کشیده . ( ناظم الاطباء ) . مرد شرم از بیخ بریده ...

تطویش . [ ت َطْ ] ( ع مص ) امروز و فردا کردن غریم خود را. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) . || از بیخ بریدن شرم م ...

مطوش . [ م ُ طَوْ وَ] ( ع ص ) شرم بریده ( مرد ) . ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . که کیرش بریده شده باشد. و رجوع به تطویش شود.

ابوالغیداس . [ اَ بُل ْ غ َ ] ( ع اِ مرکب ) شرم مرد. ابوالورد. [ اَ بُل ْ وَ ] ( ع اِ مرکب ) نرَه . شرم مرد. ابولبین . [ اَ ل ُ ب َ ] ( ع اِ مرکب ...

ابوالزبرقان . [ اَ بُزْ زِ رِ ] ( ع اِ مرکب ) شرم مرد.

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

ار شرم. [ رِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خایه. بیضه : بجائی شد و خایه ببرید پست برو داغ بنهاد و او را ببست بخایه نمک بر پراکند زود بحقه درآکند بر ...

ار شرم. [ رِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خایه. بیضه : بجائی شد و خایه ببرید پست برو داغ بنهاد و او را ببست بخایه نمک بر پراکند زود بحقه درآکند بر ...

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

شرم به یک سو نهادن ؛ از حیا و شرم دست برداشتن. وقاحت کردن : شرم به یکسو نه ای عاشقا خیز و بدان [ گیسو ] اندر بشل. ابوشکور بلخی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .

جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .

جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .

جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .

جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .

تحت قرنطینه درآمدن

مادربختن . [ دَ ب ِ خ ُ ت َ ] ( ص مرکب ) مادربه ختن . مادربخطا. توضیح اینکه این ترکیب را به مقابله ٔ مادر بخطا ساخته اند چه خطا علاوه بر معنی خودبمعن ...

مادربختن . [ دَ ب ِ خ ُ ت َ ] ( ص مرکب ) مادربه ختن . مادربخطا. توضیح اینکه این ترکیب را به مقابله ٔ مادر بخطا ساخته اند چه خطا علاوه بر معنی خودبمعن ...

مادربختن . [ دَ ب ِ خ ُ ت َ ] ( ص مرکب ) مادربه ختن . مادربخطا. توضیح اینکه این ترکیب را به مقابله ٔ مادر بخطا ساخته اند چه خطا علاوه بر معنی خودبمعن ...

مادر خاک ؛ کنایه از زمین است : هرجسد را که زیر گردون است مادری خاک و مادری خون است مادر خون بپرورد در ناز مادر خاک ازو ستاند باز گرچه بهرام را دو ماد ...

مادر خاک ؛ کنایه از زمین است : هرجسد را که زیر گردون است مادری خاک و مادری خون است مادر خون بپرورد در ناز مادر خاک ازو ستاند باز گرچه بهرام را دو ماد ...

مادر مادر ؛ مادر بزرگ. جده. زنی پیر و کهنسال : بس قامت خوش که زیر چادر باشد چون باز کنی مادر مادر باشد. ( سعدی ) .

مادر دهر ؛ روزگار. دنیا. جهان : مادر دهر نزاید پسری بهتر از این. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

مادر فرزند کش ؛ کنایه از روزگار است : بگذر از این مادر فرزندکش آنچه پدر گفت بدان دار هش. نظامی ( گنجینه گنجوی ) .

مادر دهر ؛ روزگار. دنیا. جهان : مادر دهر نزاید پسری بهتر از این. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

مادر فرزند کش ؛ کنایه از روزگار است : بگذر از این مادر فرزندکش آنچه پدر گفت بدان دار هش. نظامی ( گنجینه گنجوی ) .

مادر دهر ؛ روزگار. دنیا. جهان : مادر دهر نزاید پسری بهتر از این. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

مادر فرزند کش ؛ کنایه از روزگار است : بگذر از این مادر فرزندکش آنچه پدر گفت بدان دار هش. نظامی ( گنجینه گنجوی ) .

( خطا آمدن ) خطا آمدن. [ خ َ م َ دَ ] ( مص مرکب ) اشتباه درآمدن. سهو کردن. ناصواب آمدن. غلط درآمدن : بی از آن کآمد ازو هیچ خطا از کم و بیش. ( تاریخ ...

خطابخشی. [ خ َ ب َ ] ( حامص مرکب ) آمرزندگی. بخشایندگی. ( یادداشت بخط مؤلف ) .

خطابخشی. [ خ َ ب َ ] ( حامص مرکب ) آمرزندگی. بخشایندگی. ( یادداشت بخط مؤلف ) .

خطابخشی. [ خ َ ب َ ] ( حامص مرکب ) آمرزندگی. بخشایندگی. ( یادداشت بخط مؤلف ) .

خطا شدن. [ خ َ ش ُدَ ] ( مص مرکب ) اشتباه شدن. غلط درآمدن : ضیح ؛ خطا شدن تیر. ضیحان ؛ خطا شدن تیر. ( تاج المصادر بیهقی ) .