پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٥٥)

کن مکن. [ ک ُ م َ ک ُ ] ( اِ مرکب ) ( مأخوذ از صیغه امر و نهی ) امر و نهی. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . امر ونهی که حکومت عبارت از آن اس ...

نویدگر. [ ن ُ گ َ ] ( ص مرکب ) مبشر. صاحب نوید. ( آنندراج ) . بشیر. که بشارت و خبر خوش آرد : خلق را خلق او نویدگر است نور ماه ازجمال جرم خور است. سن ...

کن مکن. [ ک ُ م َ ک ُ ] ( اِ مرکب ) ( مأخوذ از صیغه امر و نهی ) امر و نهی. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . امر ونهی که حکومت عبارت از آن اس ...

نویدگاه

نویدگاه

نویدگاه

اهل شریعت . [ اَ ل ِ ش َ ع َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) متشرعین . پیروان شریعت . مقابل اهل حکمت : اندرین روزگار غالب خلق روی از دین حق گردانیده اند ...

اهل شریعت . [ اَ ل ِ ش َ ع َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) متشرعین . پیروان شریعت . مقابل اهل حکمت : اندرین روزگار غالب خلق روی از دین حق گردانیده اند ...

لامحال. [ م َ ] ( از ع ، ق مرکب ) مخفف لامحالة. ناچار. ناگزیر : تا دستگیر خلق بود خواجه لامحال او را بود خدا و خداوند دستگیر. منوچهری. رنج مبر تو ک ...

لامحال. [ م َ ] ( از ع ، ق مرکب ) مخفف لامحالة. ناچار. ناگزیر : تا دستگیر خلق بود خواجه لامحال او را بود خدا و خداوند دستگیر. منوچهری. رنج مبر تو ک ...

لامحال. [ م َ ] ( از ع ، ق مرکب ) مخفف لامحالة. ناچار. ناگزیر : تا دستگیر خلق بود خواجه لامحال او را بود خدا و خداوند دستگیر. منوچهری. رنج مبر تو ک ...

لامحال. [ م َ ] ( از ع ، ق مرکب ) مخفف لامحالة. ناچار. ناگزیر : تا دستگیر خلق بود خواجه لامحال او را بود خدا و خداوند دستگیر. منوچهری. رنج مبر تو ک ...

خویش و تبار. [ خوی / خی ش ُ ت َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) قوم و خویش . منسوبان . نزدیکان . عشیرة : ز کین و مهرش چون خلق ساعة اندر ملک همی فزاید خویش ...

خویش و تبار. [ خوی / خی ش ُ ت َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) قوم و خویش . منسوبان . نزدیکان . عشیرة : ز کین و مهرش چون خلق ساعة اندر ملک همی فزاید خویش ...

خویش و تبار. [ خوی / خی ش ُ ت َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) قوم و خویش . منسوبان . نزدیکان . عشیرة : ز کین و مهرش چون خلق ساعة اندر ملک همی فزاید خویش ...

خویش و تبار. [ خوی / خی ش ُ ت َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) قوم و خویش . منسوبان . نزدیکان . عشیرة : ز کین و مهرش چون خلق ساعة اندر ملک همی فزاید خویش ...

پوشیده دلق . [ دَ / دِ دَ ] ( ص مرکب ) دلق بتن کرده . صوفی . || مجازاً ظاهرساز. متظاهر. ریاکار : عزیزان پوشیده از چشم خلق نه زنارداران پوشیده دلق . س ...

پوشیده دلق . [ دَ / دِ دَ ] ( ص مرکب ) دلق بتن کرده . صوفی . || مجازاً ظاهرساز. متظاهر. ریاکار : عزیزان پوشیده از چشم خلق نه زنارداران پوشیده دلق . س ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

نامعدود. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی حساب . بی شمار. ناشمار. بیکران . بی قیاس . بی اندازه . بسیار. || ناشمرده . ( ناظم الاطباء ) . شمرده ناشده : من چه گویم ...

روز داد. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روز قیامت : ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده و گر تو می ندهی داد روز دادی هست . سعدی .

روز داد. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روز قیامت : ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده و گر تو می ندهی داد روز دادی هست . سعدی .

روز داد. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روز قیامت : ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده و گر تو می ندهی داد روز دادی هست . سعدی .

روز داد. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روز قیامت : ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده و گر تو می ندهی داد روز دادی هست . سعدی .

روز داد. [ زِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روز قیامت : ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده و گر تو می ندهی داد روز دادی هست . سعدی .

تازه حلق کردن . [ زَ / زِ ح َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) حلق را تازه کردن . تازه کردن حلق . مجازاً بمعنی خنک کردن حلق . رفع عطش کردن . از سوز تشنگی کاستن : ...

تازه حلق کردن . [ زَ / زِ ح َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) حلق را تازه کردن . تازه کردن حلق . مجازاً بمعنی خنک کردن حلق . رفع عطش کردن . از سوز تشنگی کاستن : ...

گلو/گلویی تازه/تر کردن

خاکشیرمزاج

خاکشیرمزاج

خاکشیرمزاج

خاکشیر نبات به حلق کسی کزدن: [عامیانه، کنایه ] لطف و محبت بیش از اندازه به کسی کردن.

خاکشیرمزاج

خلق آزار. [ خ َ ] ( نف مرکب ) مردم آزار. ( ناظم الاطباء ) : پسندیده ست بخشایش ولیکن منه بر ریش خلق آزار مرهم . سعدی ( گلستان ) .

خلق تر. [ خ َ ل َ ت َ ] ( ص تفضیلی ) کهنه تر. ژنده تر : و کار عالم هر سال بی رونقتر می گشت و لباس معاش خلق هر ماه خلق تر می شد. ( جهانگشای جوینی ) .

خلق آزاری . [ خ َ ] ( حامص مرکب ) مردم آزاری . ( ناظم الاطباء ) .

نازک خلق . [ زُ خ ُ ] ( ص مرکب ) نرم خوی . متواضع. ( ناظم الاطباء ) . نازک طبع. نازک خو. ( آنندراج ) .

خلق آتشین ؛ شیاطین. جنیان. ( ناظم الاطباء ) .

از خلق گوشه گرفتن ؛ عزلت گرفتن. انزوا گرفتن.

از خلق گوشه گرفتن ؛ عزلت گرفتن. انزوا گرفتن.

خلق آتشین ؛ شیاطین. جنیان. ( ناظم الاطباء ) .