پاسخ‌های Mim (١٣)

خوشا خردمندان که خویش رازِ هستی در این تمرگیُ خَفِگونی جُسته اند؛ افسوس که نتوان  پچپچیدن در میانِ دَرَنده شکارچیانِ دروغپَرستُ پوچباور! ای ان که تو ارمانگرایی،  آرمانی شناخته ام که مگر راست ...

اَست=> هَست>> هِشت--> هِشتَن. هِشتَن>> گَشتَن>> نِگاشتَن> اِنگاشتَن<< هِشتَن>>نِهِشتَن=>نُوهِشتَن>نِوِشتن. 《 نوهِشتَن 》:نُوهِشت، نُوهِشتَه، نُوهِشتار و.... رَنجُورم، چِه بَد خَستهُ چه بَدتر نالان، اَز این هَمه دَرد دَر این سِپَنجیسَرای سَراسَر دورغُ سَرتاسَر فَریبُ نِیرَنگ. زَخم های این دِلِ خُونینَم را مَگر که مَرگ دَرمانی شَوَد.

این که اینک گفتی چه بود فرتاشِ جان  آبِ پاکیِ  گفتارِ من بر دَستانِ یاران؟ چه خوب که واژه ی معنا را پارسی خواندی. من هم همین(همخانواده با واژه ی همان از بنواژه ی ماندن) میگفتمُ دوستان پذیر ...

از نیشُ کنایه های بیمزهُ لُوست که بگذریم.... نه تو چو ان کسانی که نوواژگان شکرین درانداختند، نه من چو ان کسان که با نوواژگان پارسی دشمن اند. من که سرهگرای سرسخت پارسی امُ تو گویا نبینی. اینکه فرتاشِ ج ...

جوری از نامواژگانِ دادگستریُ هواپیماُ دانشگاه سخن به میان می آوری انگار که اینان پیشنهادهای کسانی چون شما بوده اند. خب زیباییُ درستی این نامواژگان را چه پیوندی ست با بودُ نبود شما؟ اوج هنرنمایی شما که ...

نگفتم باید که از زبان فردوسی شنیده باشیم. گفتم چون از زبان او نشنیده بودم، هرچند که شاهنامه اش را هم هنوز به شایستگی نخوانده ام، تردید میکنم در اراستگی برخی واژگان. این درست که پارسی دستور زبانِ خود ر ...

نه. نمیتوانی واگذاریُ بروی.  Vanish در انگلیسی بنواژه ی 'وَنیش' هست. اگر  به مینوی این بنواژه در واژه نامه ها بنگری خواهی دانست که این بنواژه نمیتواند 'وانیستن' نباشد. خب اینک که چنین بود ...

هیچکدوم. نه گزاره ست و نه پرسش. گزاره نما ست  به مانند 'روز خوش'.

دوری کنم از پارسیدوستان؟ نه، هرگز چنین نکنم.   گفتم، هر پندار یک واژهُ همچنان همان  گویم. گر نیک بنگری  اکسپندُ اکستند نمونه ی ناسازگاری برای انچه گفتم نیست. اینان دو واژه اند که برای ...

اون نبشته به پارسیِ و برای پارسایان. کسی که از هر ده واژه ش دوازده تاش عربیُ به  خردِ ایرانی نزدیک نیست نمیتونه بفهمتش. از واژگانی که بر میگزینید اشکارِ اون نبشته راهنمای شما نخواهد بود.  به گمونم نبشته ی تهمورس دینشاهِ.

در نبشته ای کهن به نام بُندهش(آغازِ افرینش)  که خردُ هستیشناسی ایرانی رو بازگو میکنه و هیچکدام از واژگانِ  اهل شریعت،ارواح، اجساد، مقام معلوم مفارقت قالب در اون گزارش نشده، آورده شده که هرمزد نخست جهان را به مینویی (معنایی) افرید و سپس به ماده در آورد. مینو آن است که در اندیشه جاری ست. پیش از ساخت هم باید اندیشید.

درودی دباره بر فرتاش گرامی. پیشتر گفتم که بنواژه ساختن کار منُ شما نیست.  میان بنواژه ها مینوهای فراموش شده ای هستُ  تا زمانی که اون مینو رو بازنشناخته ایم نباید بنواژه بسازیم. بنواژه ها شک ...

درود بر یاران مهربانم. هر آنچه میگویم، تنها گمانِ من است:    واژه ی  شالودن را باید بنواژه نامید نه کارواژه چرا که زمانی در خود نهان ندارد؛ واژه ی  آفریدم  کارواژه ستُ افری ...