خشونت اصحاب اخدود

[ویکی فقه] خشونت اصحاب اخدود (قرآن). در آیات سوره بروج، خشونت اصحاب اخدود نسبت به مومنان به عنوان عامل گرفتاری آن ها بیان شده است.
اصحاب اخدود با مؤمنان برخورد خشونت آمیز داشتند:«قُتِلَ أَصحَب الاُخْدُودِ • النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ • إِذْ هُمْ عَلَیهَا قُعُودٌ • وَ هُمْ عَلی مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شهُودٌ • وَ مَا نَقَمُوا مِنهُمْ إِلا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الحَْمِیدِ؛ مرگ بر شکنجه گران صاحب گودال ( آتش). • آتشی عظیم و شعله ور! هنگامی که در کنار آن نشسته بودند. • و آنچه را با مؤمنان انجام می دادند (با خونسردی و قساوت) تماشا می کردند! • آن ها هیچ ایرادی بر مؤمنان نداشتند، جز این که به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند.»
← مؤمنان در برابر کوره های آدم سوزی
مؤمنان به خداوند عزیز حمید، مورد رفتار خشونت آمیز و شکنجه اصحاب اخدود بودند:«قُتِلَ أَصحَب الاُخْدُودِ • النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ • إِذْ هُمْ عَلَیهَا قُعُودٌ•وَ هُمْ عَلی مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شهُودٌ • وَ مَا نَقَمُوا مِنهُمْ إِلا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الحَْمِیدِ؛ که هلاک شدند ستمگرانی که برای سوزاندن مؤمنین • چاله هایی آتشی که برای گیراندنش وسیله ای درست کرده بودند. • در حالی که خودشان برای تماشای ناله و جان دادن و سوختن مؤمنین بر لبه آن آتش می نشستند. • و خود نظاره گر جنایتی بودند که بر مؤمنین روا می داشتند. • در حالی که هیچ نقطه ضعفی و تقصیری از مؤمنین سراغ نداشتند به جز اینکه به خدا ایمان آورده بودند.» این سوره مشتمل بر انذار و بشارت است، و در آن به سختی کسانی را انذار کرده که مردان و زنان مسلمان را به جرم اینکه به خدا ایمان آورده اند شکنجه می کنند، نظیر مشرکین مکه که با گروندگان به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) چنین می کردند، آنان را شکنجه می کردند تا از دین اسلام به شرک سابق خود برگردند، بعضی از این مسلمانان صبر می کردند و بر نمی گشتند و لو شکنجه به هر جا که خواست برسد، و بعضی برگشته مرتد می شدند، و اینها افرادی بودند که ایمانی ضعیف داشتند.
← مقصود ار اخدود
لعن و نفرین مؤکد خداوند به اصحاب اخدود، به سبب خشونت آنان با مؤمنان بود:«وَ السمَاءِ ذَاتِ الْبرُوج•وَ الْیَوْمِ المَْوْعُودِ•وَ شاهِدٍ وَ مَشهُودٍ•قُتِلَ أَصحَب الاُخْدُودِ •وَ هُمْ عَلی مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شهُودٌ؛ سوگند به آسمان که دارای برج های بسیار است. • و به آن روز موعود. و به «شاهد» (پیامبر) و «مشهود»! (روز قیامت). • مرگ بر شکنجه گران صاحب گودال (آتش). • و آنچه را با مؤمنان انجام می دادند (با خونسردی و قساوت) تماشا می کردند!» «بُرُوج» جمع «برج» در اصل، به معنی قصر است، و بعضی آن را به معنی «شی ء ظاهر و آشکار» می دانند، نام گذاری قصرها و عمارت های بلند و مرتفع را به این نام، به خاطر وضوح و ظهورشان دانسته اند، به همین جهت، قسمت مخصوصی از دیوار اطراف شهر یا محل اجتماع لشکر که بروز و ظهور خاصی دارد «برج» نامیده می شود، و هنگامی که زن زینت خود را آشکار سازد «تَبَرَّجَتِ الْمَرْأَةُ» می گویند.برج های آسمانی، یا به معنی ستارگان درخشان و روشن آسمان است، یا به معنی «صورت های فلکی»، یعنی مجموعه ای از ستارگان است که در نظر ما شباهت به یکی از موجودات زمینی دارد.و برج های دوازده گانه، دوازده صورت فلکی است که خورشید در مسیر سالانه خود در هر ماه محاذی یکی از آن ها قرار می گیرد (البته خورشید حرکت نمی کند بلکه زمین به دور آن می گردد، ولی به نظر می رسد خورشید جا به جا می شود و محاذی یکی از این صورت های فلکی می گردد).سوگند به هر یک از این معانی باشد، حکایت از عظمت آن می کند، عظمتی که شاید در آن زمان در نظر عرب روشن نبود، ولی امروز برای ما کاملًا شناخته شده است، هر چند بیشتر به نظر می رسد: منظور همان ستارگان درخشان آسمانی باشد.لذا، در حدیثی آمده است: از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) تفسیر این آیه را خواستند فرمود: «منظور کواکب و ستارگان است».آنگاه، می افزاید: «و سوگند به آن روز موعود» (روز رستاخیز) «وَ الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ».همان روزی که تمام انبیاء و پیامبران الهی آن را وعده داده اند و صدها آیه قرآن مجید از آن خبر می دهد، همان روزی که میعاد و وعده گاه همه اولین و آخرین است، و روزی است که باید حساب همگان تسویه شود.و در سومین و چهارمین سوگند ، می فرماید:«و قسم به شاهد و مشهود» «وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ».در این که، منظور از «شاهد» و «مشهود» چیست؟ تفسیرهای بسیار فراوانی ذکر کرده اند که بالغ بر سی تفسیر می شود. نکته قابل توجه این که: پیوند ظریفی در میان این قسمت های چهارگانه از یک سو، و مطلبی که برای آن سوگند یاد شده از سوی دیگر وجود دارد:آسمان و ستارگان درخشان و برج های موزونش همگی نشانه نظم و حساب است و «یوم موعود» صحنه روشنی از حساب و کتاب، و شاهد و مشهود نیز وسیله ای است برای رسیدگی دقیق به این حساب، وانگهی همه این سوگندها برای آن است که به شکنجه گران ظالم هشدار دهد، اعمال آن ها در برابر مؤمنان راستین همگی ثبت و ضبط، و برای روز موعود نگهداری می شود، و شهودی که گرداگرد وجود شما را فرا گرفته اند، اعم از فرشتگان، و اعضای پیکر، شب ها و روزها، و مانند آن، همه این کارها را زیر نظر دارند و در آن روز گواهی می دهند.لذا، بعد از این سوگندها می فرماید: «مرگ و عذاب بر صاحبان گودال شکنجه باد»! «قُتِلَ أَصْحابُ الْا خْدُودِ».
عذاب اصحاب اخدود
...