پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

سیاه جنگل. [ ج َ گ َ ] ( اِ مرکب ) جنگل انبوه و با درختان کهن. مقابل تنک جنگل، سفیدجنگل، کله جنگل، کوسه جنگل. ( یادداشت بخط مؤلف ) .

جنگل های انبوه

جنگل کم درخت= تنک جنگل. [ ت َ ن ُ/ ت ُ ن ُ ج َ گ َ ] ( اِ مرکب ) سپیدجنگل. مقابل سیاه جنگل. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . جنگلی کم درخت. مقابل جنگل ...

تنک جنگل. [ ت َ ن ُ/ ت ُ ن ُ ج َ گ َ ] ( اِ مرکب ) سپیدجنگل. مقابل سیاه جنگل. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . جنگلی کم درخت. مقابل جنگلی انبوه. رجوع به ...

تنک پوست. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ] ( ص مرکب ) پوست نازک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . دارای پوست لطیف و نازک. آنکه پوست نازک و لطیف دارد: دعبب ؛ جوان ن ...

تنک پوست. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ] ( ص مرکب ) پوست نازک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . دارای پوست لطیف و نازک. آنکه پوست نازک و لطیف دارد: دعبب ؛ جوان ن ...

تنک پوست. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ] ( ص مرکب ) پوست نازک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . دارای پوست لطیف و نازک. آنکه پوست نازک و لطیف دارد: دعبب ؛ جوان ن ...

تنک پوست. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ] ( ص مرکب ) پوست نازک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . دارای پوست لطیف و نازک. آنکه پوست نازک و لطیف دارد: دعبب ؛ جوان ن ...

تنک بهره. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ب َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) آنکه حصه و بهره ٔ وی کم باشد. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.

تنک بهره. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ب َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) آنکه حصه و بهره ٔ وی کم باشد. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.

تنک بهره. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ب َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) آنکه حصه و بهره ٔ وی کم باشد. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.

تنک اندام. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ اَ ] ( ص مرکب ) کنایه از نازک اندام. ( آنندراج ) : در گلستان لطافت چو گل نوخیزش تنک اندام و تنک پوش و تنک لب نگزید. ا ...

تنک اندام. [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ اَ ] ( ص مرکب ) کنایه از نازک اندام. ( آنندراج ) : در گلستان لطافت چو گل نوخیزش تنک اندام و تنک پوش و تنک لب نگزید. ا ...

شراب تُنُک

تنک شراب = [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ش َ] ( ص مرکب ) آنکه شراب بسیار نتواند گواردن . ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) . تنک جام . ( آنندراج ) : یاران موافق همه ...

بوزاگری. [ گ َ ] ( حامص مرکب ) کسی که بوزه میسازد. شغل بوزه سازی و بوزه فروشی. ( ناظم الاطباء ) . عمل و شغل بوزاگر، بوزه سازی و بوزه فروشی. ( فرهنگ ف ...

بوزچی. ( ص مرکب ) سازنده و فروشنده ٔ بوزه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) .

بوزچی. ( ص مرکب ) سازنده و فروشنده ٔ بوزه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) .

بوزچی. ( ص مرکب ) سازنده و فروشنده ٔ بوزه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) .

بوزچی. ( ص مرکب ) سازنده و فروشنده ٔ بوزه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) .

فقاعیان=آبجو فروشان

فقاعیان=آبجو فروشان

شب بوزه. [ ش َ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) شب پره را گویند که مرغ عیسی باشد. ( برهان قاطع ) . شب پره. خفاش. وطواط. ( ناظم الاطباء ) . ظاهراً مصحف شب یوزه و ...

شب بوزه. [ ش َ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) شب پره را گویند که مرغ عیسی باشد. ( برهان قاطع ) . شب پره. خفاش. وطواط. ( ناظم الاطباء ) . ظاهراً مصحف شب یوزه و ...

شب بوزه. [ ش َ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) شب پره را گویند که مرغ عیسی باشد. ( برهان قاطع ) . شب پره. خفاش. وطواط. ( ناظم الاطباء ) . ظاهراً مصحف شب یوزه و ...

فقاعی

بوزه ساز

بوزه چی. [ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) آنکه شراب و بوزه فروشد. ( آنندراج ) : شهری خراب بوزه چی و چشم مست اوست پیر و جوان سبوی کش و می پرست اوست. سیفی.

بوزه خانه. [زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) جایی که در آن بوزه سازند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : گر از بوزه خانه رسد بوزه کم چو بوزه کف ...

بوزه خانه. [زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) جایی که در آن بوزه سازند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : گر از بوزه خانه رسد بوزه کم چو بوزه کف ...

بوزه خانه. [زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) جایی که در آن بوزه سازند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : گر از بوزه خانه رسد بوزه کم چو بوزه کف ...

بوزه خانه. [زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) جایی که در آن بوزه سازند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : گر از بوزه خانه رسد بوزه کم چو بوزه کف ...

فقاعی. [ ف ُ ] ( ص نسبی ) این انتساب فقاع ساز و فقاع فروش را افاده کند. ( سمعانی ) . مویزآب فروش. آبجوفروش. ( یادداشت مؤلف ) . بوزه فروش و آنکه برف ...

سر گشادن . [ س َ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) گشودن سر. || باز کردن سر شیشه و دیگ و مانند آن : توانی مهر یخ بر زر نهادن فقاعی را توانی سر گشادن . نظامی .

سر گشادن . [ س َ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) گشودن سر. || باز کردن سر شیشه و دیگ و مانند آن : توانی مهر یخ بر زر نهادن فقاعی را توانی سر گشادن . نظامی .

سر گشادن . [ س َ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) گشودن سر. || باز کردن سر شیشه و دیگ و مانند آن : توانی مهر یخ بر زر نهادن فقاعی را توانی سر گشادن . نظامی .

سر گشادن . [ س َ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) گشودن سر. || باز کردن سر شیشه و دیگ و مانند آن : توانی مهر یخ بر زر نهادن فقاعی را توانی سر گشادن . نظامی .

دسم . [ دَ ] ( ع مص ) سربند بستن شیشه را. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) . || بند کردن در را. ( از منتهی الارب ) . بستن در را. ( از اقرب المو ...

دسم . [ دَ ] ( ع مص ) سربند بستن شیشه را. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) . || بند کردن در را. ( از منتهی الارب ) . بستن در را. ( از اقرب المو ...

دسم . [ دَ ] ( ع مص ) سربند بستن شیشه را. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) . || بند کردن در را. ( از منتهی الارب ) . بستن در را. ( از اقرب المو ...

هزاربیشه. [ هََ / هَِ ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ) جعبه ای که در آن بشقاب و استکان و قوری و کارد و چنگال و قنددان و چای دان و غیره هر یک جای مخصوص دارد و ...

هزاربیشه. [ هََ / هَِ ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ) جعبه ای که در آن بشقاب و استکان و قوری و کارد و چنگال و قنددان و چای دان و غیره هر یک جای مخصوص دارد و ...

سربند. [ س َ ب َ ] ( اِ مرکب ) پنبه یا جامه و یا چوبی که بر دهانه ٔ شیشه فروبرند تا مظروف از ریختن و تباهی مصون ماند. آنچه بر سرظرفی چرمین یا از شیشه ...

سربند. [ س َ ب َ ] ( اِ مرکب ) پنبه یا جامه و یا چوبی که بر دهانه ٔ شیشه فروبرند تا مظروف از ریختن و تباهی مصون ماند. آنچه بر سرظرفی چرمین یا از شیشه ...

سربند. [ س َ ب َ ] ( اِ مرکب ) پنبه یا جامه و یا چوبی که بر دهانه ٔ شیشه فروبرند تا مظروف از ریختن و تباهی مصون ماند. آنچه بر سرظرفی چرمین یا از شیشه ...

قدح پیما/قدح پیمای. [ ق َ دَ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) ساقی : به تماشا چو سرو قامت او بر لب جوی شد قدح پیمای. امیرشاهی ( از آنندراج ) . عارفان از می ...

قدح پیما. [ ق َ دَ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) ساقی : به تماشا چو سرو قامت او بر لب جوی شد قدح پیمای. امیرشاهی ( از آنندراج ) . عارفان از می تا شیشه ٔ ...

سنگ بر قرابه زدن . [ س َ ب َ ق َرْ را ب َ / ب ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) سنگ بر شیشه زدن . کنایه از توبه کردن و گذشتن از شراب باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ...

سنگ در ساغر زدن . [ س َ دَ غ َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از توبه کردن و شیشه شکستن باشد. ( از آنندراج ) : سنگ در ساغر نیک و بد ایام زنند وز کف سنگدلا ...

سنگ بر قرابه زدن = [ س َ ب َ ق َرْ را ب َ / ب ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) سنگ بر شیشه زدن . کنایه از توبه کردن و گذشتن از شراب باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ...