تغییر

تغییر (ترانه تیلور سوئیفت). «تغییر» ( به انگلیسی: Change ) ترانه ای از تیلور سوئیفت خواننده و ترانه سرای آمریکایی است.

تغییر (ترانه کریستینا اگیلرا). «تغییر» تک آهنگی از هنرمند اهل ایالات متحده آمریکا کریستینا آگیلرا است که در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶  ( ۲۰۱۶ - 06 - ۱۶ ) منتشر شد. این تک آهنگ در چارت های موسیقی جزو ده ترانه اول قرار گرفت. متن ترانه درباره رعایت حقوق دیگران صرف نظر از نژاد، محل تولد، جنسیت و گرایش جنسی است.

تغییر (فیلم ۱۹۴۹). تغییر ( به هندی: Parivartan ) فیلمی محصول سال ۱۹۴۹ و به کارگردانی ان. آر آچاریا است. در این فیلم بازیگرانی همچون راج کاپور، نرگس دات ایفای نقش کرده اند.

تغییر (change)
در فلسفه، دگرگونیِ احوال جهان در رابطه با زمان. هرچند تغییر عنصری بنیادی در جهان است، اما در فلسفه های شرقی و غربی مضمونی ثابت و دائمی به نام جهان ماوراء یا لاهوت با حقیقتی بنیادی و تغییرناپذیر وجود دارد که در قیاس با آن، جهانِ هر روزه و بی قرار اشیاء و رویدادهای متغیّر را جهانی غیرواقعی باید دانست. در فلسفۀ غربی، نخستین کسی که این اندیشه را بیان کرد، پارمنیدس بود. استدلال های زنون الئایی در نفی حرکت را معمولاً تا حدودی دفاع از یگانه انگاری (مونیسم) پارمنیدسی می دانند. هراکلیتوس در مقابل این اندیشه واکنش نشان داد. او جهان را دائماً در حال تغییر و دگرگونی می دانست و با این حال در مفهوم حرکت تناقضی یافت: «ما به رودخانه پا می گذاریم و پا نمی گذاریم، ما هستیم و ما نیستیم». در عصر مدرن نیز مک تگرت در مفهوم حرکت تناقضی می دید؛ او معتقد بود که واقعیت را باید ماهیتاً ساکن دانست و تغییر ظاهری مصنوع ذهن است. این عقیده که جهانِ متغیر و درحال فساد جلوه ای است از جهانی سرمدی، فسادناپذیر و بی تغییر، از ارکان مابعدالطبیعۀ مسیحی است و این آموزۀ کانت که زمان صرفاً صورتی از حس درونی است که ذهن آن را تحمیل می کند، تجلی آن است. ایدئالیست های مطلق گرا نیز تغییر را متناقض و بنابراین غیرواقعی تلقی می کنند و مطلق را بی تغییر می پندارند. این عقیده به خصوص نزد برادلی بسیار بارز است. یگانه راهی که می توان با این عقیده اندکی موافق شد توجه به این نکته است که پیش شرط هر تبیین علمی از تغییر، یافتن قانونی است بی تغییر که تغییر براساس آن انجام می شود؛ یا کیفیتی بی تغییر که در تغییر حفظ می شود، به گونه ای که همواره پیش شرط تبیین تغییر، یافتن امری بی تغییر است. مسئلۀ مابعدطبیعی تغییر، متزلزل کردن این عقیده است که هر لحظه ای از نو و از هیچ خلق می شود؛ به جای آن که تصور کنیم رویدادها و روندها از اتم های زمانی مجزا ترکیب یافته اند، باید واقعیتی به راستی تاریخی برای آن ها قایل شویم که واقعاً در زمان گسترده و باز می شود. تلقی زمان به عنوان نوعی ساختمان منطقی از جریان رویدادها، و نه ظرفی نامتناهی که رویدادهای جداگانه در درون آن جای می گیرند، گامی به سوی این هدف است. لایب نیتس هوادار این دیدگاه نسبی از زمان بود و بر سر آن با کلارک، شاگرد مطلق گرای نیوتون، به مباحثه پرداخت.