پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

اهل حکمت ؛ حکیم. دانای حکمت. ( ناظم الاطباء ) .

اهل تقوی ؛ پارسا و خداترس. ( ناظم الاطباء ) .

اهل تقوی ؛ پارسا و خداترس. ( ناظم الاطباء ) .

اهل حرفت ؛ پیشه ور. اهل صنعت. ( ناظم الاطباء ) .

اهل پرهیز ؛ پرهیزگار و زاهد. ( ناظم الاطباء ) . صاحب پرهیز و زهد.

اهل تحقیق ؛ حکیم. دانا.

اهل تحقیق ؛ حکیم. دانا.

اهل پرهیز ؛ پرهیزگار و زاهد. ( ناظم الاطباء ) . صاحب پرهیز و زهد.

اهل پرهیز ؛ پرهیزگار و زاهد. ( ناظم الاطباء ) . صاحب پرهیز و زهد.

اهل بیان ؛ صاحب بیان : ازیرا حکیم است و صنع است و حکمت مگو این سخن جز مر اهل بیان را. ناصرخسرو.

اهل بصر ؛ بابصیرت. بامعرفت. زیرک. بافراست و دوراندیش. ( ناظم الاطباء ) . صاحب بصر.

اهل ایمان ؛ مردم باایمان. مؤمنان. صاحبان ایمان : ناصر اهل ایمان. ( گلستان ) .

اهل بصر ؛ بابصیرت. بامعرفت. زیرک. بافراست و دوراندیش. ( ناظم الاطباء ) . صاحب بصر.

اهل مدر و حضر ؛ ساکنان خانه ها. شهرنشینان. ( از اقرب الموارد ) .

اهل وبر ؛ تازیان چادرنشین. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) .

اهل وبر ؛ تازیان چادرنشین. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) .

اهل گیتی ؛ مردم جهان. اهل دنیا : تا کی گویی که اهل گیتی در هستی و نیستی لئیمند. ؟

اهل گیتی ؛ مردم جهان. اهل دنیا : تا کی گویی که اهل گیتی در هستی و نیستی لئیمند. ؟

اهل قریه ؛ دهاتیان. ( ناظم الاطباء ) . مردم ده و سکنه آن.

اهل قریه ؛ دهاتیان. ( ناظم الاطباء ) . مردم ده و سکنه آن.

اهل قریه ؛ دهاتیان. ( ناظم الاطباء ) . مردم ده و سکنه آن.

اهل قریه ؛ دهاتیان. ( ناظم الاطباء ) . مردم ده و سکنه آن.

اهل جهنم ؛ دوزخی. ( از ناظم الاطباء ) .

اهل جهنم ؛ دوزخی. ( از ناظم الاطباء ) .

اهل بودن ؛ شایسته بودن.

شرابث. [ ش ُ ب ِ ] ( ع اِ ) شیر بیشه. ( منتهی الارب ) .

اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) . ابناء زمان

اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) . ابناء زمان

اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) .

اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) .

اهل زنخ. [ اَ ل ِ زَ ن َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرچانه. پرگو. صاحب [ سخن ] بیهوده و لاف. || زن. ( شرح قران السعدین از آنندراج ) : کرده زنخ شان ز ...

اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) .

اهل زنخ. [ اَ ل ِ زَ ن َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرچانه. پرگو. صاحب [ سخن ] بیهوده و لاف. || زن. ( شرح قران السعدین از آنندراج ) : کرده زنخ شان ز ...

اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) .

اهل زنخ. [ اَ ل ِ زَ ن َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرچانه. پرگو. صاحب [ سخن ] بیهوده و لاف. || زن. ( شرح قران السعدین از آنندراج ) : کرده زنخ شان ز ...

اهل زنخ. [ اَ ل ِ زَ ن َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرچانه. پرگو. صاحب [ سخن ] بیهوده و لاف. || زن. ( شرح قران السعدین از آنندراج ) : کرده زنخ شان ز ...

اهل زبان. [ اَ ل ِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مردمی که به زبانی سخن گویند. گروهی که به لغت معین سخن می گویند، اهل آن زبان هستند.

اهل خانه. [ اَ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ساکنان خانه. اهل بیت : پیش از آنکه با اهل خانه سخنی گوید اهل او به مصلحتی در گنجینه درآمد. ( ...

اهل ظاهر. [ اَ ل ِ هَِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آنکه بر ظاهر کتاب خدا عمل کند. مقابل اهل تأویل. رجوع به جامعالحکمتین و فهرست آن و فیه ما فیه ص 14 ...

اهل خانه. [ اَ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ساکنان خانه. اهل بیت : پیش از آنکه با اهل خانه سخنی گوید اهل او به مصلحتی در گنجینه درآمد. ( ...

اهل خانه. [ اَ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ساکنان خانه. اهل بیت : پیش از آنکه با اهل خانه سخنی گوید اهل او به مصلحتی در گنجینه درآمد. ( ...

واپس نگریدن . [ پ َ ن ِ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) پشت سر را نگاه کردن . قفا را نگریستن : و او وا پس می نگرید تا مگر رسول علیه السلام رحمت کند. ( تفسیر ابو ...

واپس نگریدن . [ پ َ ن ِ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) پشت سر را نگاه کردن . قفا را نگریستن : و او وا پس می نگرید تا مگر رسول علیه السلام رحمت کند. ( تفسیر ابو ...

قفاخوار. [ ق َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه همه کس او را قفا زند. ذلیل . خوار. زبون .

قفاخوار. [ ق َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه همه کس او را قفا زند. ذلیل . خوار. زبون .

حرف در قفا زدن . [ ح َ دَ ق َ زَ دَ] ( مص مرکب ) غیبت کردن . ( مجموعه ٔ مترادفات ص 258 ) .

سیاه قفا. [ ق َ ] ( ص مرکب ) شوم. بدقفا : و نه. . . مشتی دوغ بازی سیاه قفا، بی نوای پرجفا. ( کتاب النقض ص 475 ) . رجوع به سیه قفا شود.

قفا کردن . [ ق َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پشت کردن . ( از آنندراج ) : به جاه و حشمت دنیا چرا قفا نکندکسی که همچو نظیری مسلمی دارد. ( از آنندراج از غوامض ...

ملیح الکلام ؛ فصیح و زبان آور. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ترکیب بعد شود. - ملیح المحاوره ؛ خوش بیان. شیرین سخن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

ملیح الکلام ؛ فصیح و زبان آور. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ترکیب بعد شود. - ملیح المحاوره ؛ خوش بیان. شیرین سخن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .