پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٧)

شو و آی . [ ش َ / ش ُ وُ ] ( اِمص مرکب ) آی و شو. آمد و شد. ( یادداشت مؤلف ) : تا کی این رنج ره و گرد سفروین تکاپوی دراز و شو و آی . فرخی . نیز در ب ...

آی و شو. آمد و شد. ( یادداشت مؤلف ) : تا کی این رنج ره و گرد سفروین تکاپوی دراز و شو و آی . فرخی . نیز در بیشه و در دشت همانا نبودباز را از پی مرغان ...

تهم زاده . [ ت َ / ت َ هََ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) پهلوان نژاد که از نژاد قوی زاده باشد : به نزدیک شنگل فرستاده بودهمانا که شاه تهم زاده بود. فردوسی .

تهم زاده . [ ت َ / ت َ هََ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) پهلوان نژاد که از نژاد قوی زاده باشد : به نزدیک شنگل فرستاده بودهمانا که شاه تهم زاده بود. فردوسی .

تهم زاده . [ ت َ / ت َ هََ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) پهلوان نژاد که از نژاد قوی زاده باشد : به نزدیک شنگل فرستاده بودهمانا که شاه تهم زاده بود. فردوسی .

مردم همانا. [ م َ دُ هََ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) شبه مردم . که به صورت چون مردم است : دگر دانی که نامردم نداند قیمت مردم مبر مر خویشتن را خیره زی مردم ...

هرزه خرج

خیره خند. [ رَ / رِ خ َ ] ( نف مرکب ) هرزه خند. ( آنندراج ) . آنکه بی خودی خندد. بیهوده خند. آنکه خندد نه بجا و بگاه : ذوق خنده دیده ای ای خیره خندذو ...

خیره خندی . [ رَ / رِ خ َ ] ( حامص مرکب ) هرزه خندی . بیهوده خندی . نه بجایگاه خندیدن : ز خیره خندی گاهی گذشته از مجنون گهی ز گریه و شادی هزار لحن و ...

خیره خندی . [ رَ / رِ خ َ ] ( حامص مرکب ) هرزه خندی . بیهوده خندی . نه بجایگاه خندیدن : ز خیره خندی گاهی گذشته از مجنون گهی ز گریه و شادی هزار لحن و ...

خیره هوش/هش . [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) کودن . خرفت : چنین هم برآورد بیژن خروش که ای ترک بدگوهر خیره هوش . فردوسی . ترا راهزن خواند و مارکش مرا دیو مر ...

خیره هوش/هش . [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) کودن . خرفت : چنین هم برآورد بیژن خروش که ای ترک بدگوهر خیره هوش . فردوسی . ترا راهزن خواند و مارکش مرا دیو مر ...

خیره خند. [ رَ / رِ خ َ ] ( نف مرکب ) هرزه خند. ( آنندراج ) . آنکه بی خودی خندد. بیهوده خند. آنکه خندد نه بجا و بگاه : ذوق خنده دیده ای ای خیره خندذو ...

خیره گون . [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) حیرت زده . حیران . متحیر. بهت زده . مبهوت : چو بشنید از آن خواب شد خیره گون شدش دانش خویش را تیره گون . فردوسی .

خیره گون . [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) حیرت زده . حیران . متحیر. بهت زده . مبهوت : چو بشنید از آن خواب شد خیره گون شدش دانش خویش را تیره گون . فردوسی .

خیره گون . [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) حیرت زده . حیران . متحیر. بهت زده . مبهوت : چو بشنید از آن خواب شد خیره گون شدش دانش خویش را تیره گون . فردوسی .

خیره گون . [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) حیرت زده . حیران . متحیر. بهت زده . مبهوت : چو بشنید از آن خواب شد خیره گون شدش دانش خویش را تیره گون . فردوسی .

خیره گفتن . [ رَ / رِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) بیهوده گفتن . گزافه گویی کردن . گزاف گفتن . نابهنجار سخن گفتن : نرفتی جز بغفلت روزگارش نبد جز خیره گفتن ه ...

خیره گفتن . [ رَ / رِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) بیهوده گفتن . گزافه گویی کردن . گزاف گفتن . نابهنجار سخن گفتن : نرفتی جز بغفلت روزگارش نبد جز خیره گفتن ه ...

خیره خیره. [ رَ / رِ رَ / رِ ] ( ق مرکب ) بیهوده. بی جهت. بی تقریب. بی دلیل بی علت : ای کرده خیره خیره ترا حیران چون خویشتن معطل و حیرانی. ناصرخسرو. ...

خیره خیره. [ رَ / رِ رَ / رِ ] ( ق مرکب ) بیهوده. بی جهت. بی تقریب. بی دلیل بی علت : ای کرده خیره خیره ترا حیران چون خویشتن معطل و حیرانی. ناصرخسرو. ...

خیره خیره. [ رَ / رِ رَ / رِ ] ( ق مرکب ) بیهوده. بی جهت. بی تقریب. بی دلیل بی علت : ای کرده خیره خیره ترا حیران چون خویشتن معطل و حیرانی. ناصرخسرو. ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

ازخیره ؛ بیهوده. بیخودی. بی علتی : خنده هرزه مایه جهل است مرد بیهوده خند نااهل است هان و هان تا نخندی از خیره که بسی خنده دل کند تیره. سنائی. بخیر ...

خیره شدن و خیره گشتن دل ؛ دل تنگ و تاریک شدن : رخم بگونه خیری شده ست از انده و غم دل از تفکر بسیار خیره گشت و دژم. خسروانی. کزین دیو دلتان چنین خیر ...

grow accustomed to

learnedly

learnedly

learnedly

stunted

stunted

stunted

blatant lie

سینه برطاق شدن . [ن َ / ن ِ ب َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیفته و عاشق شدن . ( از ناظم الاطباء ) . بی تاب شدن . بی قرار شدن : دل مسکین حاجتمند مشتاق بعشق ...

سینه برطاق شدن . [ن َ / ن ِ ب َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیفته و عاشق شدن . ( از ناظم الاطباء ) . بی تاب شدن . بی قرار شدن : دل مسکین حاجتمند مشتاق بعشق ...

سینه برطاق شدن . [ن َ / ن ِ ب َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیفته و عاشق شدن . ( از ناظم الاطباء ) . بی تاب شدن . بی قرار شدن : دل مسکین حاجتمند مشتاق بعشق ...

سینه برطاق شدن . [ن َ / ن ِ ب َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیفته و عاشق شدن . ( از ناظم الاطباء ) . بی تاب شدن . بی قرار شدن : دل مسکین حاجتمند مشتاق بعشق ...

سینه برطاق شدن . [ن َ / ن ِ ب َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیفته و عاشق شدن . ( از ناظم الاطباء ) . بی تاب شدن . بی قرار شدن : دل مسکین حاجتمند مشتاق بعشق ...

بطاق خانه بودن چشم

بطاق خانه بودن چشم

بطاق خانه بودن چشم

بطاق خانه بودن چشم

طاق یا جفت لهجه و گویش تهرانی فرد یا زوج