فندق

فندق میوه ای فندقی از درخت فندق است. ظاهر کروی یا بیضی دارد و طولش ۱۵–۲۵ میلی متر و قطرش ۱۰–۱۵ میلی متر است و دارای پوسته فیبری بیرونی می باشد. گونه هایی از فندق از فندق معمولی بزرگ ترند و در بیشترین رشد دو برابر اندازه معمولی می شوند. میوه فندق زمانی که برسد از پوسته بیرون می افتد. پوست میوه سخت است. هسته ( بذر ) فندق خوراکی است که به آن مغز فندق می گویند و می توان آن را به صورت خام یا پخته ( بو داده ) مصرف نمود. بذر پوستی بسیار نازک و به رنگ قهوه ای تیره دارد که پیش از مصرف یا پخت وپز، معمولاً آن را جدا می کنند. [ ۱]
فندق در سطح تجاری بیشتر در ترکیه، ایتالیا، یونان، گرجستان، در جنوب ایالت اسپانیایی کاتالونیا، در شهرستان کنت انگلستان و همچنین در ایالت واشینگتن و اورگن ایالات متحده تولید می شود. ترکیه با تولید تقریباً ۷۵٪ از فندق جهان، بزرگ ترین تولیدکننده این میوه در بین کشورهای جهان می باشد. [ ۲]
بیشتر تولید فندق در ایران در مناطق اشکورات رودسر گیلان ( پرندان، مایستان بالا و پایین، کُجید، شَوَک. دیماجانکش و… ) ، و در اشکورت رامسر در روستاهای سپارد، تمل، یازن، نارنه و… شهسوار و رامسر در مازندران و رودبار و الموت قزوین است. اشکورات رحیم آباد رودسر بزرگ ترین تولیدکننده فندق و به عنوان پایتخت فندق ایران شناخته می شود.
از فندق در صنعت شیرینی سازی برای ساخت پرالین مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین با ترکیب آن با شکلات می توان شکلات ترافل و همچنین محصولاتی همچون نوتلا و فرانجلیکو تولید نمود. روغن فندق نیز که از فندق به دست می آید، بسیار خوش طعم است و در پخت وپز مورد استفاده قرار می گیرد.
فندق از نظر میزان پروتئین و چربی غیراشباع بسیار غنی است، علاوه بر آن حاوی مقادیر قابل توجهی از ویتامین ب۱ و ویتامین ب۶ و میزان کمتری از دیگر ویتامین های ب است.
در سال ۱۹۹۵ شواهدی دال بر وجود یک مرکز فرآوری فندق در مقیاس بزرگ در یک گودال واقع در جزیره کولونزی اسکاتلند به دست آمد. این چاله متعلق به دوران میان سنگی بود و حدود ۹۰۰۰ سال قدمت داشت. شواهد نشان از یک چاله عمیق و بزرگ که مملو از صدها هزار پوسته سوخته فندق بود می داد. فندق در دیگر مراکز متعلق به دوران میان سنگی نیز یافت شده بود ولی به ندرت در چنین مقیاسی و به شکل متمرکز در یک چاله. تکنیک رادیوکربن قدمت این فندق ها را بالغ بر ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد تشخیص داده است.

فندق (سرده). فندقیان یا کوری لوس ( نام علمی: Corylus ) سرده ای از درخت و درختچه های برگریز است که بومی مناطق معتدل نیم کره شمالی می باشد. این سرده معمولاً در کنار درخت توس در خانواده توسکایان قرار می گیرد، اگرچه برخی از گیاه شناسان فندقیان را ( به همراه ممرزیان و گونه های آن ) در خانواده ای مجزا از توسکایان رده بندی می کنند.
آنها دارای برگ های ساده گرد، با حاشیه دندانه دار هستند. گل های آن خیلی زود در بهار و پیش از رویش برگ ها تولید می شوند. [ ۱]
• فندق Corylus avellana
• فندق آمریکایی Corylus americana
• فندق بزرگ Corylus maxima
• فندق بیزانسی Corylus colurna
• فندق چینی Corylus chinensis
• فندق نوک دار Corylus cornuta
• Corylus colchica
• Corylus colurnoides
• Corylus fargesii
• Corylus ferox
• Corylus heterophylla
• Corylus jacquemontii
• Corylus potaninii
• Corylus sieboldiana
• Corylus wangii
• Corylus wulingensis
• Corylus yunnanensis

فندق (گیاه). فَندُق یا فندق معمولی با نام علمی Corylus avellana درخت یا درختچه ای است به ارتفاع تقریباً دو متر؛ که ارتفاع آن در نواحی مساعد تا ۶ متر نیز می رسد. درخت فندق بومی اروپا و آسیای صغیر است. این جنس معمولاً در خانواده توس Betulaceae قرار می گیرد، [ ۱] اگرچه برخی گیاه شناسان فندق ها و جنس های وابسته را به یک خانواده جداگانه Corylaceae تقسیم می کنند. [ ۲]
برگ های درخت فندق ساده و گرد ( پهن ) و نوک تیز با حاشیه های دو دندانه، به رنگ سبز با دمبرگی بطول تقریباً ۱ سانتی متر اند. درخت فندق تک پایه و دارای دو نوع گل نر و ماده است که به صورت سنبله آویخته، خیلی زود در بهار قبل از برگ ها ظاهر می شوند. میوه فندق گرد با قطر ۲/۵– ۱/۵ سانتی متر است و دارای پوششی سبزرنگ است که پس از خشک شدن تدریجاً از آن جدا می شود.
واژهٔ فندق می تواند معرب واژه یونانی ποντικόν ( κάριον ) باشد یا از واژه پندوک و پارسی بن توک ( درون خالی ) گرفته شده باشد. [ ۳]
مغز فندق که یکی از خشکبارها است در حدود ۶۰ درصد روغن دارد که به رنگ زرد روشن است و طعم ملایم و بوی مطبوعی دارد. این روغن به مصرف تغذیه، عطرسازی و نقاشی می رسد. مغز فندق حاوی مقدر زیادی فسفر است. این دانه، سرشار از آهن است و می تواند برای درمان کم خونیهای ناشی از کمبود آهن به کار رود. [ ۴]
درختچهای به ارتفاع ۱/۵ متر که در اماکن مساعد به ارتفاع ۶ تا ۷ متر ( گاهی بیشتر ) در می آید و به سهولت جنگلی انبوه به وجود می آورد. برگ هایی پهن و نوک تیز با دو ردیف دندانه، به رنگ سبز و گل هایی بر دو نوع نر و ماده دارد. نوع نر این گل ها دارای ۳ تا ۸ پرچم است و مجموعه آن به صورت سنبله های آویخته در پاییز ظاهر می شود. میوه آن که فندق نامیده می شود، در حالت تازه از پوشش سبز رنگی پوشیده شده است ولی تدریجاً پس از خشک شدن از آن جدا می شود. گونه Cavellane به عنوان فندق اروپایی شناخته شده و به صورت تجاری کاشته می شود. در اثر دورگه گیری این گونه و سایر گونه های موجود در این جنس، تنوع زیادی در ارقام فندق ایجاد شده است.
• بارسلونا
• باتلر
• انیس
• ایستاریکی
• نورتامتون
• آنا
• سلف هاسگر ( پوست آزاد )
• رقم اسکینر
• توند اجنیتل
درختان فندق به زمستانِ نسبتاً سرد و تابستان خنک نیاز دارند. برای رشد و تکامل میوه تابستان خنک و طولانی از تابستان گرم و طولانی مناسب تر است. درختان فندق برای رفع نیاز سرمایی باید مدت نسبتاً طولانی در معرض سرمای متوسط قرار گیرند. در مناطق مرطوب درخت ها نسبت به عوامل بیماری زا حساس هستند. درختان فندق مقاوم به سرما هستند. شاتون ها و گل های ماده فندق در مقایسه با گل های باز شده مقاومت بیشتری نسبت به سرما دارند. در صورتی که گل های ماده باز شده باشند، دمای ۵/۹ - درجه سانتی گراد به آن ها صدمه می زند. بین حداقل و حداکثر دمای هوا با تاریخ های گل دهی گل آذین نر و ماده رابطه مستقیمی وجود دارد افزایش مجموع درجه حرارت های مؤثر ظهور کلاله را در ارقام زودرس به تأخیر می اندازد. مقاومت بافت ها نسبت به سرما تعیین شده است که از حساس تا مقاوم عبارتند از: استوانه مرکزی، آوندهای چوب، کامبیوم و پوست. در اواسط زمستان مقاومت جوانه های رویشی نسبت به سرما بیشتر از گل های ماده است. همچنین مقاومت اکثر گل های ماده در دی ماه بیشتر از گل های نر است. از کاشت فندق در مناطق پست که هوای سرد در آنجا باقی می ماند باید خودداری کرد و همین طور بادهای خشک نیز نباید در آن منطقه وجود داشته باشد. مناطقی که بارندگی متوسطی دارند و توزیع بارندگی نیز در طول فصل مناسب است برای کاشت موفقیت آمیز فندق خیلی مناسب هستند. خاک های خنثی تا کمی اسیدی با ۶ pH برای کاشت فندق مناسب است.

فندق (filbert)
گونه های پرورشی گیاهی از خانوادۀ فندق (کوریلاسه)، جنس Corylus. نوع پرورشی آن با نام C. maxima میوه ای خوراکی، تخم مرغی شکل، دراز، و با طعم روغنی ملایم تولید می کند. از این جنس دو گونۀ C. avellana و C. colurna (فندق بیزانسی یا فندق قسطنطنیه ای) از لحاظ اقتصادی مهم اند. فندق بومی اروپا، آسیای صغیر، و قفقاز است و در ارتفاعات شمال و شمال غربی ایران نیز می روید.