حمید خدابخشی

در خار لیکن همچو گل در حبس ولیکن همچو مل در آب و گِل لیکن چو دل در شب ولیکن چو سحر . در بلا و سختی هستم ولی مثل گل راضی و شکوفام. در حبس و زندان شهواتم ولی  آزادم مثل شراب خوبی و بدی وجودم م ...

بعضیا انقدر عاشقن ، انقدر  صاف هستن که بشدت دوس دارن به همه محبت کنن . دوست و دشمن براشون یکیه .  عاشق همه هستن ، عاشق طبیعت  ، عاشق حیوونا ، عاشق آدما  . این نوع دل رو میگن خریدار محبت . دنبال محبت میگرده .

جز او یعنی بجز خدا . وقتی که کل شعر رو میخونی میفهمی که  تو چاره ای نداری  جز این که به خدا روی بیاری . اینهمه راه رو رفتی و به جایی نرسیدی  . همه صیدها بکردی، هله، میر! بار دیگر سگ خویش را رها کن که کند شکار دیگر ... و چاره ای نداری . جز اونکه در مدت  زندگانی  تا مرگت  به جز «حضرت حق» پناه دیگه ای نداری 

تو فلسفۀ خیامی  میگه : وقتی آدم مُرد و خاکش کردن ، ذرات جسم او جزو خاک خواهد شد . و بعد از چند صد سال ، نسلهای بعد   از همون خاک استفاده میکنن و  باهاش خشت میزنن و لابلای دیوار خونه ها  ازش استفاده میکنن . این بیت همین رو میگه . یه دختر  سرو  قد نازنین با چهره‌ای زیبا وقتی می‌میره معلوم نیست که خاک وجودش لابلای کدوم خشت و آجر دیوار پنهان شده ...

مطالعۀ کتاب توی اون زمینه ، سایتهای اینترنتی ، مقالات روزنامه و مجلات ، پرس و جو از اهل فن ، دقت به جزئیات  ، زاویه دید متفاوت ، اطلاع از تاریخچۀ موضوع ،