پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)
صفای/صفاء ذهن. [ ص َ ی ِ ذِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) تیزی خاطر. صافی اندیشه. استعداد نفس آدمی برای استخراج امر مطلوب. مؤلف نفائس الفنون آرد: نوع س ...
صفای/صفاء ذهن. [ ص َ ی ِ ذِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) تیزی خاطر. صافی اندیشه. استعداد نفس آدمی برای استخراج امر مطلوب. مؤلف نفائس الفنون آرد: نوع س ...
صفای/صفاء ذهن. [ ص َ ی ِ ذِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) تیزی خاطر. صافی اندیشه. استعداد نفس آدمی برای استخراج امر مطلوب. مؤلف نفائس الفنون آرد: نوع س ...
صفای/صفاء ذهن. [ ص َ ی ِ ذِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) تیزی خاطر. صافی اندیشه. استعداد نفس آدمی برای استخراج امر مطلوب. مؤلف نفائس الفنون آرد: نوع س ...
پر دادن
پر دادن
پِر دادن ( گویش تهرانی )
رها کردن چارپایان جهت حرکت یا چریدن/رها کردن صدا
پرواز دادن کبوتر ( گویش تهرانی )
سر دادن =شروع کردن : دوباره گریه را سر داد.
جام سحر. [ م ِ س َ ح َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب عالمتاب است. ( برهان ) ( آنندراج ) . جامه ٔ سحر.
جام سحر. [ م ِ س َ ح َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب عالمتاب است. ( برهان ) ( آنندراج ) . جامه ٔ سحر.
جام سحر. [ م ِ س َ ح َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب عالمتاب است. ( برهان ) ( آنندراج ) . جامه ٔ سحر.
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
سحر حلال ؛ کنایه از کلام فصیح و موزون که بمنزله ٔ سحر رسیده باشد. ( آنندراج ) . شعر و سخن فصیح که از غایت فصاحت بمنزله ٔ سحر باشد. ( ناظم الاطباء ) . ...
دامن خورشید ؛ کنایه از روشنی آفتاب است و فلک چهارم نیز نوشته اند. ( آنندراج ) . کنایه از دو چیز است ، اول کنایه از آسمان چهارم است و دوم کنایه از روش ...
دامن در خون کشیدن ؛ بسیار کشتن. کشش بسیار کردن. از کشته جوی خون روان ساختن : خود و سرکشان سوی جیحون کشید همی دامن از خشم در خون کشید. فردوسی. - || ...
دامن در خون کشیدن ؛ بسیار کشتن. کشش بسیار کردن. از کشته جوی خون روان ساختن : خود و سرکشان سوی جیحون کشید همی دامن از خشم در خون کشید. فردوسی. - || ...
دامن در خون کشیدن ؛ بسیار کشتن. کشش بسیار کردن. از کشته جوی خون روان ساختن : خود و سرکشان سوی جیحون کشید همی دامن از خشم در خون کشید. فردوسی. - || ...
دامن در خون کشیدن ؛ بسیار کشتن. کشش بسیار کردن. از کشته جوی خون روان ساختن : خود و سرکشان سوی جیحون کشید همی دامن از خشم در خون کشید. فردوسی. - || ...
دامن در خون کشیدن ؛ بسیار کشتن. کشش بسیار کردن. از کشته جوی خون روان ساختن : خود و سرکشان سوی جیحون کشید همی دامن از خشم در خون کشید. فردوسی. - || ...
گنبد کبود. [ گُم ْ ب َ دِ ک َ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) کنایه از آسمان است.
چرخ زدن
چرخ زدن
خُرنش
خرناسه
چشم دریده. [ چ َ / چ ِ دَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بی شرم و بی حیا باشد. ( برهان ) . چشم شوخ و شوخ چشم و بی حیا. ( آنندراج ) . بی حیا وگستاخ و ...
چشم دریده. [ چ َ / چ ِ دَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بی شرم و بی حیا باشد. ( برهان ) . چشم شوخ و شوخ چشم و بی حیا. ( آنندراج ) . بی حیا وگستاخ و ...
چشم دریده. [ چ َ / چ ِ دَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بی شرم و بی حیا باشد. ( برهان ) . چشم شوخ و شوخ چشم و بی حیا. ( آنندراج ) . بی حیا وگستاخ و ...
چشم دریده. [ چ َ / چ ِ دَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بی شرم و بی حیا باشد. ( برهان ) . چشم شوخ و شوخ چشم و بی حیا. ( آنندراج ) . بی حیا وگستاخ و ...
چشم دریده. [ چ َ / چ ِ دَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بی شرم و بی حیا باشد. ( برهان ) . چشم شوخ و شوخ چشم و بی حیا. ( آنندراج ) . بی حیا وگستاخ و ...
چشم دریده. [ چ َ / چ ِ دَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از بی شرم و بی حیا باشد. ( برهان ) . چشم شوخ و شوخ چشم و بی حیا. ( آنندراج ) . بی حیا وگستاخ و ...
مربع نشستن . [ م ُ رَب ْ ب َ ن ِ ش َ ت َ ] ( مص مرکب ) چهارزانو نشستن . گردپای نشستن . ( یادداشت مرحوم دهخدا ) . و آن عبارت ازنشستن به وضع خاص که اهل ...
مربع نشستن . [ م ُ رَب ْ ب َ ن ِ ش َ ت َ ] ( مص مرکب ) چهارزانو نشستن . گردپای نشستن . ( یادداشت مرحوم دهخدا ) . و آن عبارت ازنشستن به وضع خاص که اهل ...
قاه قاه خندیدن ، قه قه خندیدن
کارزار شکستن ؛ کنایه از ظفر یافتن. ( آنندراج ) : همی گفت بهمن به اسفندیار که گر نشکنی بشکنی کارزار. نظامی ( از آنندراج ) . ظفر یافتن. [ ظَ ف َ ت َ ...
کارزار شکستن ؛ کنایه از ظفر یافتن. ( آنندراج ) : همی گفت بهمن به اسفندیار که گر نشکنی بشکنی کارزار. نظامی ( از آنندراج ) . ظفر یافتن. [ ظَ ف َ ت َ ...
کارزار شکستن ؛ کنایه از ظفر یافتن. ( آنندراج ) : همی گفت بهمن به اسفندیار که گر نشکنی بشکنی کارزار. نظامی ( از آنندراج ) . ظفر یافتن. [ ظَ ف َ ت َ ...
کارزار شکستن ؛ کنایه از ظفر یافتن. ( آنندراج ) : همی گفت بهمن به اسفندیار که گر نشکنی بشکنی کارزار. نظامی ( از آنندراج ) . ظفر یافتن. [ ظَ ف َ ت َ ...
کارزار شکستن ؛ کنایه از ظفر یافتن. ( آنندراج ) : همی گفت بهمن به اسفندیار که گر نشکنی بشکنی کارزار. نظامی ( از آنندراج ) .
جنگ دیده. [ ج َ دی دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کسی که جنگ کردن دیده باشد. آزموده در جنگ. ( ناظم الاطباء ) . جنگ آزموده : زروبه رمد شیر نادیده جنگ سگ جنگ ...
کارزارافتاده ؛ کنایه از کسی که جنگها را بسیار تجربه کرده باشد. ( آنندراج ) : مستمندی دردمندی خسته ای کار زاری کارزار افتاده ای. میرخسرو ( ازآنندراج ...
کارزارافتاده ؛ کنایه از کسی که جنگها را بسیار تجربه کرده باشد. ( آنندراج ) : مستمندی دردمندی خسته ای کار زاری کارزار افتاده ای. میرخسرو ( ازآنندراج ...
کارزارافتاده ؛ کنایه از کسی که جنگها را بسیار تجربه کرده باشد. ( آنندراج ) : مستمندی دردمندی خسته ای کار زاری کارزار افتاده ای. میرخسرو ( ازآنندراج ...