پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

عرصه ٔ محشر ؛ صحرای قیامت . ( ناظم الاطباء ) . آنجا که حساب اعمال مردمان را رسند. آنجا که مردمان حشر کنند.

عرصه را بر کسی تنگ گرفتن ؛ او را در تنگنا و در مضیقه قرار دادن . بر کسی سخت گرفتن . ( از فرهنگ عوام ) . او را زبون و مستأصل کردن .

عرصه ٔ محشر ؛ صحرای قیامت . ( ناظم الاطباء ) . آنجا که حساب اعمال مردمان را رسند. آنجا که مردمان حشر کنند.

عرصه را بر کسی تنگ گرفتن ؛ او را در تنگنا و در مضیقه قرار دادن . بر کسی سخت گرفتن . ( از فرهنگ عوام ) . او را زبون و مستأصل کردن .

عرصه ٔ پیکار ؛ میدان جنگ . رزمگاه . - عرصه ٔ جنگ ؛ رزمگاه . میدان جنگ . - عرصه ٔ رزم ؛ میدان پیکار. رزمگاه . - عرصه ٔ زمین ؛ سطح زمین . ( ناظم ...

عرصه ٔ پیکار ؛ میدان جنگ . رزمگاه . - عرصه ٔ جنگ ؛ رزمگاه . میدان جنگ . - عرصه ٔ رزم ؛ میدان پیکار. رزمگاه . - عرصه ٔ زمین ؛ سطح زمین . ( ناظم ...

پا به عرصه ٔ ظهور نهادن ؛ متولد شدن . پدید آمدن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

به عرصه ٔ ظهور رسیدن ؛ متولد شدن . پدید آمدن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

به عرصه ٔ ظهور رسیدن ؛ متولد شدن . پدید آمدن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

به عرصه ٔ ظهور رسیدن ؛ متولد شدن . پدید آمدن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

به عرصه ٔ ظهور رسیدن ؛ متولد شدن . پدید آمدن . ( فرهنگ فارسی معین ) .

لشکرکشی گسترده

اصلداران پاک . [ اَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مردمان پارسا و مقدس . و پیغمبران . ( ناظم الاطباء ) . انبیاء ( ع ) و ملائکه و اولیاء ( رض ) . ( از ...

اصلداران پاک . [ اَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مردمان پارسا و مقدس . و پیغمبران . ( ناظم الاطباء ) . انبیاء ( ع ) و ملائکه و اولیاء ( رض ) . ( از ...

اصلداران پاک . [ اَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مردمان پارسا و مقدس . و پیغمبران . ( ناظم الاطباء ) . انبیاء ( ع ) و ملائکه و اولیاء ( رض ) . ( از ...

اصلدار. [ اَ ] ( نف مرکب ) اصیل. با اصل و نسب. نجیب.

مبشر بنام . [ م ُ ب َش ْ ش ِ رِب ِ ] ( اِخ ) کنایه از حضرت عیسی علیه السلام است چه مردم را بشارت داد به آمدن خاتم پیغمبران ( ص ) . ( غیاث ) ( آنندراج ...

مبشر بنام . [ م ُ ب َش ْ ش ِ رِب ِ ] ( اِخ ) کنایه از حضرت عیسی علیه السلام است چه مردم را بشارت داد به آمدن خاتم پیغمبران ( ص ) . ( غیاث ) ( آنندراج ...

مبشر بنام . [ م ُ ب َش ْ ش ِ رِب ِ ] ( اِخ ) کنایه از حضرت عیسی علیه السلام است چه مردم را بشارت داد به آمدن خاتم پیغمبران ( ص ) . ( غیاث ) ( آنندراج ...

مبشر بنام . [ م ُ ب َش ْ ش ِ رِب ِ ] ( اِخ ) کنایه از حضرت عیسی علیه السلام است چه مردم را بشارت داد به آمدن خاتم پیغمبران ( ص ) . ( غیاث ) ( آنندراج ...

تبارزه . [ ت َ رِ زَ / زِ ] ( اِ ) مردمان شهر تبریز. ( ناظم الاطباء ) . جمعِ برساخته ٔ تبریزی : . . . جدش [ میرزا معصوم ] از کدخدایان معتبر تجار بود ...

پیکارپرستان . [ پ َ / پ ِ پ َ رَ ] ( اِ مرکب ) ج ِ پیکارپرست ، جنگجویان . ( انجمن آرا ) . کنایه از مردمان جنگجو. ( آنندراج ) ( برهان ) : از فتنه درین ...

سیاران. [ ب ِ ] ( ص ، اِ ) جماعت. مردم. ( آنندراج ) . جماعت مردمان و مردمان انبوه. ( ناظم الاطباء ) . کسان بسیار : دارم آن سر که سری در قدمت اندازم و ...

خوش نوایان چمن . [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ن ِ چ َ م َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلها و نهالهای چمن . || مردمان که در چمن بتقریب برای نظاره نشینند. ( آن ...

خانه ٔ راستان . [ ن َ / ن ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خانه ٔ مردم درستکار. خانه ٔ مردمان صدیق و راست : جهان خانه ٔ راستان نیست راهت بگردان سوی ...

اهل حل و عقد. [ اَل ِ ح َل ْ ل ُ ع َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) معتمد مردمان . کسانی که سررشته ٔ کاری را در دست دارند. کسانی که زمام کار بدست آنهاست ...

مردم شمار. [ م َ دُ ش ُ ] ( نف مرکب ) آدم شناس . ( یادداشت مرحوم دهخدا ) . مردم شناس . || ( ن مف مرکب ) در شمار مردمان . در عداد مردم : گر از کاهلان ...

مفلسستان . [ م ُ ل ِ س ِس ْ ] ( اِ مرکب ) جایی که در آن مردمان بینوا زندگی می کنند و خانه ٔ درویشان . ( ناظم الاطباء ) : بزم عیش زرپرستان سخت بر من ت ...

جایگیر افتادن . [ اُ دَ ] ( مص مرکب ) استوار شدن . جایگزین شدن . رسوخ یافتن . قرار گرفتن : مردمان سیستان همه سوگند بجان او یاد کردندی از محبت او که ب ...

یالقوزک . [ زَ ] ( ص مصغر ) ( مرکب از یالقوز ترکی کاف علامت تصغیر فارسی ) یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم ...

یالقوزک . [ زَ ] ( ص مصغر ) ( مرکب از یالقوز ترکی کاف علامت تصغیر فارسی ) یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم ...

یالقوزک . [ زَ ] ( ص مصغر ) ( مرکب از یالقوز ترکی کاف علامت تصغیر فارسی ) یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم ...

یالقوزک . [ زَ ] ( ص مصغر ) ( مرکب از یالقوز ترکی کاف علامت تصغیر فارسی ) یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم ...

یالقوزک . [ زَ ] ( ص مصغر ) ( مرکب از یالقوز ترکی کاف علامت تصغیر فارسی ) یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم ...

یالقوزک . [ زَ ] ( ص مصغر ) ( مرکب از یالقوز ترکی کاف علامت تصغیر فارسی ) یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم ...

نیست همتا. [ هََ ] ( ص مرکب ) بی مانند. بی تا. بی نظیر. یگانه : جالینوس که وی بزرگتر حکمای عصر خویش بود چنانکه نیست همتاتر آمد در علم طب . ( تاریخ بی ...

نیست همتا. [ هََ ] ( ص مرکب ) بی مانند. بی تا. بی نظیر. یگانه : جالینوس که وی بزرگتر حکمای عصر خویش بود چنانکه نیست همتاتر آمد در علم طب . ( تاریخ بی ...

نیست همتا. [ هََ ] ( ص مرکب ) بی مانند. بی تا. بی نظیر. یگانه : جالینوس که وی بزرگتر حکمای عصر خویش بود چنانکه نیست همتاتر آمد در علم طب . ( تاریخ بی ...

نیست همتا. [ هََ ] ( ص مرکب ) بی مانند. بی تا. بی نظیر. یگانه : جالینوس که وی بزرگتر حکمای عصر خویش بود چنانکه نیست همتاتر آمد در علم طب . ( تاریخ بی ...

نیست همتا. [ هََ ] ( ص مرکب ) بی مانند. بی تا. بی نظیر. یگانه : جالینوس که وی بزرگتر حکمای عصر خویش بود چنانکه نیست همتاتر آمد در علم طب . ( تاریخ بی ...

کملین . [ ک ُم ْ ] ( ع ، ص ، اِ ) مردمان عالم و دانا و فاضل و حکیم و معمر. ( از ناظم الاطباء ) . ج ِ کُمَّل . ( فرهنگ فارسی معین ) . و رجوع به کمل و ...

بدتخمان . [ ب َ ت ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) غله فروشان و مزارعان مفلس . || مردمان ظالم و فاسق . ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) .

بدتخمان . [ ب َ ت ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) غله فروشان و مزارعان مفلس . || مردمان ظالم و فاسق . ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) .

بدتخمان . [ ب َ ت ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) غله فروشان و مزارعان مفلس . || مردمان ظالم و فاسق . ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) .

مردم خراشیدن . [ م َ دُ خ َ دَ ] ( مص مرکب ) مردم آزاری . آزردن مردمان : ز شوخی ومردم خراشیدنش فرج دید در سر تراشیدنش . سعدی .

مردم طبع. [ م َ دُ طَ ] ( ص مرکب ) که طبیعت مردمان دارد. انسان . جوانمرد. بزرگوار : پنداشت که او مردم طبع است و گران وقرنشناخت که او مردم پست است و س ...

یمانیون . [ ی َ نی یو ] ( ص ، اِ ) ج ِ یمانی و یمنی . مردمان یمن . ساکنان یمن . ( از یادداشت مؤلف ) . و رجوع به یمن شود.

فراخ نان و نمک . [ ف َ ن ُ ن َ م َ ] ( ص مرکب ) بخشنده . آن که خوان گسترد و مردمان به میهمانی خواند و بنوازد : اگر خواهی برتر از مردمان باشی فراخ نان ...

پرآمد و شد. [ پ ُ م َ دُ ش ُ ] ( ص مرکب ) که آمدن و شدن مردم آنجا بسیار باشد. که اختلاف مردمان آنجای متواتر باشد.

اصلیان . [ اَ ] ( اِ ) ج ِ اصلی . مردمان شریف پاک نژاد. ( ناظم الاطباء ) .