پاداش تهجد

[ویکی فقه] پاداش تهجد (قرآن). برخورداری از بهشت و نعمتهای آن، پاداش تهجد است.
والذین یبیتون لربهم سجدا وقیـمـا(کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می کنند؛) اولـئک یجزون الغرفة بما صبروا ویلقون فیها تحیة وسلـمـا((آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده می شود؛ و در آن، با تحیّت و سلام روبه رو می شوند.) خــلدین فیها حسنت مستقرا ومقامـا.(در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محلّ اقامت خوبی!) در این آیات اوصاف عباد الرحمان را می شمارد و در آخر پاداش آنان را بهشت جامدان و باغهای بهشت معرفی می کند. یکی از اوصاف عباد الرحمان تهجد است. ان المتقین فی جنـت وعیون(به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه ها قرار دارند،) کانوا قلیلا من الیل ما یهجعون(آنها کمی از شب را می خوابیدند،) وبالاسحار هم یستغفرون.(و در سحرگاهان استغفار می کردند،) یکی از اوصاف متقین که در این سوره آمده است این است که متقین در دنیا زمان اندکی از شب را می خوابیدند. و یا: می خوابیدند خوابیدنی اندک.
پاداش چشمگیر
تهجد شب زنده داران، دارای پاداش چشمگیر در پیشگاه الهی است.تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفـا وطمعـا ومما رزقنـهم ینفقون(پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور می شود (و بپا می خیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید می خوانند، و از آنچه به آنان روزی داده ایم انفاق می کنند!) فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قرة اعین جزاء بما کانوا یعملون.(هیچ کس نمی داند چه پاداشهای مهمّی که مایه روشنی چشمهاست برای آنها نهفته شده، این پاداش کارهائی است که انجام می دادند!) یدعون ربهم خوفا و طمعا"- این جمله حال از ضمیر در" جنوبهم" است، و مراد این است که از بستر دوری می کنند، در حالی که مشغول به دعای پروردگارشانند، در دل شب، آن هنگامی که چشمها به خواب و بدنها بی حرکت افتاده، خدا را می خوانند، اما نه تنها از خوف، تا نومیدی از رحمت خدا بر آنان مسلط شود، و نه تنها به طمع رحمت، تا از غضب و مکر خدا ایمن باشند، بلکه هم از ترس و هم به طمع، او را می خوانند، و در دعای خود ادب عبودیت را بیشتر رعایت می کنند، تا در خواست آن حوائجی که هدایت برای آدمی پدید می آورد، و این تجافی از بستر و دعا، با نوافل شبانه و نماز شب، منطبق است.