[ویکی فقه] عبدالله جوادی آملی. حضرت آیة الله حاج شیخ عبد الله جوادی آملی در سال ۱۳۱۲ هـ . ش در آمل پا به عرصه گیتی نهاد. پدرش میرزا ابوالحسن جوادی از عالمان و واعظان پرهیزکار شهر بود و اجدادش نیز تا چند نسل، از واعظان و روحانیان محترم آنجا بودند.
پس از پایان دروس دوره ابتدایی در سال ۱۳۲۵ شوق آموختن معارف اسلامی و علوم الهی وی را به حوزه علمیه آمل کشاند.
← اساتید حوزه آمل آیة الله فرسیو آیة الله غروی شیخ عزیز الله طبرسی آقا ضیاء آملی پدرش میرزا ابوالحسن جوادی ← اساتید در تهران شیخ اسماعیل جاپلقی حاج سید عباس فشارکی شیخ محمّد رضا محقّق آیة الله شعرانی و در درس تفسیر قرآن، بخشی از شرح منظومه، بخش های الهیات و عرفان اشارات و مبحث نفس اسفار آیة الله الهی قمشه ای شرکت کرد ند و شرح فصوص الحکم را از محضر آیة الله فاضل تونی و درس خارج فقه و اصول را از محضر آیة الله محمد تقی آملی آموختند. ← اساتید در قم آیة الله العظمی بروجردی آیة الله محقّق داماد حضرت امام خمینی «ره» آیة الله میرزا هاشم آملی علامه محمد حسین طباطبایی هجرت به تهران معظم له در سال ۱۳۲۹ به تهران عزمیت نمودند و تحصیلات خود را در مدرسه مروی ادامه دادند. ورود به حوزه قم حضرت استاد در سال ۱۳۳۴ با تشویق آیة الله محمد تقی آملی، برای تکمیل تحصیلات به حوزه علمیه قم هجرت کردند. و در آنجا مدتی از درس خارج فقه آیة الله العظمی بروجردی استفاده کرد و بیش از دوازده سال در درس خارج فقه آیة الله محقّق داماد و حدود هفت سال در درس خارج اصول حضرت امام خمینی «ره» حضور یافت. معظم له همچنین حدود پنج سال در درس خارج آیة الله میرزا هاشم آملی شرکت کرد. و به دلیل علاقه وافر به علوم عقلی و قرآنی، از همان ابتدای ورود به قم رابطه علمی خود را با فیلسوف و مفسر بزرگ قرن، علامه طباطبایی آغاز کردند که این ارتباط تا آخرین لحظات عمر پُربرکت آن بزرگوار ادامه یافت. بر کرسی تدریس معظم له پس از اتمام تحصیلات، فعالیت های خود را بر تدریس و نشر معارف الهی متمرکز گرداندند و درس خارج فقه، تفسیر موضوعی قرآن، تفسیر ترتیبی قرآن و دوره های مختلف، شرح اشارات، شرح تجرید، شرح منظومه، شواهد الربوبیه، التحصیل، شفا، دوره کامل اسفار، تمهید القواعد، شرح فصوص الحکم، مصباح الأنس را تدریس نمودند بهگونه ای که اکنون از بزرگ ترین رهبران فکری جهان اسلام، در ابعاد مختلف اسلامی به شمار می آیند و شاگردان فراوانی در علوم مختلف اسلامی برای عالم اسلام تربیت نموده اند. هم اکنون مدرسه های علمیة «سعادت» در قم و «امام حسن عسکری(علیه السلام)» در آمل تحتِ اشراف ایشان در امر آموزش و پرورش طلاب فعالیت می کنند. آثار از ایشان بیش از صد عنوان کتاب، در موضوعاتِ تفسیر ترتیبی و موضوعی قرآن کریم، فلسفه، عرفان، کلام، فقه و … به چاپ رسیده است که برخی آن ها در جشنواره های کتاب داخلی و خارجی، حائز رتبه های برتر شده است. برای نمونه تفسیر گرانسنگ «تسنیم» در سال ۱۳۸۵ از سوی مؤسسه «آیسسکو» به عنوان پژوهش برگزیدة جهان اسلام انتخاب شده و نیز کتاب برتر پژوهشی شانزدهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم شناخته شد. از ایشان در خرداد ماه ۱۳۸۷ به عنوان استاد نمونه حوزة علمیه قم تقدیر شد و در تیر ماه ۱۳۸۷ عنوان پرکارترین مؤلف ایران را به خود اختصاص داد. فعالیت های اجتماعی حضرت استاد در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، به شکل بنیادین به کار فرهنگی و تقویت بنیه اعتقادی مردم می پرداخت و در جلسات مذهبی عمومی و کلاس ها، اندیشه های امام خمینی «ره» را بیان می کرد؛ با ذکر نام و فتواهای امام، به تبلیغ مرجعیت ایشان می پرداخت و اعلامیه ها و سخنان روشنگر امام را به گوش مردم می رساند. این فعالیت ها، حساسیت رژیم را برانگیخت و ایشان بارها به ساواک و کلانتری احضار شد و ممنوع المنبر گردید. در آستانه پیروزی انقلاب نیز با تعطیل درس های حوزه، به آمل رفت و رهبری مردم را در مبارزه با رژیم طاغوت بر عهده گرفت. در اثر هدایت ها و تلاش های ایشان، مردم آمل مأموران رژیم پهلوی را به تسلیم واداشتند و خود تأمین امنیّت و نظم شهر را عهده دار شدند. پس از پیروزی انقلاب، مسئولیت دادگاه انقلاب و حاکمیت شرع آمل از سوی امام خمینی «ره» به ایشان واگذار شد و ایشان ضمن تدریس نظام قضایی اسلام برای طلاب و روحانیان، در جهت تثبیت و تحکیم ارکان نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران همّت گماشت. پس از آن، در سال های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ به عضویت شورای عالی قضایی درآمد و به تهیه و تدوین لوایح قضایی اسلامی و آموزش آن به قضات پرداخت. همچنین ایشان یکی از اعضای فعال مجلس خبرگان قانون اساسی و خبرگان رهبری بود. اکنون نیز منصب امامت جمعه قم را بر عهده دارد و افزون بر بیان معارف اسلام و نکات علمی گوناگون، به تحلیل و تبیین مسایل سیاسی داخلی و خارجی می پردازد. سفرهای خارجی حضرت استاد در دی ماه ۱۳۶۷ به دستور امام خمینی «ره» به مسکو سفر کرد و پیام تاریخی امام را به گورباچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق، تسلیم و تبیین نمود. در مرداد ماه ۱۳۶۹ به برخی کشورهای اروپا سفر کرد و ضمن دیدار و گفت وگو با شخصیت ها و گروه های اسلامی و غیر اسلامی، به ملاقات پاپ، رهبر مسیحیان جهان رفت و او را به جایگزین کردن مسیحیت ناب عیسوی، به جای مسیحیت آمریکایی فراخواند. در شهریور ۱۳۷۹ برای شرکت در نشست هزاره ادیان، به مقر ّ سازمان ملل در نیویورک رفت و به قرائت و شرح پیام رهبر انقلاب، حضرت آیة الله خامنه ای (مدّ ظله العالی) پرداخت. در حاشیه این نشست، با برخی از رهبران و پیروان ادیان و مذاهب جهان دیدار و تبادل نظر کرد و برخی مبانی اسلام را برای آنان بازگو نمود. منبع پایگاه اطلاع رسانی مدرسه امام حسن عسکری علیه السلام شهرستان آمل
← اساتید حوزه آمل آیة الله فرسیو آیة الله غروی شیخ عزیز الله طبرسی آقا ضیاء آملی پدرش میرزا ابوالحسن جوادی ← اساتید در تهران شیخ اسماعیل جاپلقی حاج سید عباس فشارکی شیخ محمّد رضا محقّق آیة الله شعرانی و در درس تفسیر قرآن، بخشی از شرح منظومه، بخش های الهیات و عرفان اشارات و مبحث نفس اسفار آیة الله الهی قمشه ای شرکت کرد ند و شرح فصوص الحکم را از محضر آیة الله فاضل تونی و درس خارج فقه و اصول را از محضر آیة الله محمد تقی آملی آموختند. ← اساتید در قم آیة الله العظمی بروجردی آیة الله محقّق داماد حضرت امام خمینی «ره» آیة الله میرزا هاشم آملی علامه محمد حسین طباطبایی هجرت به تهران معظم له در سال ۱۳۲۹ به تهران عزمیت نمودند و تحصیلات خود را در مدرسه مروی ادامه دادند. ورود به حوزه قم حضرت استاد در سال ۱۳۳۴ با تشویق آیة الله محمد تقی آملی، برای تکمیل تحصیلات به حوزه علمیه قم هجرت کردند. و در آنجا مدتی از درس خارج فقه آیة الله العظمی بروجردی استفاده کرد و بیش از دوازده سال در درس خارج فقه آیة الله محقّق داماد و حدود هفت سال در درس خارج اصول حضرت امام خمینی «ره» حضور یافت. معظم له همچنین حدود پنج سال در درس خارج آیة الله میرزا هاشم آملی شرکت کرد. و به دلیل علاقه وافر به علوم عقلی و قرآنی، از همان ابتدای ورود به قم رابطه علمی خود را با فیلسوف و مفسر بزرگ قرن، علامه طباطبایی آغاز کردند که این ارتباط تا آخرین لحظات عمر پُربرکت آن بزرگوار ادامه یافت. بر کرسی تدریس معظم له پس از اتمام تحصیلات، فعالیت های خود را بر تدریس و نشر معارف الهی متمرکز گرداندند و درس خارج فقه، تفسیر موضوعی قرآن، تفسیر ترتیبی قرآن و دوره های مختلف، شرح اشارات، شرح تجرید، شرح منظومه، شواهد الربوبیه، التحصیل، شفا، دوره کامل اسفار، تمهید القواعد، شرح فصوص الحکم، مصباح الأنس را تدریس نمودند بهگونه ای که اکنون از بزرگ ترین رهبران فکری جهان اسلام، در ابعاد مختلف اسلامی به شمار می آیند و شاگردان فراوانی در علوم مختلف اسلامی برای عالم اسلام تربیت نموده اند. هم اکنون مدرسه های علمیة «سعادت» در قم و «امام حسن عسکری(علیه السلام)» در آمل تحتِ اشراف ایشان در امر آموزش و پرورش طلاب فعالیت می کنند. آثار از ایشان بیش از صد عنوان کتاب، در موضوعاتِ تفسیر ترتیبی و موضوعی قرآن کریم، فلسفه، عرفان، کلام، فقه و … به چاپ رسیده است که برخی آن ها در جشنواره های کتاب داخلی و خارجی، حائز رتبه های برتر شده است. برای نمونه تفسیر گرانسنگ «تسنیم» در سال ۱۳۸۵ از سوی مؤسسه «آیسسکو» به عنوان پژوهش برگزیدة جهان اسلام انتخاب شده و نیز کتاب برتر پژوهشی شانزدهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم شناخته شد. از ایشان در خرداد ماه ۱۳۸۷ به عنوان استاد نمونه حوزة علمیه قم تقدیر شد و در تیر ماه ۱۳۸۷ عنوان پرکارترین مؤلف ایران را به خود اختصاص داد. فعالیت های اجتماعی حضرت استاد در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، به شکل بنیادین به کار فرهنگی و تقویت بنیه اعتقادی مردم می پرداخت و در جلسات مذهبی عمومی و کلاس ها، اندیشه های امام خمینی «ره» را بیان می کرد؛ با ذکر نام و فتواهای امام، به تبلیغ مرجعیت ایشان می پرداخت و اعلامیه ها و سخنان روشنگر امام را به گوش مردم می رساند. این فعالیت ها، حساسیت رژیم را برانگیخت و ایشان بارها به ساواک و کلانتری احضار شد و ممنوع المنبر گردید. در آستانه پیروزی انقلاب نیز با تعطیل درس های حوزه، به آمل رفت و رهبری مردم را در مبارزه با رژیم طاغوت بر عهده گرفت. در اثر هدایت ها و تلاش های ایشان، مردم آمل مأموران رژیم پهلوی را به تسلیم واداشتند و خود تأمین امنیّت و نظم شهر را عهده دار شدند. پس از پیروزی انقلاب، مسئولیت دادگاه انقلاب و حاکمیت شرع آمل از سوی امام خمینی «ره» به ایشان واگذار شد و ایشان ضمن تدریس نظام قضایی اسلام برای طلاب و روحانیان، در جهت تثبیت و تحکیم ارکان نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران همّت گماشت. پس از آن، در سال های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ به عضویت شورای عالی قضایی درآمد و به تهیه و تدوین لوایح قضایی اسلامی و آموزش آن به قضات پرداخت. همچنین ایشان یکی از اعضای فعال مجلس خبرگان قانون اساسی و خبرگان رهبری بود. اکنون نیز منصب امامت جمعه قم را بر عهده دارد و افزون بر بیان معارف اسلام و نکات علمی گوناگون، به تحلیل و تبیین مسایل سیاسی داخلی و خارجی می پردازد. سفرهای خارجی حضرت استاد در دی ماه ۱۳۶۷ به دستور امام خمینی «ره» به مسکو سفر کرد و پیام تاریخی امام را به گورباچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق، تسلیم و تبیین نمود. در مرداد ماه ۱۳۶۹ به برخی کشورهای اروپا سفر کرد و ضمن دیدار و گفت وگو با شخصیت ها و گروه های اسلامی و غیر اسلامی، به ملاقات پاپ، رهبر مسیحیان جهان رفت و او را به جایگزین کردن مسیحیت ناب عیسوی، به جای مسیحیت آمریکایی فراخواند. در شهریور ۱۳۷۹ برای شرکت در نشست هزاره ادیان، به مقر ّ سازمان ملل در نیویورک رفت و به قرائت و شرح پیام رهبر انقلاب، حضرت آیة الله خامنه ای (مدّ ظله العالی) پرداخت. در حاشیه این نشست، با برخی از رهبران و پیروان ادیان و مذاهب جهان دیدار و تبادل نظر کرد و برخی مبانی اسلام را برای آنان بازگو نمود. منبع پایگاه اطلاع رسانی مدرسه امام حسن عسکری علیه السلام شهرستان آمل
[ویکی شیعه] عبدالله جوادی آملی. عبدالله جوادی آملی (۱۳۱۲ش)، فیلسوف، فقیه، مفسر قرآن، مدرس حوزه علمیه قم و از مراجع تقلید شیعه است. او مسئولیت هایی از جمله عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، مجلس خبرگان رهبری، و شورای عالی قضایی را در جمهوری اسلامی ایران بر عهده داشته است. وی همچنین مدتی امام جمعه قم بوده است. جوادی آملی در سال ۱۳۶۷ش در سفر به شوروی سابق، پیام امام خمینی را به گورباچف، رهبر وقت آن کشور رساند. وی بیش از پنجاه سال در حوزه علمیه تدریس کرده و درس تفسیر و فلسفه او، مهمترین دروس حوزه علمیه قم در این موضوعات است.
آثار متعددی از آیت الله جوادی آملی منتشر شده است که از مهمترین آنها می توان تفسیر تسنیم را نام برد که تاکنون ۴۹ جلد از آن چاپ شده است. همچنین کتاب رحیق مختوم (شرح اسفار اربعه) که ۱۹ جلد از آن انتشار یافته است. آیت الله جوادی آملی معتقد به وجود علم دینی در حوزه علوم انسانی و تجربی است. او تقلید زنان را از مرجع تقلید زن جایز می داند. وی همچنین معتقد است زنان در زمینه قضاوت تکلیف ندارند، اما حق قضاوت از آنان سلب نشده است.
عبدالله جوادی آملی در سال ۱۳۱۲ شمسی در آمل متولد شد. در سال ۱۳۲۵ وارد حوزه علمیه آمل شد و مقدمات علوم حوزوی و بخشی از سطوح متوسط (ادبیات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسیر قرآن و حدیث) را در مدت پنج سال آموخت.
آثار متعددی از آیت الله جوادی آملی منتشر شده است که از مهمترین آنها می توان تفسیر تسنیم را نام برد که تاکنون ۴۹ جلد از آن چاپ شده است. همچنین کتاب رحیق مختوم (شرح اسفار اربعه) که ۱۹ جلد از آن انتشار یافته است. آیت الله جوادی آملی معتقد به وجود علم دینی در حوزه علوم انسانی و تجربی است. او تقلید زنان را از مرجع تقلید زن جایز می داند. وی همچنین معتقد است زنان در زمینه قضاوت تکلیف ندارند، اما حق قضاوت از آنان سلب نشده است.
عبدالله جوادی آملی در سال ۱۳۱۲ شمسی در آمل متولد شد. در سال ۱۳۲۵ وارد حوزه علمیه آمل شد و مقدمات علوم حوزوی و بخشی از سطوح متوسط (ادبیات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسیر قرآن و حدیث) را در مدت پنج سال آموخت.
wikishia: عبدالله_جوادی_آملی
[ویکی اهل البیت] عبدالله جوادی آملی. آیت الله عبدالله جوادی آملی ، در سال 1312 هجری شمسی در آمل به دنیا آمد. پدر و جدش ، میرزا ابوالحسن و ملا فتح الله از مبلغین اسلام و ارادتمندان به آستان ولایت بوده اند. از ویژگی های جدی وی این بوده که در منابر خود به ذکر احکام و مناقب اهل بیت علیهم السلام می پرداخته و ظاهراً علاقه وافری به علم کلام داشته است .
فرزندانی که خدا به پدر استاد عطا می کرده است ، معمولاً بر اثر ضعف امکانات بهداشتی پزشکی یا به علل و عوامل دیگر زنده نمی ماندند. پیش از تولد استاد، یکی از بستگان در عالم رؤیا می بیند که شخصی عصایی به دست پدر استاد می دهد و او آن را به دست گرفت . این رؤیا را چنین تعبیر کردند که خداوند به میرزا ابوالحسن ، پسری عطا خواهد کرد که زنده می ماند و عصای دست پدر خواهد شد. از این رو، پدر و مادر نذر کردند اگر خدا به آن ها پسری داد، او را به مشهد امام رضا علیه السلام ببرند؛ و این گونه ، استاد جوادی آملی متولد شد. فشار دوران پهلوی و مشکلات پدر و جد استاد در مسائل مادی و سیاسی ، باعث نشد که از علاقه این خانواده به روحانیت شیعه کاسته شود و همانا، آرزوی آنان ، تحصیل فرزند خود در حوزه های علمیه بود.
آیت الله جوادی آملی پس از به پایان رساندن سال ششم ابتدایی ، در سال 1325 یا 1326، با پیشنهاد پدر و علاقه وافر، وارد حوزه علمیه آمل شد و تا سال 1329 در آن شهر، به تحصیل پرداخت و بخشی از دروس سطح را در آنجا به پایان برد. پس از آن با تشویق استاد خود، مرحوم آقا شیخ شعبانی نوری ، عازم حوزه علمیه مشهد مقدس شد. در بدو ورود به حوزه علمیه مشهد، در یکی از مدارس به برخی از طلاب برخورد که در کسوت روحانیت بودند، ولی نسبت به علمای بزرگ مشهد در آن روزگار، تکریمی نداشتند و تعابیرشان درباره علما همراه با تندی و طعن بود! این خاطره چنان برای استاد تلخ بود که حاضر نشد در چنین حوزه ای بماند و درس بخواند. از این رو مشهد را ترک گفت و به همراه پدر، رهسپار تهران شد تا در آن حوزه عظیم در آن روزگار و در محضر بزرگانی همچون آیت حاج شیخ محمدتقی آملی ، به تحصیل بپردازد. مرحوم شیخ محمدتقی آملی نیز پدر استاد را می شناخت و طی نامه ای به مرحوم حاج محمدباقر آشتیانی ، متصدی مدرسه مروی ، که از بهترین مدارس آن روز بود، خواستار پذیرش استاد جوادی شد.
با ورود به مدرسه مروی و قبولی در آزمون ورودی آن ، استاد به خواندن رسائل و مکاسب اشتغال یافتند. پس از آن به فراگیری کفایة الاصول پرداخت و سپس در دروس خارج استادان بنام حوزه علمیه تهران شرکت جست و هم زمان ، به فراگیری علوم عقلی نیز پرداخت . پس از حدود 5 سال تحصیل در تهران و با کسب اجازه از محضر مرحوم آیت الله حاج شیخ محمدتقی آملی ، در سال تحصیلی 35ـ1334 به حوزه علمیه قم آمد تا از محضر علمای آن دیار نیز بهره های فراوانی برگیرد. از آن سال ، تاکنون وی در حوزه علمیه قم حضور دارد و ضمن بهره مندی از محضر علمای بزرگ این حوزه مبارکه ، خود سر منشأ خیرات و برکات کثیری برای آن بوده است .
استاد جوادی آملی ، در دوران تحصیلی خود، با استادان بنامی ، انس داشته است . پدر او معتقد بود که درس حوزوی را باید پیش انسان بزرگواری که خود تزکیه شده باشد، آغاز کرد. بدین منظور، فرزند خود را برای تحصیل ، نزد آیت الله فرسیو که از دانشمندان و علمای بزرگ آمل بود، برد و او در آغازین روز درس ، جمله «اول العلم معرفة الجبار» را چنان معنا کرد که استاد خود را هنوز مرهون آن سروش غیبی می داند.
آیت الله جوادی آملی ، دروس ادبیات را نزد پدرش و حجج الاسلام ، عبدالله اشراقی شیخ احمدی اعتمادی و برخی دیگر خواند و بخش مهم شرح لمعه را نزد مرحوم آیت الله شیخ عزیزالله طبرسی فراگرفت . بخش اوامر قوانین را در محضر آیت الله ضیای آملی و بقیه را از مرحوم آیت الله محمد غروی آموخت . در روزهای تعطیل هم امالی شیخ صدوق را در محضر آیت الله ضیاءالدین آملی می خواند.
از ویژگی های مدرسه مروی این بود که طلاب آن می بایست در کنار فراگیری علوم ، قرآن را نیز تلاوت کنند و سالی دو بار برای بازدید کتاب ها جلساتی تشکیل می شد. انس با کتابخانه نیز نصیب طلاب علوم می شد و توفیق بود تا محصلان با کتاب های خطی و چاپی آشنا شوند. استاد جوادی آملی ، دروس رسائل و مکاسب را در محضر آیت الله سید عباس فشارکی ، آقای شیخ اسماعیل جاپلقی و آقا شیخ محمدرضا محقق خواند. در بخش فلسفه نیز، شرح منظومه ، طبیعیات ، اشارات و بخشی از اسفار را نزد حاج شیخ ابوالحسن شعرانی و مقداری از شرح منظومه و شرح اشارات و بخشی از اسفار را خدمت آیت الله حاج میرزا مهدی محی الدین الهی قمشه ای که عارفی بی نظیر و صاحبدلی بی بدیل بود فراگرفت . برای آموختن شرح فصوص ابی عربی (شرح قیصری بر فصوص ) به محضر آیت الله محمدحسین فاضل تونی رفت و دروس خارج فقه و اصول را نزد مرحوم شیخ محمدتقی آملی آموخت ، ضمن این که در علوم معقول نیز از ایشان بهره های فراوان می برد.
فرزندانی که خدا به پدر استاد عطا می کرده است ، معمولاً بر اثر ضعف امکانات بهداشتی پزشکی یا به علل و عوامل دیگر زنده نمی ماندند. پیش از تولد استاد، یکی از بستگان در عالم رؤیا می بیند که شخصی عصایی به دست پدر استاد می دهد و او آن را به دست گرفت . این رؤیا را چنین تعبیر کردند که خداوند به میرزا ابوالحسن ، پسری عطا خواهد کرد که زنده می ماند و عصای دست پدر خواهد شد. از این رو، پدر و مادر نذر کردند اگر خدا به آن ها پسری داد، او را به مشهد امام رضا علیه السلام ببرند؛ و این گونه ، استاد جوادی آملی متولد شد. فشار دوران پهلوی و مشکلات پدر و جد استاد در مسائل مادی و سیاسی ، باعث نشد که از علاقه این خانواده به روحانیت شیعه کاسته شود و همانا، آرزوی آنان ، تحصیل فرزند خود در حوزه های علمیه بود.
آیت الله جوادی آملی پس از به پایان رساندن سال ششم ابتدایی ، در سال 1325 یا 1326، با پیشنهاد پدر و علاقه وافر، وارد حوزه علمیه آمل شد و تا سال 1329 در آن شهر، به تحصیل پرداخت و بخشی از دروس سطح را در آنجا به پایان برد. پس از آن با تشویق استاد خود، مرحوم آقا شیخ شعبانی نوری ، عازم حوزه علمیه مشهد مقدس شد. در بدو ورود به حوزه علمیه مشهد، در یکی از مدارس به برخی از طلاب برخورد که در کسوت روحانیت بودند، ولی نسبت به علمای بزرگ مشهد در آن روزگار، تکریمی نداشتند و تعابیرشان درباره علما همراه با تندی و طعن بود! این خاطره چنان برای استاد تلخ بود که حاضر نشد در چنین حوزه ای بماند و درس بخواند. از این رو مشهد را ترک گفت و به همراه پدر، رهسپار تهران شد تا در آن حوزه عظیم در آن روزگار و در محضر بزرگانی همچون آیت حاج شیخ محمدتقی آملی ، به تحصیل بپردازد. مرحوم شیخ محمدتقی آملی نیز پدر استاد را می شناخت و طی نامه ای به مرحوم حاج محمدباقر آشتیانی ، متصدی مدرسه مروی ، که از بهترین مدارس آن روز بود، خواستار پذیرش استاد جوادی شد.
با ورود به مدرسه مروی و قبولی در آزمون ورودی آن ، استاد به خواندن رسائل و مکاسب اشتغال یافتند. پس از آن به فراگیری کفایة الاصول پرداخت و سپس در دروس خارج استادان بنام حوزه علمیه تهران شرکت جست و هم زمان ، به فراگیری علوم عقلی نیز پرداخت . پس از حدود 5 سال تحصیل در تهران و با کسب اجازه از محضر مرحوم آیت الله حاج شیخ محمدتقی آملی ، در سال تحصیلی 35ـ1334 به حوزه علمیه قم آمد تا از محضر علمای آن دیار نیز بهره های فراوانی برگیرد. از آن سال ، تاکنون وی در حوزه علمیه قم حضور دارد و ضمن بهره مندی از محضر علمای بزرگ این حوزه مبارکه ، خود سر منشأ خیرات و برکات کثیری برای آن بوده است .
استاد جوادی آملی ، در دوران تحصیلی خود، با استادان بنامی ، انس داشته است . پدر او معتقد بود که درس حوزوی را باید پیش انسان بزرگواری که خود تزکیه شده باشد، آغاز کرد. بدین منظور، فرزند خود را برای تحصیل ، نزد آیت الله فرسیو که از دانشمندان و علمای بزرگ آمل بود، برد و او در آغازین روز درس ، جمله «اول العلم معرفة الجبار» را چنان معنا کرد که استاد خود را هنوز مرهون آن سروش غیبی می داند.
آیت الله جوادی آملی ، دروس ادبیات را نزد پدرش و حجج الاسلام ، عبدالله اشراقی شیخ احمدی اعتمادی و برخی دیگر خواند و بخش مهم شرح لمعه را نزد مرحوم آیت الله شیخ عزیزالله طبرسی فراگرفت . بخش اوامر قوانین را در محضر آیت الله ضیای آملی و بقیه را از مرحوم آیت الله محمد غروی آموخت . در روزهای تعطیل هم امالی شیخ صدوق را در محضر آیت الله ضیاءالدین آملی می خواند.
از ویژگی های مدرسه مروی این بود که طلاب آن می بایست در کنار فراگیری علوم ، قرآن را نیز تلاوت کنند و سالی دو بار برای بازدید کتاب ها جلساتی تشکیل می شد. انس با کتابخانه نیز نصیب طلاب علوم می شد و توفیق بود تا محصلان با کتاب های خطی و چاپی آشنا شوند. استاد جوادی آملی ، دروس رسائل و مکاسب را در محضر آیت الله سید عباس فشارکی ، آقای شیخ اسماعیل جاپلقی و آقا شیخ محمدرضا محقق خواند. در بخش فلسفه نیز، شرح منظومه ، طبیعیات ، اشارات و بخشی از اسفار را نزد حاج شیخ ابوالحسن شعرانی و مقداری از شرح منظومه و شرح اشارات و بخشی از اسفار را خدمت آیت الله حاج میرزا مهدی محی الدین الهی قمشه ای که عارفی بی نظیر و صاحبدلی بی بدیل بود فراگرفت . برای آموختن شرح فصوص ابی عربی (شرح قیصری بر فصوص ) به محضر آیت الله محمدحسین فاضل تونی رفت و دروس خارج فقه و اصول را نزد مرحوم شیخ محمدتقی آملی آموخت ، ضمن این که در علوم معقول نیز از ایشان بهره های فراوان می برد.
wikiahlb: عبدالله_جوادی_آملی