عبدالرحیم ربانی شیرازی

[ویکی فقه] عبدالرحیم ربانی شیرازی، از علمای مبارز و ضد استبداد ایران در قرن چهاردهم هجری می باشد.
وی در ۱۱ فروردین ۱۳۰۱ ش/ ۳ شعبان ۱۳۴۰ در شیراز به دنیا آمد. تحصیلات خود را در مکتب خانه آغاز کرد و همزمان به کسب و کار در کنار پدر پرداخت. پس از طی تحصیلات ابتدایی، در دوازده سالگی به فراگیری علوم اسلامی روی آورد. صبح ها به مدرسه آقا باباخان می رفت و بعد از ظهرها در بازار به فروشندگی اشتغال داشت. همزمان با کار، به «حزب برادران» آیت الله نورالدین حسینی (که مقابله با تجاوزات استعمارگران خارجی و عمال داخلی آنها را هدف خود قرار داده بود) پیوست و رسما به فعالیت های حزبی و سیاسی روی آورد و تا ۱۳۲۵ همکاری خود را با آن ادامه داد.
ورود به حوزه
تصمیم او برای ورود به حوزه مصادف با اوج مبارزه رضا خان با فرهنگ و مظاهر دینی و روحانیت بود. عبدالرحیم در واقعه کشف حجاب با اجازه آقا سیدنورالدین آیات و روایاتی را که دلالت بر لزوم پوشش برای زن و حفظ بدن زن و مرد بیگانه از یکدیگر داشت، استخراج و به صورت اعلامیه بر معابر عمومی نصب کرد و با این عمل به اولین حرکت دینی و تبلیغاتش دست زد.
مبارزه با فرقه های انحرافی
ربانی در هنگام تحصیل در حوزه شیراز، احساس کرد که فرقه های به ظاهر مذهبی چون صوفیه و بهائیت، در واقع گروه های سیاسی هستند که با هدف اجرای سیاست های استعماری انگلیس و ایجاد شکاف بین صفوف مردم و بدبین کردن آنها نسبت به روحانیت و مرجعیت تقلید دست به کار شده اند. از اینرو مبارزه با آنان را از وظایف خویش برشمرد و به دلیل آشنایی با مشکلات آن، در وهله اول کوشش کرد تا با سخنرانی و تشکیل جلسات بحث و مناظره علمی و گفتگوهای مستقیم با سران این فرقه ها آنان را متقاعد سازد؛ اما پس از عدم قبول مناظره از سوی رهبران این فرق و اقدام آنها به جوسازی و شایعه پراکنی علیه ربانی برای جلوگیری از حضور وی در منطقه، او مردم را به تصرف و انهدام مراکز آنها توصیه کرد.اقدامات وی در مبارزه با عوامل بهایی در منطقه سروستان (که از پایگاه های اصلی بهائیان فارس و پل ارتباطی آنها در شیراز با دیگر مناطق بود) در ۲۸ صفر ۱۳۶۷ ق/ ۱۳۲۷ مصادف با رحلت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) منجر به زد و خورد و قتل سرکرده آنان و سپس دستگیری خود و حدود سی نفر از مسلمان ها شد که تعدادی از این دستگیر شدگان از جمله ربانی به اعدام محکوم گردیدند، ولی به دلیل فعالیت پیگیر علمای شیراز از اعدام وی جلوگیری به عمل آمد. از دیگر فعالیت های او مبارزه با دراویش بود که توانست مسجد گنج شیراز را که از پایگاه های آنان بود از دستشان خارج سازد؛ و نیز مبارزه علمی و فکری از طریق بحث آزاد و مناظره با اخباریان (که به انکار وظیفه مجتهدان و محدودیت نقش علما از لحاظ عقیدتی و عملی قائل بودند) و مبارزه با چپی ها و کمونیست ها بود که تا آخرین روزهای زندگیش ادامه داشت.
مهاجرت به قم
...

[ویکی شیعه] عبدالرحیم ربانی شیرازی (۱۳۰۱-۱۳۶۰ش)، فقیه شیعه، مبارز سیاسی علیه رژیم پهلوی و از حامیان امام خمینی که گروه سرّی یازده نفری متشکل از شاگردان و حامیان امام خمینی، توسط وی مدیریت می شد. بعد از انقلاب اسلامی به نمایندگی از امام خمینی به استان های کردستان، آذربایجان و فارس سفر کرد. وی عضو مجلس خبرگان قانون اساسی، مجلس خبرگان رهبری و شورای نگهبان و از فعالین جامعه مدرسین حوزه علمیه قم پیش و بعد از انقلاب بود.
عبدالرحیم ربانی شیرازی ، در سال ۱۳۰۱ هجری شمسی، برابر با سوم شعبان ۱۳۴۰ هجری قمری، در شیراز متولد شد. پدرش محمدهادی و مادرش معصومه نام داشت. دوران کودکی و نوجوانی را در این شهر گذراند. وی تحت تاثیر خانواده و دوستان مذهبی، یگانه راه نجات ایران را تقویت روحانیت و احیای فکر اسلامی به خصوص مذهب شیعه می دانست و با وجود بدبینی مردم به روحانیت، طلبگی را انتخاب کرد.
وی تحصیلات خود را در مکتب آغاز کرد و هم زمان به کسب و کار همراه پدر می پرداخت . در ۱۲ سالگی به فراگیری علوم اسلامی روی آورد. صبح ها به مدرسه آقاباباخان می رفت و پس از آن در بازار وکیل کار می کرد.