سلجوقیان
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
یا سلاجقه خاندانی ترک که از ۴۲۹ هجری قمری تا ۷٠٠ هجری قمری در آسیای غربی سلطنت کردند .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] سلجوقیان خاندانی ترک تبار بودند که از آسیای مرکزی به سمت ایران مهاجرت کردند ولی به خاطر تحولات زبانی و نژادی بعد از مهاجرت، به ترکمن و ترکمان، مشهور شدند.
جد سلجوقیان "دُقاق"، نام داشت که مشاور "یبغو" و حاکم قبایل دشت خزر بود. "دقاق" فرزندی به نام "سلجوق" داشت که بعد از فوت وی به خدمت "یبغو" در آمد و اعتبار ویژه ای یافت. وی مورد حسد ارکان دولت و اعیان قرار گرفت لذا به خاطر ترس از برکناری، روی به سمرقند نهاد و سپس با طرفداران خود به جند رفت و اسلام اختیار کرد و به مرور بر بخش هائی از خراسان دست یافت تا این که خاندانش نیشابور را گرفته "طغرل بن میکائیل بن سلجوق" را به سلطنت نشاندند. این خاندان از سال (۴۲۹ تا ۹۵۰ ه .ق) در ایران حکومت کردند.
طغرل بن میکائیل
"طغرل" (۴۲۹ تا ۴۵۵ ه .ق) سال ۴۲۹ در قصر شادیاخ نیشابور بر تخت سلطنت جلوس کرد. در سال ۴۳۱ سلطان مسعود غزنوی را در دندانقان شکست داد. بدین سان طغرل، خراسان و سپس نواحی گرگان، طبرستان، خوارزم، ری، همدان، اصفهان و آذربایجان را فتح کرد. او در سال ۴۴۷ وارد بغداد شده "ملک رحیم بویه" را دستگیر و به تسلط آل بویه بر خلافت عباسی پایان داد. در سال ۴۵۱ "ارسلان بساسیری" رئیس لشکریان ترک وارد بغداد شد و خلیفۀ قائم را دستگیر و یک سال خطبه به نام خلیفه فاطمی مصر خواند. چون خبر به "طغرل" رسید به بغداد رفته او را کشت.
آلب ارسلان بن جعفری
او برادرزاده "طغرل" بود که با کمک وزیرانش "عمیدالملک کندری" و "خواجه نظام الملک طوسی" توانست قلمرو سلجوقیان را در شرق تا سیحون و در غرب تا مدیترانه گسترش دهد. در سال ۴۵۶ به قصد جهاد با قیصر روم که به فکر تسخیر بغداد و برداشتن خلافت و اشاعۀ مسیحیت بود، عازم شد و در "ملاذگرد" با او مصاف داد. پس از پیروزی به نیشابور برگشت و قلمرو خود را بین فرزندان تقسیم کرد. او سرانجام در جنگ با حاکم ماوراءالنهر در سال ۴۶۵ کشته شد.
ملک شاه بن آلب ارسلان
...
جد سلجوقیان "دُقاق"، نام داشت که مشاور "یبغو" و حاکم قبایل دشت خزر بود. "دقاق" فرزندی به نام "سلجوق" داشت که بعد از فوت وی به خدمت "یبغو" در آمد و اعتبار ویژه ای یافت. وی مورد حسد ارکان دولت و اعیان قرار گرفت لذا به خاطر ترس از برکناری، روی به سمرقند نهاد و سپس با طرفداران خود به جند رفت و اسلام اختیار کرد و به مرور بر بخش هائی از خراسان دست یافت تا این که خاندانش نیشابور را گرفته "طغرل بن میکائیل بن سلجوق" را به سلطنت نشاندند. این خاندان از سال (۴۲۹ تا ۹۵۰ ه .ق) در ایران حکومت کردند.
طغرل بن میکائیل
"طغرل" (۴۲۹ تا ۴۵۵ ه .ق) سال ۴۲۹ در قصر شادیاخ نیشابور بر تخت سلطنت جلوس کرد. در سال ۴۳۱ سلطان مسعود غزنوی را در دندانقان شکست داد. بدین سان طغرل، خراسان و سپس نواحی گرگان، طبرستان، خوارزم، ری، همدان، اصفهان و آذربایجان را فتح کرد. او در سال ۴۴۷ وارد بغداد شده "ملک رحیم بویه" را دستگیر و به تسلط آل بویه بر خلافت عباسی پایان داد. در سال ۴۵۱ "ارسلان بساسیری" رئیس لشکریان ترک وارد بغداد شد و خلیفۀ قائم را دستگیر و یک سال خطبه به نام خلیفه فاطمی مصر خواند. چون خبر به "طغرل" رسید به بغداد رفته او را کشت.
آلب ارسلان بن جعفری
او برادرزاده "طغرل" بود که با کمک وزیرانش "عمیدالملک کندری" و "خواجه نظام الملک طوسی" توانست قلمرو سلجوقیان را در شرق تا سیحون و در غرب تا مدیترانه گسترش دهد. در سال ۴۵۶ به قصد جهاد با قیصر روم که به فکر تسخیر بغداد و برداشتن خلافت و اشاعۀ مسیحیت بود، عازم شد و در "ملاذگرد" با او مصاف داد. پس از پیروزی به نیشابور برگشت و قلمرو خود را بین فرزندان تقسیم کرد. او سرانجام در جنگ با حاکم ماوراءالنهر در سال ۴۶۵ کشته شد.
ملک شاه بن آلب ارسلان
...
wikifeqh: ترکان_سلجوقی
[ویکی شیعه] سلجوقیان، طایفه ای از ترکان غز که با شکست دادن غزنویان و آل بویه، حدود دو سده (سده پنجم و ششم قمری) بر ایران و عراق و ماورءالنهر و بخش هایی از آناتولی حکومت کردند. سلجوقیان حنفی مذهب بودند و از خلیفه عباسی در برابر قدرت های شیعه مانند فاطمیان و آل بویه حمایت می کردند و خود را احیاگران مذهب اهل سنت می شناساندند. در سال های نخست حکومت سلجوقیان، شیعیان که در زمان آل بویه قدرت اجتماعی زیادی به دست آورده بودند، محدود شدند و زیر فشار بودند؛ اما از زمان سلطان ملکشاه سلجوقی، سلاطین سلجوقی مدارای مذهبی بیشتری نشان دادند و شیعیان نیز به سرعت قدرت اجتماعی و حتی سیاسی خود را بازیافتند و به مناصب بالا در حکومت سلجوقیان دست یافتند. در عصر سلجوقیان، شیعیان در شهرهای مختلف ایران پراکنده بودند و مدارس علمی فعال و پر رونقی داشتند. از ویژگی های اجتماعی عصر سلجوقی نزاع های مذهبی بین شیعیان و سنیان در برخی شهرها از جمله بغداد و نیشابور است که گاه به جنگ های دامنه دار در شهرها و محلات تبدیل می شد.
سلجوقیان تیره ای از ترکان غز مسلمان بودند که در زمان قدرت سامانیان در سواحل شرقی دریای خزر و سرزمین های اطراف دریاچه آرال سکونت داشتند. نام سلجوقیان از نام یکی از رئیسان آنان گرفته شده که در عهد سامانیان می زیست. نوادگان همین سلجوق بودند که ورود به مرزهای پادشاهی سامانیان و سپس غزنویان را آغاز کردند و در جنگ دندانقان (۴۳۱ق) سپاهیان سلطان غزنوی را شکست دادند و ورود به سرزمین های داخلی ایران را آغاز کردند. رهبری اتحادیه سلجوقیان را طغرل بن میکائیل برعهده داشت که در سال ۴۲۹ بر جانشین سلطان مسعود غزنوی پیروز شد و سلطنت سلجوقیان را بنیان گذارد. سلجوقیان به تصرف سرزمین های داخلی و غربی ایران ادامه دادند و با شکست باقی مانده آل بویه در ایران مرکزی و غربی و عراق در سال ۴۴۷ طغرل وارد بغداد مرکز خلافت عباسی شد.
سلجوقیان تیره ای از ترکان غز مسلمان بودند که در زمان قدرت سامانیان در سواحل شرقی دریای خزر و سرزمین های اطراف دریاچه آرال سکونت داشتند. نام سلجوقیان از نام یکی از رئیسان آنان گرفته شده که در عهد سامانیان می زیست. نوادگان همین سلجوق بودند که ورود به مرزهای پادشاهی سامانیان و سپس غزنویان را آغاز کردند و در جنگ دندانقان (۴۳۱ق) سپاهیان سلطان غزنوی را شکست دادند و ورود به سرزمین های داخلی ایران را آغاز کردند. رهبری اتحادیه سلجوقیان را طغرل بن میکائیل برعهده داشت که در سال ۴۲۹ بر جانشین سلطان مسعود غزنوی پیروز شد و سلطنت سلجوقیان را بنیان گذارد. سلجوقیان به تصرف سرزمین های داخلی و غربی ایران ادامه دادند و با شکست باقی مانده آل بویه در ایران مرکزی و غربی و عراق در سال ۴۴۷ طغرل وارد بغداد مرکز خلافت عباسی شد.
wikishia: سلجوقیان
دانشنامه آزاد فارسی
سَلجوقیان (حک: ۴۲۹ـ اوایل قرن ۸ق)
سَلجوقیان
سَلجوقیان
(یا: سلاجقه؛ آل سلجوق) سلسله ای حکمران، از ترکمانان غز در گسترۀ وسیعی از سرزمین های اسلامی . سلجوقیان در پنج شاخۀ سلاجقۀ بزرگ ، عراق، کرمان ، روم و شام ، در سرزمین های خراسان ، عراق، کرمان ، شام و بخشی از سرزمین روم حکومت کردند و یکی از دوره های مهم تاریخ اسلام را رقم زدند. سلاجقۀ بزرگ ، که مؤسس دولت این طایفه هستند، از کاشغر تا حَلَب حکم راندند و عنوان «سلطان» خاص آنان بود و سایر سلسله های این طایفه مطیع دستورات ایشان بودند. سلاجقه، به سلجوق بن دُقاق، از امرای ترکمانان غز، منسوب اند. ایشان که پیش از مهاجرت به دین نصاری بودند در اواخر عهد سامانیان در حدود ۲۷۵ق از ترکستان به ماوراءُالنَّهر کوچیدند و دارای قدرتی شدند که سلطان محمود غزنوی را نگران ساخت . جانشینان سلجوق بر خراسان تسلط یافتند و امارت خود را در مرو اعلام داشتند. پس از شکست های سلطان مسعود غزنوی از سلجوقیان ، در نزدیک نسا (۴۲۶ق) و در جنگ دندانقان (۴۳۱ق) آنان متصرفاتشان را میان خود تقسیم کردند. با این عمل ، دولت سلاجقه تشکیل شد و در دورۀ سلطنت طغرل بیگ ، الب ارسلان و ملکشاه سلجوقی قلمروشان تا حدود قلمرو ساسانیان فزونی یافت و اقتدار ایشان تهدیدی برای دیگر سلسله های هم عصرشان شد . چندی بعد بلاد شام و بخش های وسیعی از روم را متصرف شدند و با آغاز جنگ های صلیبی ، با صلیبیون به جنگ پرداختند. اما رفته رفته اختلافات داخلی ، مخصوصاً پس از مرگ ملکشاه، آنان را ضعیف کرد. ضعف ایشان و گرایش برخی از آنان به اسماعیلیه موجب قدرت یافتن اسماعیلیان در الموت، قهستان و اصفهان شد. در دورۀ سلجوقیان، به دلیل وسعت قلمرو حکومتشان ، زبان فارسی نیز به میزان گسترده تری رایج شد. آن ها نسبت به ساخت بناهای گوناگون، مانند مساجد، مدارس و به ویژه مدارس نظامیه و مقابر اهتمام داشتند و به تشویق هنرمندان و شعرای نامداری همچون انوری و، معزی ارزقی، انوری ابیوردی پرداختند. سلجوقیان همچنین در تاریخ سیاسی ایران تأثیر بسیاری گذاشتند و ظهور آنان سلطۀ اتابکان ترک را در اکثر سرزمین های ایران موجب شد.
سَلجوقیان
سَلجوقیان
(یا: سلاجقه؛ آل سلجوق) سلسله ای حکمران، از ترکمانان غز در گسترۀ وسیعی از سرزمین های اسلامی . سلجوقیان در پنج شاخۀ سلاجقۀ بزرگ ، عراق، کرمان ، روم و شام ، در سرزمین های خراسان ، عراق، کرمان ، شام و بخشی از سرزمین روم حکومت کردند و یکی از دوره های مهم تاریخ اسلام را رقم زدند. سلاجقۀ بزرگ ، که مؤسس دولت این طایفه هستند، از کاشغر تا حَلَب حکم راندند و عنوان «سلطان» خاص آنان بود و سایر سلسله های این طایفه مطیع دستورات ایشان بودند. سلاجقه، به سلجوق بن دُقاق، از امرای ترکمانان غز، منسوب اند. ایشان که پیش از مهاجرت به دین نصاری بودند در اواخر عهد سامانیان در حدود ۲۷۵ق از ترکستان به ماوراءُالنَّهر کوچیدند و دارای قدرتی شدند که سلطان محمود غزنوی را نگران ساخت . جانشینان سلجوق بر خراسان تسلط یافتند و امارت خود را در مرو اعلام داشتند. پس از شکست های سلطان مسعود غزنوی از سلجوقیان ، در نزدیک نسا (۴۲۶ق) و در جنگ دندانقان (۴۳۱ق) آنان متصرفاتشان را میان خود تقسیم کردند. با این عمل ، دولت سلاجقه تشکیل شد و در دورۀ سلطنت طغرل بیگ ، الب ارسلان و ملکشاه سلجوقی قلمروشان تا حدود قلمرو ساسانیان فزونی یافت و اقتدار ایشان تهدیدی برای دیگر سلسله های هم عصرشان شد . چندی بعد بلاد شام و بخش های وسیعی از روم را متصرف شدند و با آغاز جنگ های صلیبی ، با صلیبیون به جنگ پرداختند. اما رفته رفته اختلافات داخلی ، مخصوصاً پس از مرگ ملکشاه، آنان را ضعیف کرد. ضعف ایشان و گرایش برخی از آنان به اسماعیلیه موجب قدرت یافتن اسماعیلیان در الموت، قهستان و اصفهان شد. در دورۀ سلجوقیان، به دلیل وسعت قلمرو حکومتشان ، زبان فارسی نیز به میزان گسترده تری رایج شد. آن ها نسبت به ساخت بناهای گوناگون، مانند مساجد، مدارس و به ویژه مدارس نظامیه و مقابر اهتمام داشتند و به تشویق هنرمندان و شعرای نامداری همچون انوری و، معزی ارزقی، انوری ابیوردی پرداختند. سلجوقیان همچنین در تاریخ سیاسی ایران تأثیر بسیاری گذاشتند و ظهور آنان سلطۀ اتابکان ترک را در اکثر سرزمین های ایران موجب شد.
wikijoo: سلجوقیان
پیشنهاد کاربران
سلجوقیان. [ س َ ] ( اِخ ) سلاجقه. خاندانی ترک که از 429 هَ. ق. تا 700 هَ. ق. در آسیای غربی سلطنت کردند ظهور این خاندان در تاریخ اسلام از وقایع بزرگ و بمنزله شروع دوره جدیدی است. مقارن ابتدای استیلای این قوم خلافت دچار ضعف شده بود و هیچیک از سلاطین در این ایام قدرت آنکه کشورهای اسلامی را تحت یک حکومت درآورند نبود. بلکه این ممالک زیردست سلسله های متفرقی سر میکردند فقط فاطمیان را باید از این حکم مستثنی دانست. ولی ایشان هم اگرچه دولتی بزرگ داشتند با خلفای عباسی در حال صفا نبودند بلکه مدعیان آن خاندان محسوب میشدند سلجوقیان از ترکمانان بدوی و در آغاز بی علاقه بزندگی شهری و تمدن و دین بودند. و چون اسلام آوردند براثر سادگی طبع در این راه دچار تعصب شدند و بسبب همین حس بمدد دولت و خلافتی که رو بمرگ میرفت شتافته آن را احیا کردند. سلاجقه به ایران و الجزیره و شام و آسیای صغیر هجوم آوردند و این بلاد را بباد غارت دادند و هر سلسله ای را که در راه خود دیدند برانداختند در نتیجه آسیای اسلامی را از اقصی حد غربی افغانستان تا ساحل بحرالروم تحت یک حکومت آوردند و با دمیدن روح غیرت و تعصبی در مسلمانان عساکر روم شرقی را که مجدداً بتعرض بلاد اسلامی پرداخته بودند عقب زدند. و بر اثر همین کیفیات نسل متعصب جنگجوی جدیدی پیدا شد که بیشتر مغلوبیت صلیبیان عیسوی نتیجه دلاوری ایشان است ، و همین مسایل است که بسلاجقه در تاریخ اسلام مقامی بلند داده است. سلجوقیان فرزندان سلجوق بن تقاق ( دقاق ) از رؤسای ترکمانان غز هستند. وی در خدمت یکی از خانان ترکستان سر میکرده و از دشت قرقین با همه قبیله خود بطرف جند و از آنجا به بخارا کوچ کرده و در این سرزمین او و قبیله اش با شوق تمام قبول اسلام کرده اند. سلجوق و پسران و نوادگان او در جنگهایی که بین سامانیان و امرای ایلک خانیه و سلطان محمود غزنوی اتفاق می افتاد شرکت می جستند و طغرل بیک و برادرش جغری بیک بتدریج تا آنجا قدرت یافتند که به ریاست قبیله ترکمانان خود به خراسان هجوم بردند. و پس ازآنکه چندبار غزنویان را مغلوب کردند شهرهای مهم کشور آنان را مسخر کرده جای ایشان را در آن دیار گرفتند. در سال 429 هَ. ق. امام جماعت مرو خطبه را بنام جغری بیک داود خواند و او را سلطان السلاطین نامید و همین مراسم در نیشابور بنام برادرش طغرل جاری گردید بلخ و گرگان و طبرستان و خوارزم نیز بزودی بممالک سلجوقیه ضمیمه گردید و جبل و همدان و دینور و حلوان و ری و اصفهان هم متعاقب آنها در فاصله بین سنوات 432 و 437 ایشان را مسلم گشت. طغرل بیک در سال 447 هَ. ق. به بغداد وارد شد و نام او با لقب سلطان در دارالخلافه بر منابر خوانده شد. قبایل ترک دیگر نیز بتدریج خدمت سلجوقیان را پذیرفتند و بدین ترتیب همه آسیای صغیر و متصرفات خلفای فاطمی مصر قبل از سال 470 هَ. ق. تحت یک حکومت درآمد و فرمان سلاجقه را گردن نهادند. طغرل بیک و آلب ارسلان و ملکشاه بر جمیع این ممالک وسیع حکومت داشتند. ولی بعد از مرگ ملکشاه جنگهای داخلی بین برکیارق و محمد بروز کرد و شعب دیگر خاندان سلجوقی در نواحی مختلف سر باستقلال برداشتند. با این حال باز شعبه اصلی این خاندان تا مرگ سنجر اسماً بریاست کل شناخته میشد و سنجر آخرین تن از سلاجقه بزرگ است که با وجود منحصر بودن قلمرو او بخراسان تا سال فوتش یعنی تا تاریخ 552 هَ. ق. عنوان ریاست سلاجقه را داشته. سلاجقه کرمان و عراق و شام و روم شعب عمده این خاندانند. ولی افراد دیگری نیز از سلجوقیان در آذربایجان و طخارستان و دیگر ولایات حکومت کرده اند در طرف مشرق دولت سلجوقی در مقابل حمله خوارزمشاهیان ازمیان رفت و در آذربایجان و فارس و الجزیره و دیار بکر سلسله های دیگری که آنها را امرای لشکری سلجوقی تشکیل می دادند و اتابکان خوانده میشوند جای مخدومان خود را گرفتند ولی در بلاد روم سلطنت سلاجقه تا حدود سال 700 هَ. ق. که مقارن شروع قدرت ترکان عثمانی است باقی بود سلسله سلجوقیان بزرگ از 429 تا 552 هَ. ق. سلطنت کردند و اسامی شاهان آن از اینقراراست : رکن الدین ابوطالب طغرل بیک محمد جلوس 429 هَ. ق. عضدالدین ابوشجاع آلب ارسلان محمدبن جغری بیک جلوس 455 هَ. ق. جلال الدین ابوالفتح ملکشاه بن آلب ارسلان جلوس 465 هَ. ق. ناصرالدین محمودبن ملکشاه جلوس 485 هَ. ق. رکن الدین ابوالمظفر بر کیارق بن ملکشاه جلوس 486یا 487 هَ. ق. غیاث الدین ابوشجاع محمدبن ملکشاه جلوس 498 هَ. ق. معزالدین ابوالحارث سنجر جلوس 511 هَ. ق. فوت 552 هَ. ق. این شعبه را خوارزمشاهیان منقرض کردند.
... [مشاهده متن کامل]
خدا یش کاشکی مزدبگیر کشور م ایران بودم افتخار می کنم اگر بود خوب مثل شما یک مشت بی شرف نیستم خدا شکر مثل بغضی ربی رگ ریشه ضد ایرانی تجزیه طلب دروغگو نیستم واژه های زبان فارسی و غیر رو قوم دیگر رو به قوم خودم بدون سند و مدرک نسبت بدهم درضمن سلجوقیان یک کتیبه دارد فقط در سوریه هست شما جماعت بی سواد بیشتر بررسی کنید بدنیست.
در جواب به کسانی که فقط خودش رو گول می زنند و حرف های بدون سند و مدرک می زدند با این حرف خودتان خار و بی ارزش می کنید بس کنید هر کسی به من و خانواده من توهین حرمزاده بی ناموس بی رگ و ریشه سیم کش و جاکش و خودش و جد آبادش هست اگر توهین کند
جواب شما ها
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
▪️انسان کور را می توان درمان کرد اما نادان متعصب را هرگز. . . !
تعصب کور کورانه انسان بینا را کودن می کند. تعصب یک امر اشتباه است، حال فرقی نمی کند که این تعصب نسبت به دین، مذهب، نژاد، قوم، رنگ و حتی فردی باشد. تعصب، تعصب نام دارد. انسان متعصب برای مخفی کردن ضعف اجتماعی خود همواره در حال فرافکنی، تهمت، افترا، دروغ پردازی و جعل سازی نسبت به منتقدان خویش است.
غافل از اینکه برجسته ترین راه شناخت یک انسان بزرگ، اعتراف شجاعانه او به اشتباهات گذشته ی خویش است. از تعصب بپرهیزیم؛ تعصب، بیجا و بجا ندارد. تعصب، تعصب است. هر کس به وسعت تفکرش آزاد است. . . !
✍کریستوفر هیچنز
... [مشاهده متن کامل]
خدا یش کاشکی مزدبگیر کشور م ایران بودم افتخار می کنم اگر بود خوب مثل شما یک مشت بی شرف نیستم خدا شکر مثل بغضی ربی رگ ریشه ضد ایرانی تجزیه طلب دروغگو نیستم واژه های زبان فارسی و غیر رو قوم دیگر رو به قوم خودم بدون سند و مدرک نسبت بدهم درضمن سلجوقیان یک کتیبه دارد فقط در سوریه هست شما جماعت بی سواد بیشتر بررسی کنید بدنیست.
در جواب به کسانی که فقط خودش رو گول می زنند و حرف های بدون سند و مدرک می زدند با این حرف خودتان خار و بی ارزش می کنید بس کنید هر کسی به من و خانواده من توهین حرمزاده بی ناموس بی رگ و ریشه سیم کش و جاکش و خودش و جد آبادش هست اگر توهین کند
جواب شما ها
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
▪️انسان کور را می توان درمان کرد اما نادان متعصب را هرگز. . . !
تعصب کور کورانه انسان بینا را کودن می کند. تعصب یک امر اشتباه است، حال فرقی نمی کند که این تعصب نسبت به دین، مذهب، نژاد، قوم، رنگ و حتی فردی باشد. تعصب، تعصب نام دارد. انسان متعصب برای مخفی کردن ضعف اجتماعی خود همواره در حال فرافکنی، تهمت، افترا، دروغ پردازی و جعل سازی نسبت به منتقدان خویش است.
غافل از اینکه برجسته ترین راه شناخت یک انسان بزرگ، اعتراف شجاعانه او به اشتباهات گذشته ی خویش است. از تعصب بپرهیزیم؛ تعصب، بیجا و بجا ندارد. تعصب، تعصب است. هر کس به وسعت تفکرش آزاد است. . . !
✍کریستوفر هیچنز
شاید واژه سلجوقیان در اصل و ریشه به شکل زیر تلفظ و بیان میشده : سال جو گیان. پسوند گیان به زبان کردی معادل است با واژه جان به زبان فارسی. لذا سالجو گیان به شکل سالجوجان به معنای جانِ جوینده سال. نام طغرل
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
بیک هم احتمالا به زبان والدین به شکل تَک رُل بیگ تلفظ میشده به معنای تَک نقش بزرگ. نام سلجوق هم احتمالا به شکل سال جوَک به معنای سال جوی کوچک. نام سنجر هم شاید به شکل سان جار تلفظ و بیان میشده.
نام دولت سلجوقیان بوده است پرچم آن عقاب دو سر که نماد سکایی ها از آسیای میانی بود و ارتباطی به جای دیگر ندارد در موزه ی روسیه همین عقاب ها که با سنگ تراشیده شده است و متعلق به قوم ساکاها میباشد موجود است.
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
این نماد نماد گوسبک ها نیز میباشد البته مرکز عقاب های جهان نیز آسیای مرکزی بود که بهترین نژادها آنجاست که بخاطر همین سلجوقیان از عقاب استفاده کرده اند در تمام کتب ، نامه ها و کتیبه ها نام کشور سلجوقیان بزرگ می باشد. آنها به کشورهای زیادی از جمله عراق امروزیو یمن و . . . هم حکومت میکردند قطعا در ان سرزمین ها هم کتیبه هایی دارند که خود را شاه یمن و شاه بغداد و . . . معرفی کرده اند پس اگر یکجا نام ایران را برده اند دلیل بر این نیست سلجوقیان نام دولت خود را ایران گذاشته بود تحریف نکنید ای مزدبگیران
🌀نام ایران و فرنام خسرو و پهلوان در کتیبه شاهنشاه آلپ ارسلان سلجوقی در سوریه
کتیبه واقع در دیوار شرقی زیارتگاه محسن ابن الحسین در حلب:
《بسم الله الرحمن الرحیم فی ایام مولانا الامیر الاسفهسلار الاجل السید الکبیر الما لک العادل العالم المؤید المنصور المظفر عماد الدین رکن الاسلام ظهیر الامام نصیر الانام محیى العدل قطب الخلافة قسیم الدولة ناصر الملة جلال الأمة شرف الملوک عدة السلاطین قاهر المتمر دین قامع الکفرة والمشرکین زعیم المجاهدین معین الجیوش حافظ حوزة المسلمین شمس المعالی ملک امراء المشرق والمغرب شهریار الشام والعراقین بهلوان جهان خسرو ایران آلب غازی آغ ارسلان ایدانج قتلغ طغر لتکین اتابک نصیر امیر المؤمنین اعز الله انصاره، وعمله فی المحرم سنة سبع وثلثین. 》
... [مشاهده متن کامل]
📚بن مایه:کتیبه های اسلامی در سوریه، احمد خامه یار ، رویه ۵۸
✍🏻https://t. me/Taherian_his
کتیبه واقع در دیوار شرقی زیارتگاه محسن ابن الحسین در حلب:
《بسم الله الرحمن الرحیم فی ایام مولانا الامیر الاسفهسلار الاجل السید الکبیر الما لک العادل العالم المؤید المنصور المظفر عماد الدین رکن الاسلام ظهیر الامام نصیر الانام محیى العدل قطب الخلافة قسیم الدولة ناصر الملة جلال الأمة شرف الملوک عدة السلاطین قاهر المتمر دین قامع الکفرة والمشرکین زعیم المجاهدین معین الجیوش حافظ حوزة المسلمین شمس المعالی ملک امراء المشرق والمغرب شهریار الشام والعراقین بهلوان جهان خسرو ایران آلب غازی آغ ارسلان ایدانج قتلغ طغر لتکین اتابک نصیر امیر المؤمنین اعز الله انصاره، وعمله فی المحرم سنة سبع وثلثین. 》
... [مشاهده متن کامل]
📚بن مایه:کتیبه های اسلامی در سوریه، احمد خامه یار ، رویه ۵۸
✍🏻https://t. me/Taherian_his
سلجوقیان همواره به دلیل مهاجرت از شرق به غرب توسط برخی سرزنش شده و گاه آنان را ایرانی به شمار نمی آورند.
حال بنگریم به کتیبه آلپ ارسلان سلجوقی، دومین سلطان پادشاهی سلجوقیان که بدین شرح است :
... [مشاهده متن کامل]
سنگ نوشته آلپ ارسلان سلجوقی، که در خط دهم نوشته شده است: پهلوانِ جهان، خسرویِ �ایران�، آلب غازی آغ ارسلان.
حال مینگریم با این سند مهم سلجوقیان خود را ایرانی دانسته و به عنوان شاهنشاه ایران زمین معرفی کرده اند، همچنین از اقدامات سلجوقیان برای کشور میتوان به رسمی کردن زبان پارسی و ساختار ایرانی حکومت آن زمان اشاره کرد.
@nationaliranism
حال بنگریم به کتیبه آلپ ارسلان سلجوقی، دومین سلطان پادشاهی سلجوقیان که بدین شرح است :
... [مشاهده متن کامل]
سنگ نوشته آلپ ارسلان سلجوقی، که در خط دهم نوشته شده است: پهلوانِ جهان، خسرویِ �ایران�، آلب غازی آغ ارسلان.
حال مینگریم با این سند مهم سلجوقیان خود را ایرانی دانسته و به عنوان شاهنشاه ایران زمین معرفی کرده اند، همچنین از اقدامات سلجوقیان برای کشور میتوان به رسمی کردن زبان پارسی و ساختار ایرانی حکومت آن زمان اشاره کرد.
