[ویکی فقه] حسنه قوم ثمود (قرآن). وقتی حضرت صالح ع، قوم ثمود را از عذاب الهی انذار می داد آنان درخواست تعجیل در عذاب می کردند.
شتاب زدگی قوم ثمود در طلب سیئه (عذاب الهی)، پیش از حسنه ( رحمت الهی): •«ولقد ارسلنا الی ثمود اخاهم صــلحـا... قال یـقوم لم تستعجلون بالسیئة قبل الحسنة...:و همانا ما به سوی قوم ثمود برادر (قبیله ای) آن ها صالح را فرستادیم که خدا را پرستش نمایید، پس در آن هنگام آنها دو گروه شدند (مؤمنان و کافران) که به نزاع و کشمکش می پرداختند.گفت: ای قوم من چرا برای عذاب و بدی قبل از نیکی شتاب می ورزید (درخواست عذاب می کنید و توبه و ایمان را تأخیر می اندازید)؟! چرا از خداوند درخواست آمرزش نمی کنید تا شاید مورد رحمت قرار گیرید؟» حضرت صالح ع برای بیدار ساختن قوم ثمود به انذارشان پرداخت و از عذاب های دردناک الهی آنها را بر حذر داشت، اما آنها نه تنها پند نگرفتند و بیدار نشدند، بلکه همین مطلب را مستمسکی برای لجاجت خویش ساخته و با اصرار از او خواستند که اگر راست می گویی چرا مجازات الهی دامان ما را فرو نمی گیرد.چنانکه در آیه ۷۷ سوره اعراف به این مطلب تصریح شده است:«...وَ قالُوا یا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ کُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلین :و گفتند: ای صالح، آنچه را به ما وعده می دهی بر ما بیاور اگر از فرستادگانی.»ولی صالح به آنها" گفت ای قوم من! چرا پیش از تلاش و کوشش برای جلب نیکی ها عجله برای عذاب و بدی ها دارید"؟ (قالَ یا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ).چرا تمام فکر خود را روی فرا رسیدن عذاب الهی متمرکز می کنید، اگر عذاب الهی شما را فرو گیرد، به حیات تان خاتمه می دهد و مجالی برای ایمان باقی نخواهد ماند، بیائید صدق گفتار مرا در برکات و رحمت الهی که در سایه ایمان به شما نوید می دهد بیازمائید" چرا از پیشگاه خدا تقاضای آمرزش گناهان خویش نمی کنید تا مشمول رحمت او واقع شوید" (لَوْ لا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ).چرا فقط دنبال بدی ها و تقاضای نزول عذاب هستید؟ این لجاجت و خیره سری برای چیست؟تنها قوم صالح نبودند که در مقام انکار دعوت او، تقاضای عذاب موعود را می کردند، در قرآن مجید کرارا این مطلب دیده می شود.در مورد پیامبر اسلام ص و بعضی از مشرکان متعصب و سرسخت می خوانیم:وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَینا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِیمٍ :" به خاطر بیاور هنگامی که آنها گفتند پروردگارا! اگر این دعوت محمد حق است و از ناحیه تو، بارانی از سنگ بر ما فرو فرست و یا ما را به عذاب دردناکی مبتلا کن"! .و این راستی عجیب است که انسان بخواهد صدق مدعی نبوت را از طریق مجازات نابود کننده بیازماید نه از طریق تقاضای رحمت، در حالی که یقینا احتمال صدق این پیامبران را در قلب شان می دادند، هر چند با زبان منکر بودند.این درست به آن می ماند که شخصی دعوی طبابت کند و بگوید این دارو شفابخش است، و این دارو کشنده، و ما برای آزمایش او به سراغ دارویی که کشنده اش توصیف کرده است برویم، نه داروی شفا بخش.این نهایت جهل و نادانی و تعصب است، اما جهل از این فراورده ها بسیار دارد. علامه طبرسی می گوید: در اینجا عذاب «سیئه» خوانده شده است زیرا درد و الم در بردارد و به علاوه کیفر سیئه است.
شتاب زدگی قوم ثمود در طلب سیئه (عذاب الهی)، پیش از حسنه ( رحمت الهی): •«ولقد ارسلنا الی ثمود اخاهم صــلحـا... قال یـقوم لم تستعجلون بالسیئة قبل الحسنة...:و همانا ما به سوی قوم ثمود برادر (قبیله ای) آن ها صالح را فرستادیم که خدا را پرستش نمایید، پس در آن هنگام آنها دو گروه شدند (مؤمنان و کافران) که به نزاع و کشمکش می پرداختند.گفت: ای قوم من چرا برای عذاب و بدی قبل از نیکی شتاب می ورزید (درخواست عذاب می کنید و توبه و ایمان را تأخیر می اندازید)؟! چرا از خداوند درخواست آمرزش نمی کنید تا شاید مورد رحمت قرار گیرید؟» حضرت صالح ع برای بیدار ساختن قوم ثمود به انذارشان پرداخت و از عذاب های دردناک الهی آنها را بر حذر داشت، اما آنها نه تنها پند نگرفتند و بیدار نشدند، بلکه همین مطلب را مستمسکی برای لجاجت خویش ساخته و با اصرار از او خواستند که اگر راست می گویی چرا مجازات الهی دامان ما را فرو نمی گیرد.چنانکه در آیه ۷۷ سوره اعراف به این مطلب تصریح شده است:«...وَ قالُوا یا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ کُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلین :و گفتند: ای صالح، آنچه را به ما وعده می دهی بر ما بیاور اگر از فرستادگانی.»ولی صالح به آنها" گفت ای قوم من! چرا پیش از تلاش و کوشش برای جلب نیکی ها عجله برای عذاب و بدی ها دارید"؟ (قالَ یا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ).چرا تمام فکر خود را روی فرا رسیدن عذاب الهی متمرکز می کنید، اگر عذاب الهی شما را فرو گیرد، به حیات تان خاتمه می دهد و مجالی برای ایمان باقی نخواهد ماند، بیائید صدق گفتار مرا در برکات و رحمت الهی که در سایه ایمان به شما نوید می دهد بیازمائید" چرا از پیشگاه خدا تقاضای آمرزش گناهان خویش نمی کنید تا مشمول رحمت او واقع شوید" (لَوْ لا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ).چرا فقط دنبال بدی ها و تقاضای نزول عذاب هستید؟ این لجاجت و خیره سری برای چیست؟تنها قوم صالح نبودند که در مقام انکار دعوت او، تقاضای عذاب موعود را می کردند، در قرآن مجید کرارا این مطلب دیده می شود.در مورد پیامبر اسلام ص و بعضی از مشرکان متعصب و سرسخت می خوانیم:وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَینا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِیمٍ :" به خاطر بیاور هنگامی که آنها گفتند پروردگارا! اگر این دعوت محمد حق است و از ناحیه تو، بارانی از سنگ بر ما فرو فرست و یا ما را به عذاب دردناکی مبتلا کن"! .و این راستی عجیب است که انسان بخواهد صدق مدعی نبوت را از طریق مجازات نابود کننده بیازماید نه از طریق تقاضای رحمت، در حالی که یقینا احتمال صدق این پیامبران را در قلب شان می دادند، هر چند با زبان منکر بودند.این درست به آن می ماند که شخصی دعوی طبابت کند و بگوید این دارو شفابخش است، و این دارو کشنده، و ما برای آزمایش او به سراغ دارویی که کشنده اش توصیف کرده است برویم، نه داروی شفا بخش.این نهایت جهل و نادانی و تعصب است، اما جهل از این فراورده ها بسیار دارد. علامه طبرسی می گوید: در اینجا عذاب «سیئه» خوانده شده است زیرا درد و الم در بردارد و به علاوه کیفر سیئه است.
wikifeqh: حسنه_قوم_ثمود_(قرآن)