حسان بن ثابت

[ویکی فقه] ابوالولید حسّان بن ثابت بن منذر (تیم الله) شاعر و صحابی رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم)، از بزرگ ترین شاعران عرب قبل از ظهور اسلام و در آغاز عهد اسلامی است.
کنیه هایش ابوالولید، ابوالحُسام، ابوعبدالرحمان و ابوالمضرّب بود. او را حُسام نیز نامیده اند. حسان یمنی الاصل بود.
تولد
هفت یا هشت سال قبل از میلاد پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در یثرب به دنیا آمد و در همان جا رشد یافت. او از قبیله خزرج و از طایفه بنی نجار، و از خویشاوندان پیامبر اکرم بود.
والدین
پدرش ثابت و جدّش مُنذِر بن حَرام، از اشراف و بزرگان قوم خزرج بودند. «ثابت بن منذر بن حرام»، با «مطلب» (عموی عبدالمطلب) دوست بود و او در سفری که به مکه برای عمره رفته بود با سخنانی که در خصوص شیبه (عبدالمطلب) (وی در مدینه ساکن بود) به مطلب گفت، سبب شد مطلب، شیبه را به مکه آورد. مادرش، فُرَیعة، دختر «خالد بن خنیس بن لوذان» یا دختر «خنیس بن لوذان» خواهر خالد می باشد، از همان قبیله بود که پس از هجرت پیامبراکرم به مدینه، اسلام آورد. حسّان را ابن فُرَیعه نیز خطاب می کردند.
دین حسان
...

[ویکی شیعه] حَسّان بن ثابِت، از بزرگ ترین شاعران عرب قبل از ظهور اسلام و در آغاز دوره اسلامی است. وی را جزو صحابه رسول خدا(ص) به شمار آورده اند. او اشعاری در دفاع از پیامبر(ص) و هجو دشمنان اسلام دارد؛ البته او در هیچ یک از غزوات صدر اسلام شرکت نکرد.
بر اساس گزارش های تاریخی، حسان پس از به خلافت رسیدن علی(ع)، از بیعت با آن حضرت امتناع ورزید.
حسّان اشعار برجسته بسیاری دارد و او را برترین شاعر در میان شهرنشینان عرب دانسته اند. اشاره به حوادث تاریخی، دفاع از پیامبر(ص)، استفاده از صنایع بدیع و حجم زیاد اشعار، از وجوه اهمیت اشعار اوست.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبیله خزرج بود. وی شاعر رسول خدا صلی الله علیه و آله و از معمّرین بود که با داشتن موضع عثمانی از بیعت با امام علی علیه السلام سر باز زد.
برخی مفسّران، مقصود از «الّذین آمنوا...» در آیه 227 سوره شعراء(26) را شاعران مؤمنی چون حَسان دانسته اند.
ذیل آیه 11 سوره نور(24) نیز هنگام سخن از ماجرای افک، از وی با صفت تهمت زنندگان یاد شده است.

[ویکی نور] ابوالولید حسان بن ثابت بن منذر، شاعر و صحابی رسول خدا(ص)، هفت یا هشت سال قبل از میلاد پیامبر(ص) دیده به جهان گشود.
او از قبیله خزرج و از طایفه بنی نجار بوده است. پدرش «ثابت بن منذر بن حرام»، با «مطلب» (عموی عبدالمطلب) دوست بود و او در سفری که به مکه برای عمره رفته بود، با سخنانی که در خصوص شیبه (عبدالمطلب) به مطلب گفت، سبب شد مطلب، شیبه را به مکه آورد.
مادرش «فریعه» دختر «خالد بن خنیس بن لوذان» یا دختر «خنیس بن لوذان» خواهر خالد می باشد. مادر حسان، اسلام را درک کرد، به رسول خدا(ص) ایمان آورد و با ایشان بیعت نمود.
از دیگر کنیه های او می توان به ابوالمضرب، ابوالحسام و ابوعبدالرحمن اشاره کرد.
وی قبل از اسلام، در ایام جاهلیت، شاعر انصار بود. پس از ورود پیامبر اکرم(ص) به مدینه، او نیز به پیامبر(ص) ایمان آورد.
بسیاری از مورخان و سیره نویسان معتقدند وی ترسو بوده است. حکایتی که توسط مورخان بیان شده است نیز نشانگر ترس او می باشد. عده ای قائلند: او به خاطر ترسش در هیچ معرکه ای حاضر نشد. اما به نظر می رسد، این بیان، چندان درست نباشد؛ چرا که اشعار وی در بعضی از غزوات، نشانگر حضور او در آن جنگ می باشد. برخی، علت ترسو بودن وی را ضربه شمشیری می دانند که صفوان بن معطل به او زده است. پیامبر به خاطر همین ضربه، قصر بنی جدیله را در مدینه به او داد و «سیرین» کنیز قبطی را به او بخشید.