[ویکی فقه] بهرام گور، پادشاه نامی ساسانی، بهرام پنجم (حک: ۴۲۰ـ ۴۳۸میلادی) پسر
یزدگرد اول است.
زندگی وی سراسر
بزم و رزم،
سرور و خوشگذرانی همراه با نیروی جسمی بسیار بود، چنانکه ضرب
شمشیر وی را پدیدآورنده دره ها دانسته اند. او نخجیرکاری زبردست، شاهی
سخاوتمند و محبوب و مسامحه کار نسبت به
رعایا است و در ادبیات فارسی و
افسانه های مردمی، دستمایه
داستان های پهلوانی و عاشقانه بوده که از آن جمله است داستان «خره بماه با بهرام گور» و از این نظر شاید شخصیتی بی نظیر باشد.
بهرام گور در متون دوره اسلامی
روال کم و بیش یکسان داستان زندگی بهرام گور در متون دوره اسلامی، وجود
قصه مستقلی درباره وی را از دوره ساسانی محتمل می سازد، چنانکه داستان خروج
دیلمان بر وی در
مجمل التواریخ از مأخذی به نام پیروزنامه نقل می شود و یا اشاره
نظامی در
هفت پیکر به «سواد
بخاری و طبری» به عنوان مأخذ داستان گواه دیگری بر این امر است. نخستین اشارات به بهرام گور، در متون تاریخی اولیه
دوره اسلامی و به اعتبار
شخصیت تاریخی اوست. نام و داستان زندگی وی در تاریخ طبری، اخبارالطوال دینوری، مروج الذهب مسعودی، تاریخ ثعالبی، تاریخ گردیزی و فارسنامه ابن بلخی آمده است.
علت راهیابی نام او به منابع اسلامی
برخی از
خاندان های ایرانی که پس از
اسلام در پی کسب اعتبار سیاسی بودند، نام وی را به عنوان نیای خود ذکر کرده اند، و این نیز از اسباب ماندگاری و راهیابی نام او به
منابع اسلامی بوده است؛ صفاریان،
آل بویه و خاندان
میکائیلیان در
نیشابور از آن جمله اند.
داستانهای منظوم درباره بهرام گور
...