الفبای عربی ( عربی: اَلْحُرُوفُ ٱلْعَرَبِیَّة ) یا ابجدی عربی ( عربی: اَلْأَبْجَدِیَّةُ ٱلْعَرَبِیَّة ) حروف نوشتاری خط و زبان عربی است.
الفبای عربی، دارای ۲۸ حرف است و الفبای فارسی از آن، گرفته شده است. [ ۱] الفبای عربی، دارای دو ترتیب اَبتَثی و ابجدی است. ترتیب اَبتَثی آن مانند فارسی است، با این تفاوت که حرف ( ه ) پیش از حرف ( و ) قرار دارد. الفبای زبان عربی فاقد ۴ حرف ( گ_چ_پ_ژ ) است .
ا ( الف ) _ ب ( با ) _ ت ( تا ) _ ث ( ثا ) _ ج ( جیم ) _ ح ( حا ) _ خ ( خا ) _ د ( دال ) _ ذ ( ذال ) _ ر ( را ) _ ز ( زا ) _ س ( سین ) _ ش ( شین ) _ ص ( صاد ) _ ض ( ضاد ) _ ط ( طا ) ظ ( ظا ) _ ع ( عین ) _ غ ( غین ) _ ف ( فا ) _ ق ( قاف ) _ ک ( کاف ) _ ل ( لام ) _ م ( میم ) _ ن ( نون ) _ ه ( ها ) _ و ( واو ) _ ی ( یا ) .
ترتیب ابجدی آن بر پایه حساب عددی ( جمل ) است.
از عرب های شمالی عربستان ۵ مدرک که کهنه ترین آن ها مربوط به ۵۱۲ میلادی است، بدست آمده است. از عرب های جنوبی ( مردم یمنی و عمانی ) نیز آثاری بدست آمده است که با حروف خط و الفبای مسند می نوشتند. مردم حجاز که بر اثر صحرانشینی از نوشتن خط بی بهره ماندند. اما اندکی از آن ها که از دوره پیش از اسلام به عراق و شام می رفتند نوشتن را از آن ها آموختند و عربی خود را با حروف نبطی یا سریانی و عبرانی می نوشتند. برای نمونه سفیان بن امیه که از بازرگانان آن دوره بود از کسانی بود که خط سریانی ( سطرنجیلی ) را به حجاز آورد. سپس در طول دو قرن خط حجازی ( که بعداً به کوفی شناخته شد ) را بهبود بخشیدند تا خط فعلی عربی بدست آمد.
در آغاز دوران اسلامی مسلمانان تلاش کردند قرآن را به نگارش درآورند؛ و عدهٔ کمی از آن ها که نوشتن می توانستند شامل «علی بن ابی طالب»، «عمربن خطاب» و «طلحه بن عبیدالله» قرآن را به نگارش درآوردند. در این نگارش از حروف الفبای نبطی یا خط سریانی ( سطرنجیلی ) استفاده شد. خط های نبطی و سریانی هر دو از خط آرامی منشأ گرفته بودند. در این خط ابهامات زیادی بود و حروف بدون نقطه نوشته می شدند و مصوت های کوتاه و برخی مصوت های بلند مانند «ا» در میان واژه ها نوشته نمی شد.
برای نمونه در این خط ب، ن، ت، ث و ی همانند هم نوشته می شدند یا ح، خ، ج یا س و ش همانند بودند.
خط عربی امروزی از خط کوفی ساخته شده است. به گونه ای که علی بن ابی طالب خود نیز به خط کوفی می نوشت . دست خط علی بن ابی طالب به خط کوفی امروزه موجود است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفالفبای عربی، دارای ۲۸ حرف است و الفبای فارسی از آن، گرفته شده است. [ ۱] الفبای عربی، دارای دو ترتیب اَبتَثی و ابجدی است. ترتیب اَبتَثی آن مانند فارسی است، با این تفاوت که حرف ( ه ) پیش از حرف ( و ) قرار دارد. الفبای زبان عربی فاقد ۴ حرف ( گ_چ_پ_ژ ) است .
ا ( الف ) _ ب ( با ) _ ت ( تا ) _ ث ( ثا ) _ ج ( جیم ) _ ح ( حا ) _ خ ( خا ) _ د ( دال ) _ ذ ( ذال ) _ ر ( را ) _ ز ( زا ) _ س ( سین ) _ ش ( شین ) _ ص ( صاد ) _ ض ( ضاد ) _ ط ( طا ) ظ ( ظا ) _ ع ( عین ) _ غ ( غین ) _ ف ( فا ) _ ق ( قاف ) _ ک ( کاف ) _ ل ( لام ) _ م ( میم ) _ ن ( نون ) _ ه ( ها ) _ و ( واو ) _ ی ( یا ) .
ترتیب ابجدی آن بر پایه حساب عددی ( جمل ) است.
از عرب های شمالی عربستان ۵ مدرک که کهنه ترین آن ها مربوط به ۵۱۲ میلادی است، بدست آمده است. از عرب های جنوبی ( مردم یمنی و عمانی ) نیز آثاری بدست آمده است که با حروف خط و الفبای مسند می نوشتند. مردم حجاز که بر اثر صحرانشینی از نوشتن خط بی بهره ماندند. اما اندکی از آن ها که از دوره پیش از اسلام به عراق و شام می رفتند نوشتن را از آن ها آموختند و عربی خود را با حروف نبطی یا سریانی و عبرانی می نوشتند. برای نمونه سفیان بن امیه که از بازرگانان آن دوره بود از کسانی بود که خط سریانی ( سطرنجیلی ) را به حجاز آورد. سپس در طول دو قرن خط حجازی ( که بعداً به کوفی شناخته شد ) را بهبود بخشیدند تا خط فعلی عربی بدست آمد.
در آغاز دوران اسلامی مسلمانان تلاش کردند قرآن را به نگارش درآورند؛ و عدهٔ کمی از آن ها که نوشتن می توانستند شامل «علی بن ابی طالب»، «عمربن خطاب» و «طلحه بن عبیدالله» قرآن را به نگارش درآوردند. در این نگارش از حروف الفبای نبطی یا خط سریانی ( سطرنجیلی ) استفاده شد. خط های نبطی و سریانی هر دو از خط آرامی منشأ گرفته بودند. در این خط ابهامات زیادی بود و حروف بدون نقطه نوشته می شدند و مصوت های کوتاه و برخی مصوت های بلند مانند «ا» در میان واژه ها نوشته نمی شد.
برای نمونه در این خط ب، ن، ت، ث و ی همانند هم نوشته می شدند یا ح، خ، ج یا س و ش همانند بودند.
خط عربی امروزی از خط کوفی ساخته شده است. به گونه ای که علی بن ابی طالب خود نیز به خط کوفی می نوشت . دست خط علی بن ابی طالب به خط کوفی امروزه موجود است. [ ۲]
wiki: الفبای عربی