الفبای فارسی شاملِ ۳۲ حرف است که از خط عربی گرفته شده است. این پرکاربردترین الفبا برای نگاشتن همخوان ( صامت ) و واکه ( مصوت ) در زبان فارسی با خط عربی است. [ ۱۰]
پیش از حمله اعراب به ایران و به دنبال آن ورود اسلام به ایران، دو خط اوستایی و خط پهلوی به کار گرفته می شدند؛ ولی زبان قرآن بر اساس خط کوفی بود ، علی بن ابی طالب خود نیز به خط کوفی می نوشت. [ ۱۱] پس از مدتی، قلمرو اعراب از افغانستان و ایران تا سوریه و مصر گسترش یافت و غلط خوانی های زیادی در نامه نگاری های خلفا به وجود آمد. مردم کشورهای دیگر در به جای آوردن واژه های عربی دچار مشکل بودند تا اینکه در سال ۶۵ هجری، عبد الملک بن مروان در دمشق به خلافت رسید و در نامه ای که به حجاج بن یوسف ثقفی خلیفه عراق نوشت، به او گفت که این خط کوفی که ابوالاسود دؤلی طراحی کرده، کفایت نمی کند و از حجاج بن یوسف خواست تا خط عربی را بر پایهٔ خط کوفی توسعه دهد و ترویج کند. [ ۱۲]
گرچه در شرق ایران و در خراسان چنین رویکرد و راهبردی ناکام ماند و تا پایان خلافت امویان همچنان موبدان و مغان با کاربرد خط پهلوی ساسانی دست اندرکار نگهداری آمار باج و خراج بودند و تلاش های واپسین استاندار آن شهر، نصر بن سیار که خود شاعر و دلبستهٔ عربی بود ناکام ماند. [ ۱۳] با این همه، حجاج بن یوسف کسی بود که به سردارانش دستور داد تا تمام روحانیان ادیان دیگر و کسانی که به خطی غیر از عربی می نویسند را از دم تیغ بگذرانند. آثار این اقدامات حتی از کتاب سوزی در ایران نیز پررنگ تر بود. [ ۱۴]
این اقدامات مشکلات زیادی برای زبان سایر کشورها ازجمله فارسی زبانان به وجود آورد. افراد باسواد و روحانیان زرتشتی یا کشته شدند یا دست از فعالیت خود برداشتند. عرب ها، چهار حرف اصلی را در الفبای خود نداشتند و آن را حروف عجمی ( بیگانه ) می نامیدند. سرانجام یک خوشنویس به نام خواجه ابولمال، سه نویسه پ ژ و چ را به الفبای فارسی اضافه کرد و بعدها نویسه گ نیز پس از یک فراز و نشیب به شکل کنونی به الفبای فارسی اضافه شد. [ ۱۵] تعلیق و نستعلیق، دو شیوهٔ خوش نویسی از خط عربی هستند که توسط ایرانیان ابداع شدند. [ نیازمند منبع]
بدین گونه بود که این الفبا در کشورهای ایران، افغانستان و پاکستان و تاجیکستان به عنوان الفبای رسمی انتخاب شد. در پی تغییر خط در تاجیکستان از سال ۱۳۰۷ ( ۱۹۲۸ میلادی ) به لاتین و بعد خط سیریلیک، خط عربی در این کشور کنار گذاشته شد. همچنین پس از شکست های امپراتوری بیزانس از عرب های مسلمان در زمان صدر اسلام، خط های باستانی در زیرمجموعه های آن امپراتوری نابود و خط عربی جایگزین شده بود. یکی از آن زیرمجموعه ها، کشور کنونی ترکیه بود که سرانجام در سدهٔ بیستم میلادی مصطفی کمال پاشا دستور داد خط عربی به خط لاتین تغییر داده شود. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش از حمله اعراب به ایران و به دنبال آن ورود اسلام به ایران، دو خط اوستایی و خط پهلوی به کار گرفته می شدند؛ ولی زبان قرآن بر اساس خط کوفی بود ، علی بن ابی طالب خود نیز به خط کوفی می نوشت. [ ۱۱] پس از مدتی، قلمرو اعراب از افغانستان و ایران تا سوریه و مصر گسترش یافت و غلط خوانی های زیادی در نامه نگاری های خلفا به وجود آمد. مردم کشورهای دیگر در به جای آوردن واژه های عربی دچار مشکل بودند تا اینکه در سال ۶۵ هجری، عبد الملک بن مروان در دمشق به خلافت رسید و در نامه ای که به حجاج بن یوسف ثقفی خلیفه عراق نوشت، به او گفت که این خط کوفی که ابوالاسود دؤلی طراحی کرده، کفایت نمی کند و از حجاج بن یوسف خواست تا خط عربی را بر پایهٔ خط کوفی توسعه دهد و ترویج کند. [ ۱۲]
گرچه در شرق ایران و در خراسان چنین رویکرد و راهبردی ناکام ماند و تا پایان خلافت امویان همچنان موبدان و مغان با کاربرد خط پهلوی ساسانی دست اندرکار نگهداری آمار باج و خراج بودند و تلاش های واپسین استاندار آن شهر، نصر بن سیار که خود شاعر و دلبستهٔ عربی بود ناکام ماند. [ ۱۳] با این همه، حجاج بن یوسف کسی بود که به سردارانش دستور داد تا تمام روحانیان ادیان دیگر و کسانی که به خطی غیر از عربی می نویسند را از دم تیغ بگذرانند. آثار این اقدامات حتی از کتاب سوزی در ایران نیز پررنگ تر بود. [ ۱۴]
این اقدامات مشکلات زیادی برای زبان سایر کشورها ازجمله فارسی زبانان به وجود آورد. افراد باسواد و روحانیان زرتشتی یا کشته شدند یا دست از فعالیت خود برداشتند. عرب ها، چهار حرف اصلی را در الفبای خود نداشتند و آن را حروف عجمی ( بیگانه ) می نامیدند. سرانجام یک خوشنویس به نام خواجه ابولمال، سه نویسه پ ژ و چ را به الفبای فارسی اضافه کرد و بعدها نویسه گ نیز پس از یک فراز و نشیب به شکل کنونی به الفبای فارسی اضافه شد. [ ۱۵] تعلیق و نستعلیق، دو شیوهٔ خوش نویسی از خط عربی هستند که توسط ایرانیان ابداع شدند. [ نیازمند منبع]
بدین گونه بود که این الفبا در کشورهای ایران، افغانستان و پاکستان و تاجیکستان به عنوان الفبای رسمی انتخاب شد. در پی تغییر خط در تاجیکستان از سال ۱۳۰۷ ( ۱۹۲۸ میلادی ) به لاتین و بعد خط سیریلیک، خط عربی در این کشور کنار گذاشته شد. همچنین پس از شکست های امپراتوری بیزانس از عرب های مسلمان در زمان صدر اسلام، خط های باستانی در زیرمجموعه های آن امپراتوری نابود و خط عربی جایگزین شده بود. یکی از آن زیرمجموعه ها، کشور کنونی ترکیه بود که سرانجام در سدهٔ بیستم میلادی مصطفی کمال پاشا دستور داد خط عربی به خط لاتین تغییر داده شود. [ نیازمند منبع]
wiki: الفبای فارسی