ابن داود قمی

[ویکی فقه] اِبْن ِداوودِ قُمی ، ابوالحسن محمد بن احمد بن داوود ( ذیحجه ۳۶۸/ژوئیه ۹۷۹)، محدث و فقیه شیعی بود.
در خاندانی اهل علم زاده شد، پدرش احمد بن داوود محدثی کثیرالحدیث بود که نجاشی او را توثیق کرده است . مادرش خواهر محدث موثق سلامة بن محمد اَرزَنی بود که پس از ازدواج با احمد بن داوود همراه او به قم رفت و محمد در آن جا به دنیا آمد. ابن داوود چندی پیش از ۳۳۳ق /۹۴۵م رهسپار بغداد شد و در آن جا اقامت گزید و به تدریس حدیث پرداخت . از گفته نجاشی که او را شیخ و عالم شیعه بین قمیان در زمان خود معرفی کرده ، مرتبه علمی او دانسته می شود. همو از ابن غضایری نقل کرده که وی کسی را حافظ تر و فقیه تر و آشناتر به حدیث از ابن داوود ندیده است .
اساتید وی
ابن داوود بجز پدر و دایی اش سلامة بن محمد از افراد بسیاری از جمله محمد بن حسن بن احمد بن ولید قمی ، محمد بن یعقوب (کلینی )، ابن عقده و پدر شیخ صدوق روایت کرده است
شاگردان وی
علاوه بر پسرش احمد کسانی چون شیخ مفید ، ابن غضایری، ابن عبدون ، ابوغالب زراری و ابن نوح نیز از او روایت کرده اند. همچنین وی در ۳۶۰ ق به محمد بن عبدالله بن عبدالرحمان بن سمیع اجازه روایت داده است . ابن داوود در بطحیه درگذشت و همان جا نیز دفن گردید. استخوان های وی سپس به بغداد منتقل و در مقابرِ قریش دفن شد
آثار
...