پیشنهاد‌های سورنا آزری (١٣٦)

در پارسی میانه گَدُک می گفتند.

در پارسی میانه �اَسیشًتَک� می گفتند که در پارسی امروزی مس توان اَسیشًته بکار برد.

در پارسی میانه اَدَک می گفتند.

در پارسی میانه �هیشًتَن� کی گفتند.

در پارسی میانه �آیُج� و �رَس� می گفتند.

در پارسی میانه �پَرًوانَک� کی گفتند که ریشه پروانه است.

در پارسی میانه �فَراچ خوانتَن� می گفتند که در پارسی امروزی فراخواندن است.

در پارسی میانه �هَنًجَمَن� می گفتند که ریشه انجمن است.

در پارسی میانه سیری است و اشباع شده:سَگر

اوپاگرمایی که از پیشوند اوپا به چم زیر و با به همراه گرما تشکیل شده.

اوبانگر که از پیشوند اوبا به چم هردو و نگر تشکیل شده است.

در پارسی میانه پَهًریچ کی گفتند که ریشه پرهیز است.

در پارسی میانه اَزمِشت می گفتند.

در پارسی میانه �پَزدِنیتَن� می گفتند.

در پارسی میانه �دیوان � می گفتند که امروزه نیز کاربرد دارد.

در پارسی میانه �نیاکان� می گفتند.

در پارسی میانه اَفًدُم می گفتند.

بستاییدن از پیشوند بس به چم چند و بسیار و تاییدن تشکیل شده.

در پارسی میانه �نیکِختَن� می گفتند که می توان نِکیختن را بکاربرد.

دوشَک در پارسی میانه به چم بستر بوده است.

در پارسی میانه �کَلَک� می گفتند و می توان در گارسی امروزی نیز بکار برد.

در پارسی میانه�مِزیتن� می گفتند که امروزه نیز می توان مزیدن را بکاربرد.

در پارسی میانه �پَساخًتَن� می گفتند.

در پارسی دوران ساسانی �مُزًد� کی گفتند.

در پارسی میانه اپَستان است و می توان امروزه نیز بکاربرد.

در پارسی میانه �پَرًوَسًتَن� می گفنتد و کی توان در پارسی نو نیز بکار برد.

توش نیز می توان بکاربرد که از ریشه توخشن درپارسی میانه است.

در پارسی میانه آیَفت می گفتند.

در پارسی میانه �توختَن� می گفتند که امروزه نیز می توان بکار برد.

در پارسی میانه �نیکِژیشن� می گفتند.

در پارسی میانه �بونیک� می گفتند و امروزه نیز می توان بکاربرد.

super در پارسی برابر ابر است و conductivie به چم رسانا پس superconductive به چم ابررسانا است.

در پارسی میانه�آزات کامی� می گفتند که می توان بجای اختیار � آزادکامی� را بکار برد.

درپارسی میانه �آمیچ� و �آمیزِشن� است.

در پارسی کیانه به آب جوی پَرًشَک می گفتند.

در پارسی میانه �فَرنامیتَن� می گفنتد که در پارسی امروزی نیز می توان فرنامیدن را بکار برد

در پارسی میانه �پِشیماری� می گفتند.

در پارسی میانه �اَنبوسیتَن� است که امروزه می توان انبوسیدن را بکاربرد.

بلچرخه ای از پیشوند بل به جم چند و بسیار و چرخه تشکیل شده.

در پارسی میانه�پَهًریخًتَن� می گفتند که ریشه پرهیختن است.

در پارسی میانه �زَندیک� است که امروزه هم می توان بکاربرد.

بسپار از پیشوند بس به چم بسیار و پار تشکیل شده است.

در پارسی میانه� پارسی دوران ساسانی� فرهنگستان می گغتند.

اِشکال در پارسی میانه ( ساسانی ) :دوشواری ، انآسانی ، اَخِواری امروزه :دُشواری ، ناآسانی ، اَخِواری ( ناخِواری )

در پارسی میانه اِرمانی� است که امروزه به دیس ایرمانی است.

اشراف در پارسی میانه ( ساسانس ) :وَزورگان امروزه:بزرگان

در پارسی میانه وَشًک می گفتند.

در پارسی میانه �پاتاریه� است که امروزه پایداری است.

در پارسی میانه �اَستُوانیتَن� است.

در پارسی میانه اَپت می گفتند که ریشه ابد است.