علی سیریزی

درود من ترس را می‌شناسم، اما با او می‌رقصم. یا   گوش اگر گوش  تو  و ناله اگه  ناله من انچه البته به حایی نرسد  فریادست

 درود ، من نخست   به  چم و مفهوم  واژگان می پردازم و سپس به   تجزیه و تحلیل  مفاهیم آن می رسم  و  نهایتا  پیام یا انتاج این شعر  را بررسی می کنم، البته پیشترش  به خوانش  این شعر یا هر شعر دیگر اهتمام دارم

درود، یکی از  متعارفترین معانی آن، نام نوعی گردباد و طوفانه.

درود ، به گمان  این شعر از صائب تبریزی باشه  و  ایشون می فرماید که : اگر زنبور عسل بر روی چهره‌ی تو بنشیند، آنقدر زیبا و معطر است که از ابرها گلاب می‌بارد و نور و روشنایی چهره‌ی تو، شمع‌ها را از شرق تا غرب روشن می‌کند و تاریکی را از بین می‌برد. این بیت در واقع توصیف زیبایی و نورانیت چهره‌ی معشوق است که حتی طبیعت و جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

درود  از ارایه ادبی، تلمیح، تضاد و  مراعت نظیر   و به گمان از استعاره نیز بهره برده باشد